Τις πρώτες μέρες του Απρίλη πραγματοποιήθηκε συναυλία ενάντια στο εργοστάσιο της ΔΕΗ που πρόκειται να κατασκευαστεί στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής και που θα σημάνει το οριστικό και τελεσίδικο περιβαλλοντικό τέλος του πολύπαθου Θριάσιου Πεδίου. Στην συναυλία συμμετείχαν οι Λαβρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Δημήτρης Σταρόβας.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας ακούσθηκαν διάφορα… «εξτρεμιστικά» από τα στόματα των τραγουδιστών… απευθυνόμενοι στο μαθητόκοσμο που είχε σχηματίσει ασφυκτικό κλοιό γύρω και πάνω στην εξέδρα.
«Καλά είμαστε εδώ, αρκεί όμως αυτό… ή πρέπει να πάτε, να αρχίσουμε να πάμε να τους βάζουμε τίποτις μπόμπες μπας και καταλάβουν» ήταν η ερώτηση από την εξέδρα που ακούσθηκε από τα ηχεία.
Για λίγα δευτερόλεπτα έπεσε μια μουγκαμάρα… Οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι πάγωσαν στο άκουσμα της ιδέας. Οι μαθητές απάντησαν με χειροκροτήματα σφυρίγματα και ανάλογα συνθήματα… ενώ ο τραγουδιστής… έσπευδε να συμπληρώσει… « ε καλά τώρα μην πανικοβάλλεστε, πλάκα κάνουμε ένα αστείο είπαμε…»
Λίγες μέρες μετά τα "εξτρεμιστικά" αστειάκια πραγματοποιήθηκε συνέλευση της Επιτροπής Αγώνα για τη διάσωση του Θριάσιου Πεδίου, επιτροπή που αποτελείται από θεσμικούς φορείς της περιοχής, δήμους, κοινότητες, νομαρχίες κλπ. Σε μια στιγμή της συνέλευσης κάποιος δημοτικός σύμβουλος ανέφερε ότι οι καλλιτέχνες ζήτησαν από την Επιτροπή 50.000 ευρώ για να παίξουν. Ένας άλλος τον διόρθωσε κατεβάζοντας το ποσό στα 20.000 ευρώ. Τα χρήματα αυτά τα πλήρωσε η αντίστοιχη Νομαρχία που κινείται στο πλαίσιο μιας παραδοσιακής στα πολιτικά παιχνίδια αντιπολιτευτικής λογικής.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: στην εκδήλωση παραβρέθηκε κόσμος που στην ουσία διαδήλωνε την απόγνωση και την ευαισθησία του απέναντι στο έγκλημα τόσο εναντίον του όσο και εναντίον του τόπου του. Θεωρούσε, προφανώς, αυτός ο κόσμος ότι όλη η εκδήλωση, οι ομιλητές, η συναυλία, οι καλλιτέχνες διατρέχονταν από μια γενικευμένη ευαισθησία...
Πρόκειται για τον ίδιο κόσμο που ίσως να μην μάθει ποτέ πόσο ακριβώς αποτιμούνται οι ευαισθησίες των φορέων εξουσίας και των διαφόρων επωνύμων. Πόσο ακριβώς αποτιμούνται οι πολιτικές κορώνες και τα "εξτρεμιστικά" αστειάκια. Εκείνο που θα μάθει είναι ότι όταν "σβήσουν τα φώτα" θα μείνει μόνος απέναντι στο πρόβλημα. Για μια ακόμη φορά "πουλημένος"...
3 σχόλια:
Ναι όντως τέτοιου είδους αστεία είναι πλέον πολύ κοινά,κυρίως από άτομα 'μαχητικά,αξιοθαύμαστα κ πρότυπα για όλους'...΄Η με άλλα λόγια άτομα που δεν έχουν ή έχουν χάσει το θάρρος της γνώμης τους,για να μην έχουν κόστο.Κάποιοι ισχυρίζονται ότι όλοι ξεπέυτουν κάποτε.δεν ισχύει όμως.κάποιοι κρατάνε...ελπίζω κ εμείς...θα το δείξει ο χρόνος...Ο χρόνος είναι γενικός,ο χρόνος είναι κοροιδευτικός....
...ρβξ...
o xronos den deixnei tipota.
ola einai ksekathara.
Και εγώ που νόμιζα ότι οι έντεχνοι μας αγαπάνε και δε μας βλέπουν σα χαρτονόμισμα...:P
Άκρως αναμενόμενο αλλά δε παύει να προκαλεί και μια θλίψη να το πω;
Εμένα προσωπικά κάτι τέτοια με αηδιάζουνε αλλά με γεμίζουν και χιλιάδες γαμώτο.Γιατί πολλά από τα τραγούδια αυτών των "κουλτουριάρηδων" δημιουργών με έκαναν να αποκτήσω έστω και την απειροελάχιστη επαναστατική τάση.Και τώρα μαθαίνω πως τα ίδια τραγούδια που με βοήθησαν όταν τα χρειαζόμουν λειτουργησαν ως χέρι για να γεμίζουν τσέπες.
Δημοσίευση σχολίου