-περιορίζοντας την ολικότητα που θα πετύχαινε αν ήταν το αποτέλεσμα συνεργασίας των ελεύθερων και αυτόνομων προσεγγίσεων όλων των δημιουργών
-διαιωνίζοντας τις λογικές για χαρισματικούς ηγέτες και θεαματικές ιεραρχίες, λογικές που είναι κυρίαρχες και σαν τέτοιες είναι υπεύθυνες για την διάχυτη φιλοσοφία του απομονωτισμού, της εξατομίκευσης και της παθητικοποίησης
-καταστρέφοντας ευθύς εξαρχής κάθε προοπτική για αυθεντική επικοινωνία και ανατροπή των κατεστημένων παθολογικών σχέσεων.
Το προσωπικό βίωμα, το ταξίδι στην βαθιά του ουσία, η έμπνευση μέσα σε αυτό και απ’ αυτό, η ανάδυση. Τα εκφραστικά μέσα και ο επικοινωνιακός λαβύρινθος. Είναι ανατρεπτική επιλογή να εκθέτεις αυτή την προσωπική διαδικασία και να την μοιράζεσαι. Διαρκής οικειοποίηση κοινών ή μοναχικών εμπειριών. Αλληλεγγύη, συντροφικότητα, δεκτικότητα για να σμιλευτεί ο ένας και κοινός ήχος. Συνεισφέρει καθένας -χωρίς να έχει απειληθεί η μοναδικότητα του σ’ έναν ήχο που θα αγκαλιάζει την έμπνευση ενός συντρόφου του, εμπλουτίζοντας την με την δική του εκφραστικότητα. Αυτός ο ήχος δεν μπορεί παρά να είναι μοναδικός. Αυτή η διαδικασία – ένα επώδυνο αλλά ζωογόνο παιχνίδι- που επιλέγουμε στον αντίποδα της ασφάλειας που προσφέρει η κατεστημένη «καλλιτεχνική» ενασχόληση.
Ουσία αντί εξουσία
Αγνοώ αντί συγκατανεύω
Ερίζω αντί βάλτος
Έκθεση αντί ασφάλεια
Άφθαρτος αντί ανίατος
Φλογιστία αντί υποταγή
Ευθύνομαι αντί νομίζω
Αβίαστος αντί αδημονώ
Φοβάμαι αντί φοβάμαι
Αλλά το κάνω αντί δειλός
Συγκίνηση αντί ερημιά
Αυθεντικός αντί αυθέντης
Αυτοοργάνωση στην «διακίνηση» των ήχων μας
Το έργο που παράγεται απ’ αυτή τη σύμπραξη, καθώς διανύουμε την κοινωνία του θεάματος, δεν θα μπορούσε παρά να περιφρουρηθεί. Σε μια κοινωνία που έχει εκπαιδευτεί στην αφομοίωση και φετιχοποίηση της μορφής, απαλείφοντας κάθε περιεχόμενο…το περιεχόμενο πρέπει να θωρακιστεί απέναντι σ’ αυτή τη διαδικασία. Και το έργο να πραγματωθεί συνολικά σ’ ένα χώρο όπου θα μπορεί να ανασαίνει ελεύθερα για να ανατρέψει τους κατεστημένους όρους επικοινωνίας και να οξύνει τα κριτήρια του κοινωνικού απεγκλωβισμού. Έτσι, το συγκεκριμένο έργο πραγματώνεται σε χώρους όπου πραγματώνονται η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα, σαν αξίες του καθενός από τους δημιουργούς. Ένα αυτοοργανωμένο πείραμα αυτοαναιρείται όταν είναι κλειστό ή αύταρκες. Δεν μπορεί παρά να συναντιέται με άλλα αυτοοργανωμένα κοινωνικά εγχειρήματα για να στηρίζει και να στηρίζεται. Θεωρούμε ότι η μετάγγιση αντιθεαματικών αγωνιών και αντιεμπορευματικών χαρακτηριστικών σε κάθε αυτοοργανωμένη προσπάθεια –με οποιοδήποτε απελευθερωτικό στόχο- συνολικοποιεί και δυναμώνει την σύγκρουση. Τη σύγκρουση όχι μόνο με τον καπιταλισμό αλλά με το σύνολο των δομών του αστικού πολιτισμού.
Τις πρώτες μέρες του Απρίλη πραγματοποιήθηκε συναυλία ενάντια στο εργοστάσιο της ΔΕΗ που πρόκειται να κατασκευαστεί στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής και που θα σημάνει το οριστικό και τελεσίδικο περιβαλλοντικό τέλος του πολύπαθου Θριάσιου Πεδίου. Στην συναυλία συμμετείχαν οι Λαβρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Δημήτρης Σταρόβας.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας ακούσθηκαν διάφορα… «εξτρεμιστικά» από τα στόματα των τραγουδιστών… απευθυνόμενοι στο μαθητόκοσμο που είχε σχηματίσει ασφυκτικό κλοιό γύρω και πάνω στην εξέδρα.
«Καλά είμαστε εδώ, αρκεί όμως αυτό… ή πρέπει να πάτε, να αρχίσουμε να πάμε να τους βάζουμε τίποτις μπόμπες μπας και καταλάβουν» ήταν η ερώτηση από την εξέδρα που ακούσθηκε από τα ηχεία.
Για λίγα δευτερόλεπτα έπεσε μια μουγκαμάρα… Οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι πάγωσαν στο άκουσμα της ιδέας. Οι μαθητές απάντησαν με χειροκροτήματα σφυρίγματα και ανάλογα συνθήματα… ενώ ο τραγουδιστής… έσπευδε να συμπληρώσει… « ε καλά τώρα μην πανικοβάλλεστε, πλάκα κάνουμε ένα αστείο είπαμε…»
Λίγες μέρες μετά τα "εξτρεμιστικά" αστειάκια πραγματοποιήθηκε συνέλευση της Επιτροπής Αγώνα για τη διάσωση του Θριάσιου Πεδίου, επιτροπή που αποτελείται από θεσμικούς φορείς της περιοχής, δήμους, κοινότητες, νομαρχίες κλπ. Σε μια στιγμή της συνέλευσης κάποιος δημοτικός σύμβουλος ανέφερε ότι οι καλλιτέχνες ζήτησαν από την Επιτροπή 50.000 ευρώ για να παίξουν. Ένας άλλος τον διόρθωσε κατεβάζοντας το ποσό στα 20.000 ευρώ. Τα χρήματα αυτά τα πλήρωσε η αντίστοιχη Νομαρχία που κινείται στο πλαίσιο μιας παραδοσιακής στα πολιτικά παιχνίδια αντιπολιτευτικής λογικής.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: στην εκδήλωση παραβρέθηκε κόσμος που στην ουσία διαδήλωνε την απόγνωση και την ευαισθησία του απέναντι στο έγκλημα τόσο εναντίον του όσο και εναντίον του τόπου του. Θεωρούσε, προφανώς, αυτός ο κόσμος ότι όλη η εκδήλωση, οι ομιλητές, η συναυλία, οι καλλιτέχνες διατρέχονταν από μια γενικευμένη ευαισθησία...
Πρόκειται για τον ίδιο κόσμο που ίσως να μην μάθει ποτέ πόσο ακριβώς αποτιμούνται οι ευαισθησίες των φορέων εξουσίας και των διαφόρων επωνύμων. Πόσο ακριβώς αποτιμούνται οι πολιτικές κορώνες και τα "εξτρεμιστικά" αστειάκια. Εκείνο που θα μάθει είναι ότι όταν "σβήσουν τα φώτα" θα μείνει μόνος απέναντι στο πρόβλημα. Για μια ακόμη φορά "πουλημένος"...
