"Κι επιτέλους να πράξουμε"...

Μεταφέρουμε μια ενδιαφέρουσα διένεξη, σύντομα αποσπάσματα ενός ενδιαφέροντος ενδοκαλλιτεχνικού εμφυλίου από το μπλογκ του art atack και συγκεκριμένα από το ποστ: http://artattackgr.blogspot.com/2008/01/blog-post_15.html

Βρισκόμαστε στο αρχικό σχόλιο που όπως πάντα διατυπώνει ο οικοδεσπότης και στο προκείμενο αφορά τον Νίκο Ξυδάκη, «τεχνοκριτικό», έναν «μετατακαταστασιακό» αρχισυντάκτη του καλλιτεχνικού τμήματος της εφημερίδας «Καθημερινή»:

O Art attack στις 15 Γενάρη γράφει:

Γραφει μεταξυ αλλων ο Νικος Ξυδακης σ'ενα τελευταιο του ποστ....
"Προς τα πού θα γείρει το παρόν; Στον πάτο – αν το αφήσουμε να κυλάει, παθητικοί και αδιάφοροι. Προς το φως – αν η ανησυχία γίνει απόφαση και δράση, δηλαδή πολιτική."
Για να καταλαβω δηλαδη, προσπαθει καποιος (ο οποιος εχει και τη θεση και την δυναμη) να μας πει τι πρεπει να κανουμε οταν την ιδια ωρα ποτε ο ιδιος δεν εχει βγει να πει σταρατα και θαρραλεα τα στραβα του χωρου του εκτος απο κατι κατα καιρους επιδερμικες νυξεις που εχει κανει εδω και κει?
Μα καλα θα μας τρελανουν σ'αυτη τη χωρα η μας περνανε για ηλιθιους?
Ρε τους παρλαπιπες....

Μετά από μερικά σχόλια άλλων που στην συντριπτική τους πλειονότητα στηρίζουν τον οικοδεσπότη παρεμβαίνει ο ίδιος ο αρχισυντάκτης:

Καλή χρονιά!
Αρτ, εμφανίζεσαι σαν τιμητής πολλών, και εμού.
Και ζητάς παράλογα πράγματα από τους μη έχοντες.
Ποια "θέση και δύναμη" νομίζεις ότι έχω ώστε να αλλάξω ό,τι ΕΣΥ θεωρείς "στραβά του χώρου";
Εξήγησέ το αυτό, και κάνε το επωνύμως πλίιζ.
Επωνύμως και μέσα σε μια εργασιακή σύμβαση γράφω κάποιες απόψεις μου για κάποια θέματα. Αν θέλεις να μάθεις τις απόψεις μου, μπορείς να βρεις τα κείμενα, πολλών ετών· πολλά απ' αυτά είναι απλωμένα στο Δίκτυο, όλα τα υπολοιπα σε δημόσια αρχεία.
Δεν είμαι μεσσίας καμιάς art θρησκείας, δεν κατέχω καμία κρατική θέση, δεν είμαι παράγων και curator, δεν μοιράζω χαρτζιλίκια.
Και βεβαίως δεν κατέχω τη δική σου αλήθεια.
Νίκος Γ. Ξυδάκης

Η μάχη ανάβει καθώς μεταξύ άλλων στον Ν. Ξυδάκη απαντά κάποιος «κλάσμα»:

Ναι ρε συ αρτ αττάκ γίνε πιο συγκεκριμένος. Έτσι γενικόλογα δηλαδή. Δεν σου αρέσει ο Ξυδάκης που τα γράφει κι ωραία και καθόλου γενικόλογα;
Ή στη λογική μιας άλλης επιχειρηματολογίας από προηγούμενο ποστ "Μα αφού ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ λένε καλά λόγια, εσύ τι ζόρι τραβάς;"
Έτσι είναι θίξαμε το μπουμπούκι της ελλ. λογοτέχνιας, της ελλ. κριτικής και εν τέλει του ελλ πολιτισμού. Θίξαμε τη μπεμπέκα των επιφυλλίδων, το μπαλσάμικο της καθημερινής.
Μα πως τα γράφει τόσο ωραία το ατιμούλικο και με τέτοια χάρη. Κι έρχεσαι εσύ ψωραλέε γραφικέ και κομπλεξικέ μπλογκά να μας το μολύνεις το παιδί με το βρωμόστομα σου;
Καταπληκτική γραφή, ύφος, επιχειρηματολογία. Από τους πιο σπουδαίους στο είδος του. Ελπίζω μόνο να μην παραλείψουν να τον διδάξουν στα παν/μια και στα σχολεία του μέλλοντος. Τέτοια τρισμέγιστη διάνοια και γραφή.
Μόνο που 'ανήσυχε' οι μπαταρίες σαν την αφεντιά σου που τροφοδοτούν αυτούς τους κάκιστης ποιότητας δονητές του λόγου είναι εξίσου μούφες. Κακοφορμισμένοι μικροαστοί που θαμπώνεστε από τη απατηλή λάμψη που εκπέμπουν κάτι τέτοιες 'χρυσές' μικρότητες πόσο τραγικά θλιβεροί είστε όπως άλλωστε κι αυτοί...

Ο εμφύλιος συνεχίζεται και όπου να’ ναι πλησιάζει τα εκατό σχόλια αποδεικνύοντας ότι κάτι κινείται στον καλλιτεχνικό βούρκο μια και μπαίνουν ζητήματα ΠΡΑΞΗΣ…

Ολίγον αφοριστικό το δίλημμα του συνθήματος αλλά ό,τι πρέπει για την περίσταση...