Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Θ. Παπακωνσταντίνου- Δ. Σαββόπουλος: οι άνθρωποι είναι ό,τι γίνονται

Στην τελευταία πρόβα της 23 Γενάρη, του Διονύση και του Θανάση, δειλά-δειλά μια παρέα φώναξε αδύναμα το σύνθημα «το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά». Πρόκειται για τον απόηχο μιας «παράξενης» συνήθειας συντρόφων και συντροφισσών να φωνάζουν συνθήματα του δρόμου, των διαδηλώσεων και των εκδηλώσεων του «χώρου», σε μαγαζιά και δημοτικά αμφιθέατρα, προσδίδοντας σε χώρους αναπαραγωγής του θεάματος χαρακτηριστικά κοινωνικής ζύμωσης. Σε όλον αυτόν τον συγκερασμό θυμικού και πολιτικού από μεριάς του «κοινού», η ανταπόκριση του καλλιτέχνη Θανάση ήταν οι γλυκές αφιερώσεις. Οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις προσέδιδαν λοιπόν μια κοινωνική νομιμοποίηση ενός κώδικα μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη που υποτίθεται ότι σάρκαζε, αλλά στην ουσία «εθελοτυφλούσε» μπροστά στους θεαματικούς όρους, στην ίδια τη συνθήκη της επικοινωνίας, στα ολοφάνερα όπλα της αλλοτρίωσης.

Όλο αυτό το κοινό περίμενε τον τελευταίο καιρό μια στροφή από τον καλλιτέχνη προς την «κουλτούρα των συνθημάτων», προς τα «παιδιά που εξεγείρονται», μια και αυτός αναμφισβήτητα έχει κατοχυρώσει και την κοινωνική αποδοχή αλλά και την υλική υποδοχή για μια τέτοια επιλογή. Και όμως. Η επιλογή του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν η σαφής απόρριψη οποιασδήπτε τέτοιας προσδοκίας. Πρόκειται για ακόμη ένα πράδειγμα της «κλασσικής» πορείας των καλλιτεχνών προς την αυτοπραγμάτωση, προς τον καλλιτεχνικό «πειραματισμό», χωρίς «ιδεολογικές αγκυλώσεις». Τίποτε, ωστόσο, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Τον Μάρτη του 2006 σε μια συνέντευξή του στην «Καθημερινή» και στην ερώτηση γιατί θεωρεί τον Σαββόπουλο ανώτερο του Χατζηδάκι και του θεοδωράκη διατύπωνε: «Μπορώ να υποστηρίξω ότι ο Σαββόπουλος είναι πιο ολοκληρωμένος δημιουργός –μουσική, λόγια, ερμηνεία- και μέχρις ενός χρονικού σημείου με εντυπωσιακά λίγες άνισες στιγμές. Πρέπει επίσης να παραδεχτώ ότι από ένα σημείο και μετά, γίνονται εξίσου εντυπωσιακά πολλές αυτές οι άνισες στιγμές». Ιδού λοιπόν η συνειδητή επιλογή του καλλιτέχνη να πάρει τη θέση του στις άνισες στιγμές (sic) του Διονύση. Πιθανόν να θεωρεί ότι ο ίδιος θα αποτελεί ένα θετικό πρόσημο στις βαυκαλιστικές παλλινδρομήσεις του «μουσικού εθνάρχη». Το σύνθημα όμως στην πρόβα ήταν ήδη πολύ αδύναμο, αποτυπώνοντας το μέγεθος της δυσφορίας, αποτυπώνοντας την «προδοσία» των χρόνια αυταπατώμενων, ωστόσο, προσδοκιών.

Τώρα τα κολπάκια με την ταυτόχρονη κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου και έναρξης των εμφανίσεων στο μαγαζί, είναι απλές εμπορικές συνήθειες του κόσμου των Διονύσηδων και των –επιτέλους πιο ξεκάθαρων δεν γίνεται- Θανάσηδων. Ας μην επεκταθούμε επιπλέον και σε πρόσφατο δημοσίευμα για τους ανεκδιήγητους αστεϊσμούς μεταξύ παρέας "αντιεξουσιαστών" και Γιωργάκη Παπανδρέου στην μπάρα του μαγαζιού για το ποιός είναι αυθεντικός αντιεξουσιαστής.

Πρόκειται για απλές ασκήσεις ευτελισμού...

128 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Επιβεβαιώνω ότι πρόκειται για απλές ασκήσεις ευτελισμού με τα παρακάτω λόγια: "Τόσο καλό ήχο, τέτοια ποιότητα παιξίματος, δεν νομίζω ότι είχα ξανακούσει... Όμως αισθάνθηκα περίεργα σιγοτραγουδώντας για "τα παιδιά που χάθηκαν" και για τα παλιά βαριά φορτία που φεύγαν για την Αμέρικα" στριμωγμένη ανάμεσα σε μια μακρά σειρά από κρύα μεταλλικά τραπέζια, γεμάτα βαριά ποτά και ξηροκάρπια. Ήταν σαν να βροντοφωνάζω συνθήμτα κατά της παγκοσμιοποίησης παρακολουθώντας στην τι-βι μια διαδήλωση, καθισμένη στον καναπέ του σαλονιού μου."

Τασούλα Επτακοίλη- Καθημερινή

Δεν μπορώ να τραντάζομαι άλλο με καλά φροντισμένες εικόνες που δεν έχουν καν τη δύναμη να περάσουν στο κοινό μια έστω ευκαιριακή συγκινισιακή αλήθεια που μάλλον δεν εμφανίστηκε ποτέ. Ασ έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και ασ καταφέρνουμε να δούμε πίσω από αυτό που οι άλλοι θέλουν να δούμε. Μπορούμε και μπορούν καλύτερα... Θυμίζω για να μην ξεχνιόμαστε την υπέροχη και τόσο μα τόσο αστεία διασκευή του Νιόνιου " Χέρια μου αδειανά Χριστέ..." Έλα Χριστέ και μπούκωνε!!!

Satan_My_Lord είπε...

εντύπωση θα μου προκαλούσε μια διαφορετική αντίδραση από τον Θαναση...

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

δεν πιστευω οτι ειναι αναγκη να κατακρινω τον θαναση μετα απο καποια ενεργεια του οπως αυτη.
ουτε σε μενα αρεσει ο διονυσης,ωστοσο
το οτι καποιοι θελουν τον θαναση στον εναν ή στον αλλον ιδεολογικο χωρο δεν σημαινει οτι πρεπει ο ιδιος να ακολουθει την καυλα του καθενα που τον θελει εκει ή αλλου..


αυτο ειναι αλαζονεια.

ο θανασης τωρα ειναι πιο αληθινος απο πριν!

απλα αποδεικνυει την ελευθερικη του ταση.
οποιοι ειναι στον ελευθεριακο χωρο δεν νομιζω οτι θα εκαναν σαν τις θιτσες βλεποντας τα "οραματα" τους να τους εγκαταλειπουν.
αυτη η μιζερια ειναι κατι που δεν ταιριαζει στην αυθεντικοτητα του να εισαι ανθρωπος ελεθερος.

μπορει για καποιο ασημαντο λογο ο θανασης να εχει συνδεσει καποια πραγματα απο τα βιωματα του με το εργο του σαββοπουλου.
γιατι μιλαμε για την τεχνη.και η τεχνη δεν ειναι πολιτικη.
το εργο ξεπερνα τον καλλιτεχνη.
ας μην μιλαμε λοιπον μονο για τους ταπεινους μας εαυτους.


το να θελει ο θανασης να συνεργαστει με καποιον που δεν ειναι στην ιδια "παραταξη"
δειχνει την αγαπη για την τεχνη και οχι για το προφιλ που θα περασει στο "αγαπημενο" του κοινο.γιατι ειναι καλλιτεχνης και οχι πολιτικος,ελευθερος και οχι δεσμωτης.μας αποδειχνει οτι δεν εχει παραταξη.δεν πονταρει στο κοινο γιατι δεν τον νοιαζει η πολιτικη του σταδιοδρομια στον χωρο της τεχνης.δεν θελει να καταντησει την τεχνη σε καζινο.
γιατι ακριβως η τεχνη δεν εχει αναγκη την πολιτικη (με οφελος το κοινο παντα),
αλλιως θα γινοταν και αυτος Βασιλης..

παρεβλεψε τις επιπτωσεις που θα
εχει στην απηχηση του,καθως
πολλοι ψευτοαντιεξουσιαστες θα αποσυρθουν να βρουν αλλου την χαμενη τους εξουσια.

τον κατακρινουν οι ηγεμωνες της μη-εξουσιας
επειδη ειναι ανθρωπος.





μια αντιφαση η ζωη και αν δεν το καταλαβεις μη μου γκρινιαζεις...

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενό μας δεν γράφτηκε για να κατακρίνει τον Θ. Παπακωνσταντίνου αλλά για να διατυπώσει μια προβληματική σχέση που ενώ εξελισσόταν μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας του Θεάματος φαντασίωνε την αποστασιοποίησή της από αυτήν. Από κει και πέρα ο Θ.Π. ήταν αυτός που χαριεντιζόταν από σκηνής με αφιερώσεις προς τους «εξεγερμένους» και τα «συνθήματά» τους. Ποιός «καύλωνε» λοιπόν ποιόν;

Αν ο Θ.Π. είναι τώρα πιό αληθινός από πριν τότε κάπου στο παρελθόν του υπήρχε ένα έλλειμμα αλήθειας... Σ’ αυτό αναφερθήκαμε στο κείμενό μας με τον διακριτικό χεγκελιανό τίτλο: οι άνθρωποι είναι ό,τι γίνονται.

Όταν επικαλείσαι την ελευθεριακή στάση τί εννοείς ακριβώς; Μήπως την ασύδοτη; Άλλα να λέμε κι άλλα να εννοούμε; Να συμπράττουμε με "εμπνευσμένους" αρχιερείς του συντηρητισμού, του εθνικισμού, του ελληνισμού και της ορθοδοξίας στο όνομα της «τέχνης»; Και η «τέχνη» δεν έχει κοινωνική ιστορία; Οι «καλλιτέχνες» δεν έχουν πάρει θέση μέσα στα ιστορικά γεγονότα και μάλιστα μερικές φορές με κόστος την ίδια τους τη ζωή; Μήπως αυτοί τότε ήταν τυφλοί, ανελεύθεροι, δεσμώτες, αλαζόνες; Μήπως προσπαθείς να προσδώσεις στην «τέχνη» μια λανθασμένη πρόσληψη ελευθεριότητας που προσιδιάζει περισσότερο στην κοινωνική ανευθυνότητα και την ασυδοσία;

Βάσει ποιού σκεπτικού αντιδιαστέλλεις τον άνθρωπο προς την πολιτική και ταυτίζεις την πολιτική με τα δεσμά; Γιατί συγχέεις την πολιτική με την ιδεολογία και την τέχνη της εξουσίας κι όχι με την απλή τυπική της έννοια της ενασχόλησης με τα κοινά; Μήπως γιατί εκεί δεν υπάρχει καμία αντιδιαστολή; Μήπως γιατί εκεί πρέπει οι άνθρωποι να εννοούν όχι μόνο αυτά που λένε αλλά και αυτά που τραγουδάν, ειδάλλως κοροϊδεύουν και δημαγωγούν;

Το ποιός «θέλει να καταντήσει την τέχνη σε καζίνο» μην το παίρνεις τοις μετρητοίς για τους Θ.Π. και Δ.Σ. γιατί στο όνομα της «τέχνης» και της ελευθεριότητας που κι εσύ πρεσβεύεις και δικαιολογείς τίποτε δεν πρέπει να αποκλείεται. Προς το παρόν το μαγαζί που τους φιλοξενεί έχει 160 ευρώ το μπουκάλι ουϊσκι χωρίς κουλοχέρηδες και άλλα τζογαδόρικα. Οπότε όντως, μπορεί να έχει κάτι από καζίνο αλλά δεν είναι καζίνο.

Αν αυτοί με τους οποίους χαριεντιζόταν ο Θ.Π. από σκηνής είναι ψευτοαντιεξουσιαστές, τότε αυτός δεν είναι κάτι χειρότερο από αυτούς;

Μια αντίφαση είναι η ζωή; Λάθος! Ζωή δεν είναι η αναπαραγωγή των αντιφάσεών μας, το σάπισμά μας μέσα σε αδυναμίες που δεν θέλουμε να ξεπεράσουμε.
Ζωή είναι ο αγώνας για το διαρκές ξεπέρασμα των αντιφάσεων, η ειλικρινής καλυτέρευση της στάσης μας προς ανθρώπους και καταστάσεις. Τους δρόμους θα τους βρούμε μαζί. Για να αλλάξουμε την πραγματικότητα κι όχι να την αποδεχτούμε.

Ανώνυμος είπε...

Μέσα από τον τρόπο γραφής σας διαισθάνθηκα ότι έχω να κάνω με τη γνωστή περίπτωση των ανθρώπων που, το κομμάτι της αλήθειας που τους αναλογεί, νομίζουν ότι είναι και το μοναδικό, οπότε συνήθως δεν δίνουν δεκάρα για τη γνώμη των άλλων. Θα ποντάρω στο ασύνηθες και θα προσπαθήσω να περιγράψω το δικό μου ψήγμα αλήθειας.
Ποτέ δεν υποστήριξα ότι είμαι αναρχικός ή κάτι παρεμφερές. Ο τρόπος ζωής μου με κατατάσσει στη μεγάλη ομάδα των μικροαστών. Υπάρχει βέβαια μέσα μου ένα ακατανόητο «αίσθημα» δικαίου, καθώς και μια θεωρητική ροπή προς την ουτοπία της Αυτονομίας, χωρίς πρακτικό αντίκρισμα όμως. Έχω φτιάξει οικογένεια και νομίζω πως αρκετές φορές έχω φερθεί εξουσιαστικά στη γυναίκα και στα παιδιά μου. Αν, δε, προσθέσω και κάποιες ερεβώδεις σκέψεις ,που με επισκέπτονται που και που, φτάνω στο συμπέρασμα πως ίσως είμαι από τους χειρότερους.
Τη στιγμή της δημιουργίας, όμως, είμαι ένα αγαθό έμβρυο, μια αμοιβάδα που ξέρει μόνο να ανασαίνει, μια σχισμή στο βράχο, απ’ όπου αναβλύζουν εικόνες και μουσικές. Δεν είναι δικά μου. Βάζω μόνο τη ρωγμή. Δεν επαίρομαι. Γι’ αυτό και σπανίως κραυγάζω όταν τραγουδάω. Γιατί αμφιταλαντεύομαι. Γιατί πολλές φορές δεν έχω το σθένος του εγωιστή δημιουργού που τραγουδάει και κινείται σα να λέει: «Κοιτάξτε τι έγραψα μάγκες. Γαμάει». Τρίχες! Η σπουδαία τέχνη κάνει τον δημιουργό της να μην έχει σημασία. (Υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Ενδεικτικά αναφέρω τον Φερνάντο Πεσόα που ήταν φιλομοναρχικός, τον Μάρκο Βαμβακάρη που ήταν βασιλικός κ.α.). Ναι, πιστεύω ότι η μουσική-και η τέχνη γενικότερα-είναι βαθιά ανθρωπιστική διαδικασία. Και αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα από την ιδεολογία του δημιουργού. (Άσε που αυτή η άποψη με βολεύει κι όλας).
Είναι αλήθεια ότι η εμπορευματοποίηση της τέχνης, που έχει προκύψει με τη συμβολή μου, με απασχολεί. Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως ο δημιουργός πρέπει να είναι μοναχόλυκος. Και για μένα θα ήταν πιο εύκολα αν δεν είχα οικογένεια. Όμως και έτσι όπως έχουν τα πράγματα, υπάρχουν φορές που παίζω χωρίς απολαβές.
Θα ήθελα να με ενημερώσετε για τις εμφανίσεις σας έτσι ώστε να δω με ποιόν τρόπο διαχειρίζεστε την αντίφαση ανάμεσα στην καταστασιακή ιδεολογία-που βλέπω ότι σας διακρίνει-και στο θέαμα που λέγεται συναυλία. Και που ξέρετε, μπορεί και να συμπαίξουμε κάποια στιγμή. Εκτός αν θέλετε να είστε αποκλειστικοί δέκτες του ενδιαφέροντος των αντεξουσιαστών.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

"Όταν επικαλείσαι την ελευθεριακή στάση τί εννοείς ακριβώς; Μήπως την ασύδοτη; Άλλα να λέμε κι άλλα να εννοούμε; Να συμπράττουμε με "εμπνευσμένους" αρχιερείς του συντηρητισμού, του εθνικισμού, του ελληνισμού και της ορθοδοξίας στο όνομα της «τέχνης»; Και η «τέχνη» δεν έχει κοινωνική ιστορία; Οι «καλλιτέχνες» δεν έχουν πάρει θέση μέσα στα ιστορικά γεγονότα και μάλιστα μερικές φορές με κόστος την ίδια τους τη ζωή; Μήπως αυτοί τότε ήταν τυφλοί, ανελεύθεροι, δεσμώτες, αλαζόνες; Μήπως προσπαθείς να προσδώσεις στην «τέχνη» μια λανθασμένη πρόσληψη ελευθεριότητας που προσιδιάζει περισσότερο στην κοινωνική ανευθυνότητα και την ασυδοσία;"


δεν εννοω την ασυδοσια.δεν επικαλουμε την αρχη της αντιθεσης,οπου καταληγεις.

αυτην την αντιπαλοτητα που γενναει ο ακρως πολιτικος λογος σου,καταργει η τεχνη.
Η ουσια της ειναι αυτο που μας διαφευγει.
η τεχνη δεν εχει μετρο,
δεν την ενδιαφερει αν φτασει στον εθνικισμο γιατι δεν τον αναγνωριζει ως οντοτητα.
καλυτερα ας μην συγχεουμε το εργο με τον δημιουργο του.

και ο αποδεκτης εγκλιματιζει το πολιτικο στοιχειο στο εργο και ο δημιουργος.

ωστοσο το εργο δεν ειναι πολιτικη.

η τεχνη μπορει να γεννιεται απο πραξεις ως απορροια "πολιτικων" ερεθισματων,μπορει να ερμηνευεται σε πολιτικο πλαισιο απο τους αποδεκτες της,
αλλα η ιδια η οντοτητα της ξεπερνα την πολιτικη της φυση που τις προσδιδουν.
αλλιως δεν θα ηταν τεχνη.



"Βάσει ποιού σκεπτικού αντιδιαστέλλεις τον άνθρωπο προς την πολιτική και ταυτίζεις την πολιτική με τα δεσμά; Γιατί συγχέεις την πολιτική με την ιδεολογία και την τέχνη της εξουσίας κι όχι με την απλή τυπική της έννοια της ενασχόλησης με τα κοινά; Μήπως γιατί εκεί δεν υπάρχει καμία αντιδιαστολή; Μήπως γιατί εκεί πρέπει οι άνθρωποι να εννοούν όχι μόνο αυτά που λένε αλλά και αυτά που τραγουδάν, ειδάλλως κοροϊδεύουν και δημαγωγούν;"

αρνησε την πολιτικη ως απορροια της ιδεολογικης της οντοτητας και της εξουσιας απο την οποια πηγαζει;

δεν θα μπορουσα να σκεφτω την εννοια της πολιτικης χωρις αυτα παρα ως κενη περιεχομενου.

ναι σιγουρα ειναι η ενασχοληση με τα κοινα.αλλα αυτη η θεση ειναι ακρως ανεπαρκης.
εκει παμε πολυ μακρια,
θα πρεπει να πιασουμε
την υπαρξη της κοινωνιας πριν το κοινωνικο συμβολαιο..πριν την υπαρξη της δλδ..!

Aκριβως επειδη δεν αντιδιαστελλω τον ανθρωπο απο την πολιτικη σου λεω αυτα.
μαλλον παρανοησες,
αλλο ανθρωπος και αλλο το εργο του.

οπως και να κατονομαζεται καποιος αντεξουσιαστης.ειναι ηδη μια αντιφαση.

και καθε ηθικη προοπτικη ειναι αντιφατικη στις λειτουργιες του "εγω".


"Ζωή είναι ο αγώνας για το διαρκές ξεπέρασμα των αντιφάσεων, η ειλικρινής καλυτέρευση της στάσης μας προς ανθρώπους και καταστάσεις. Τους δρόμους θα τους βρούμε μαζί. Για να αλλάξουμε την πραγματικότητα κι όχι να την αποδεχτούμε."

αυτο λεγεται ελπιδα.
σε κανεναν δεν την αρνηθηκα.

ειναι η ευαισθησια που κουβαλαμε μεσα μας,
και μας κανει να ξεχναμε
ο,τι κι αν πουμε.


συμφωνω,η ζωη Ειναι
αλλα οχι υπο την προοπτικη της "υποχρεωσης"
αλλα της αναγκαιοτητας.

δεν θα ειχαμε να κανουμε τιποτα αλλο προς στιγμην,

ας βαδισουμε προς τα οραματα μας,

δεν θα χασουμε τιποτα.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

προς ανωνυμο..

ενστερνιζομαι την κατασταση που περιγραφεις.

δεν θεωρω οτι δεν θα αφηνουμε περιθωρια στην γνωμη του αλλου.
ουτε οτι κραταμε γερα την αληθεια μας,αφου εκεινη αμφισβητει και εμας.


πως ξερουμε τι ειναι δικο μας,
οταν ακουμε "δικα μας" πραγματα
απο αλλους;

Ανώνυμος είπε...

............

Ανώνυμος είπε...

(συγγνώμη για το μισό του μηνύματος)..

σίγουρα στην "ελευθερια" που ζουμε δεν ειναι υποχρεωμένος κανενας να ακολουθησει την καθε παραταξη του αλλου και τα εγω-πιστεύω του....

σιγουρα αλλο η τεχνη και αλλο η πολιτική....(οσο κρατει ακομα..)
(η τεχνη γιατι η πολιτικη....)

Το θέμα ειναι κατα ποσο αυτή η ειρωνια του στυλ...
-βγειτε στους δρομους να φωναξετε να τραγουδησετε..
-κι εμεις θα βγουμε....
-βγειτε ομως κι εσεις, θα κανουμε και συναυλια στο Συνταγμα... θα καψουμε και τα διαβατηρια μας (τα λιγμενα...) ....... (εμεις θα πληρωθουμε κιολας.....)
-βγειτε.... βγειτε σας λεω να αγωνιστουμε.....

ή η ειρωνια η άλλη.....
-κατσε να ακουσεις τη ζωή μου.., που τραγουδαγα για συγκεντρωσεις και για ΕΦΕΕ....
αλλά... να ξερεις το ποτό δε παει μονο του.... συνοδευεται...(απο 5, 10,20€.....)

ή..
κάτσε να παιξω στη σφεντονα πιάνο... τους 7 νάνους στο S/S ... τώρα που απέτυχα ως πολιτικος.....

και ενα σωρο τέτοιες καταστάσεις....
το θέμα λοιπόν είναι πως τις ανεχομαστε τόσο καιρό... και εκτος αυτού... τις "οικονομούμε" κιολας....

Ωρες ωρες πιστεύω... χίλιες φορες Ρουβας και Ψινακης που δεν εχουν τιποτα να σου δωσουν και το ξερεις και εις γνωση σου το πληρωνεις.... παρα αυτή η ξεφτιλα του ειμαι νεολαιος και επαναστατω... αλλα τώρα πρεπει να ζησω απο την επανασταση που εκανα καποτε.. εμπόριο....

(μπερδεμενες ο σκεψεις μου... και λιγος ο χρονος για απαντηση...., καλη συνεχεια....)

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως το πρόβλημα εντοπίζεται στον τρόπο που ο κόσμος, το "κοινό" του Θ.Π. και κατά κύριο λόγο το πολιτικοποιημένο μέρος του, προσέλαβε την παρουσία του. Την ευκολία με την οποία η εξεταζόμενη σχέση "καλλιτέχνη" - "ακροατή" θεωρήθηκε ότι μπορεί να καταργηθεί με την άρθρωση συνθημάτων, την από σκηνής επίκληση των εξεγερμένων κτλ, ανάγοντας τον Θ.Π. σε μουσικό του "ευρύτερου χώρου της αμφισβήτησης" (για να χρησιμοποιήσουμε κι έναν σικάτο όρο της εποχής). Κατ' εμέ πρόκειται για μια απελπισμένη προσπάθεια να "επανα"συνδεθεί η τέχνη με την πολιτική στους χαλεπούς καιρούς μας, όπου η πολιτική έχει όντως ταυτιστεί με τη διαχείριση και η τέχνη με τους κλειστούς κύκλους. Είναι εξόχως προβληματικό το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία αφήνει ουσιαστικά στο απυρόβλητο ζητήματα όπως η σχέση των "δύο πλευρών", τι μεσολαβεί μεταξύ τους, ποιά είναι τα πραγματικά άλλα πεδία συνάντησής τους και αν υπάρχουν, ποιοί διαχωρισμοί καταργούνται και αν καταργούνται, πόσο κοντά είναι εν πάσει περιπτώσει οι "δύο πλευρές"... Τελικά όμως θα υποστηριχθεί, απομακρύνοντας το ζήτημα από τον πυρήνα του, ότι η τέχνη δεν έχει σχέση με την πολιτική, σημαίνοντας την κατάργηση αυτού που υποστηριζόταν ότι πραγματοποιείται.

Παίρνοντας το ρόλο του "ακροατή" μπορώ με ευκολία να πω ότι τα τραγούδια του Θ.Π. με συγκινούν, με εμπνέουν, μου "δίνουν πράγματα" κι άλλα τέτοια. Θα θεωρούσα αφέλεια όμως να τον αντιμετωπίσω ως "δικό μου" επειδή έχει κρατήσει μια Χ στάση εντός του συστήματος. Όπως μπορώ να πω ότι μ' αρέσει ο Βαμβακάρης αλλά θα θεωρούσα αφέλεια να τον θεωρήσω "δικό μου" επειδή ήταν φτωχός.

Στο σχόλιο που έκανε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ήταν ειλικρινής λέγοντας πως ζει την οικογένειά του με αυτό που κάνει και πως δεν διεκδικεί τον ρόλο που του δίνεται, κατατάσσοντας τον εαυτό του στους μικροαστούς. Εξίσου ειλικρινής είναι κι ένας θείος μου ελαιοχρωματιστής όταν υποστηρίζει ("κουλά") πως το αποτέλεσμα της δουλειάς του σ' έναν τοίχο θέλει να εκλαμβάνεται ως τέχνη και μεράκι διότι μελετάει πολύ καλά τα χρώματα σε σχέση με το φωτισμό του χώρου και θέλει να έχει άποψη στην επιλογή των χρωμάτων κι όχι απλώς να βάφει. Κι ότι δεν του αρκεί απλώς απ' τη δουλειά αυτή να θρέψει την οικογένειά του. Και οι δύο λένε αλήθεια. Το θέμα είναι ότι ο μεν έχει "κοινό" κι ο άλλος "πελάτες". Ο μεν αναπαράγει την εμπορευματοποίηση της τέχνης, ο δε έχει άλλη άποψη περί τέχνης, ο μεν μπορεί να "καυλώσει" τον κόσμο, ο δε να "καυλώσει" μόνος αν πετύχει την απόχρωση που θέλει, ο μεν να αναγορευθεί απ' το κοινό του σε κάτι άλλο απ' αυτό που δηλώνει (θυμικό του κοινού;αυταπάτες του κοινού;απόδειξη της δύναμης του θεάματος;), ο δε θα εισπράξει το μεροκάματο. Μπορεί το παράδειγμα να υπεραπλουστεύει και να κάνω λάθος. Πάντως είμαι σίγουρος ότι κι ο ελαιοχρωματιστής του παραδείγματος νιώθει αγαθό έμβρυο.

Θα ήθελα πάντως να δω πώς (αν) θ' ακουστεί το σύνθημα "το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ' όλα τα κελιά" παρουσία του Νιόνιου....

Σημείωση: Στη λέξη επανασύνδεση πιο πάνω χρησιμοποίησα εισαγωγικά διότι θεωρώ πως ουδέποτε υπήρξε αποσύνδεση τέχνης-πολιτικής, αλλά χρησιμοποίηθηκε σαν άλλοθι.

Ανώνυμος είπε...

Συπλήρωση:Μου διέφυγε η πρόβα στην οποία το σύνθημα ακούστηκε παρουσία του Νιόνιου. Άντε παιδιά, και σε συναυλίες!

Ανώνυμος είπε...

Προς τον Θανάση Παπακωνσταντίνου

Δεν έχουμε κάνει ποτέ ασκήσεις ύφους, οπότε προχωράμε στην ουσία της επιχειρηματολογίας μας.

«Διαισθητικά» μάς κατατάσσεις στην γνωστή εκείνη περίπτωση των ανθρώπων που…συνήθως δεν δίνουν δεκάρα για την γνώμη των άλλων. Κι όμως, εμείς οι «αυτάρκεις», πέρα από δικούς μας στίχους, τραγουδάμε Ελύτη, Έλιοτ, Καρυωτάκη, Μπρεχτ, Πατρίκιο, Οικονομέα, Καρούζο, Δημητράκο, Ευριπίδη…Δηλαδή, όχι μόνο δεχόμαστε άλλες απόψεις, όχι μόνο μας συγκινούν αλλά θέλουμε και να τις μοιραζόμαστε δημόσια, έστω κι αν –εδώ διαφοροποιούμαστε- τηρούμε τις κριτικές μας αποστάσεις. Επιπλέον, χαρακτηριστικό αυτού του ιστολόγιου είναι ότι μοιράζεται ανοιχτά τις απόψεις του, κι έτσι αφήνει όλα τα σχόλια των αναγνωστών να διατυπώνονται ακόμη κι όταν είναι άκρως απαξιωτικά και υβριστικά σε βάρος μας. Αν δεν μας ενδιέφερε η γνώμη των άλλων γιατί να της δίναμε χώρο; Φαίνεται λοιπόν, ότι η «διαίσθηση» σου είναι προκατειλημμένη, ότι η επιχειρηματολογία σου επιστρέφει σε σένα, ότι το δικό σου «ψήγμα αλήθειας» είναι αυτό που θέλει να γίνει μοναδικό, καθώς είναι αυτό που δεν ρίχνει ούτε καν μια ματιά σε αυτούς στους οποίους απευθύνεται.

Στην ανάρτησή μας δεν ισχυριστήκαμε ούτε ότι είσαι αναρχικός ούτε και τελειωμένος μικροαστός. Δεν ασχοληθήκαμε με αυτό και δεν ήταν αυτό το ζητούμενο. Επαναλαμβάνουμε και πάλι ότι αυτό που θέλαμε είναι να καταδείξουμε μια προβληματική κοινωνική και -κατά την άποψή μας- πολιτική σχέση, όπως εξάλλου κάνουμε και με διάφορα άλλα ζητήματα σε αυτό το ιστολόγιο. Από κει και πέρα παρακολουθούμε την ειλικρινή υπαρξιακή σου κατάθεση και μέσα από την διακριτική μας αμηχανία άλλα κομμάτια συμμεριζόμαστε κι άλλα όχι. Βλέπεις,… υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στην αυτοκριτική προσέγγιση της συμπεριφοράς μέσα σε μια οικογένεια από τη μια, και στην αναγκαιότητα «εν ονόματι» της συγκεκριμένης οικογένειας να πουλιέσαι με 160 ευρώ το μπουκάλι από την άλλη.

Η άποψή σου για την τέχνη έχει έναν μεταφυσικό ολοκληρωτισμό. Όχι, δεν είμαστε αμοιβάδες, ούτε αγαθά έμβρυα, ούτε σχισμές στο βράχο που ως ωραίες ποιητικές μεταφορές θέλουν να διασπάσουν την ύπαρξη σε έξωθεν μαγικές εμπνεύσεις και σε υλικούς ιμάντες μεταβίβασής τους. Η τέχνη και η έμπνευση δεν ανήκουν στην μεταφυσική, ακόμη κι αν αυτή διεκδικεί επάξια κάποιο κομμάτι τους. Το πρόβλημα βρίσκεται στους διαχωρισμούς που ξεκινούν ανάμεσα στις αμοιβάδες και τη φωνή τους για να καταλήξουν σε διαχωρισμούς ανάμεσα σε έργα και δημιουργούς ή σε τέχνες και πολιτική. Όταν κάποιος, για παράδειγμα, περιορίζει τις προϊστορικές ζωγραφιές στις σπηλιές σε μια αισθητική τεχνοτροπία, έξω από χώρο και χρόνο, χάνει την κοινωνική τους ουσία, τις ακρωτηριάζει από την λειτουργική του(ς) αναγκαιότητα. Ποιος δεν ρωτάει για τον δημιουργό ενός έργου που τον συγκινεί; Τα έργα είναι ακρωτηριασμένα χωρίς τους δημιουργούς τους, όχι μόνο γιατί δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτούς, αλλά γιατί οι δημιουργοί είναι αναπόφευκτα απανταχού τω έργω παρόντες. Εξ ου και η αναγκαιότητα της κοινωνικής ιστορίας της τέχνης, της αισθητικής και λειτουργικής ανατομίας των έργων, της ιστορικής ουσίας πίσω από την άμεση φαινομενικότητα. Όλα αυτά μας κάνουν σοφότερους για την δημιουργική διαδικασία. Το έργο είναι διαβατήριο για μια ανοιχτή ιστορικά κοινωνική σχέση που ξεκινά από τον δημιουργό και καταλήγει σ΄ αυτόν, με την «κοινωνία» να μοιράζεται τα φυγόκεντρα και κεντρομόλα νοήματα αυτού του κύκλου. Με αυτόν τον τρόπο ο δημιουργός Είναι η κοινωνία και η κοινωνία Είναι ο δημιουργός. Τίποτε αδιαχώριστο. Στην «κοινωνία του θεάματος» που δομική της λειτουργία είναι ο διαχωρισμός μορφής και περιεχομένου, το φαινομενικά λογικό δόγμα: «το έργο φεύγει από τα χέρια του καλλιτέχνη» βολεύει όσο τίποτε άλλο. Αλήθεια, χωρίς αυτόν τον βασικό διαχωρισμό θα υπήρχε άραγε ο χώρος για την αναγκαιότητα της διαμεσολάβησης; Στην «κοινωνία του θεάματος», ωστόσο, εμάς θα μας επιτρέψεις να μην βολευόμαστε και να μην επιτρέπουμε σε κανένα παράσιτο, σε κανέναν μεσίτη να αγγίξει το όποιο έργο μας, να το διαχειριστεί, να διαμεσολαβήσει στη σχέση μας με τους Άλλους.

Με το ίδιο διάτρητο σκεπτικό, φυσικά, μπορείς και να δικαιολογείς το γεγονός ότι συμπαίζεις με έναν πρώην «αιρετικό» (μήπως δεν πρέπει να εγκαταλείψεις έγκαιρα έναν άνθρωπο για να μπορείς κάποτε να τον νοσταλγείς;) αλλά νυν αρχιερέα (κι αυτό είναι το σημαντικό) του συντηρητισμού, της ορθοδοξίας, του ελληνισμού, των ολυμπιακών αγώνων… Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να πάρεις κι εσύ τη σειρά σου μετά τις εμφανίσεις του Διονύση στα στρατόπεδα υπό την αιγίδα του ΓΕΣ και, φυσικά, μετά τις εμφανίσεις του με την Καλομοίρα. Πες το «ανθρωπιστική διαδικασία», πες το «βόλεμα». Όπως και να’ χει, εδώ οι αμοιβάδες περιορίζονται κυριολεκτικά μόνο στο να ανασαίνουν.

Ο Ρεμπό όλη την περίοδο που βρισκόταν στα οδοφράγματα της Κομμούνας του Παρισιού, το 1871, έγραφε μόνο ερωτικά κι όχι επαναστατικά ποιήματα. Αυτό το βρίσκουμε πολύ τρυφερό και εξόχως αυθεντικό. Όπως, επίσης, ευθέως ανάλογα, βρίσκουμε πολύ τρυφερό και εξόχως αυθεντικό το ότι, από τη στιγμή εκείνη που άλλαξε τις επιλογές ζωής του, δεν έγραψε ποτέ του ούτε μια λέξη. Για φαντάσου να είχε γράψει τον ύμνο των δουλεμπόρων όταν πια είχε γίνει ένας από αυτούς στην Αφρική! Αυτός λοιπόν δεν ήταν ούτε έγινε ποτέ του αμοιβάδα.
Παραπέρα, καθώς έχουμε επιλέξει να βιώνουμε την ιστορία ως υποκείμενα, η άποψή μας για τον Πεσόα και τον Βαμβακάρη αναμφίβολα περνάει από την κρησάρα της ιστορικής τους συγκυρίας είτε ως καθυβριζόμενοι Πορτογάλοι δημοκρατικοί είτε ως απεργοί εργάτες στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας του μεσοπολέμου…

Σε ενδιαφέρει τι κάνουμε εμείς; Κάνουμε, μάλλον, ό,τι δεν κάνεις εσύ. Έχουμε θεωρητική ροπή προς την ουτοπία της Αυτονομίας με πρακτικό, όμως, αντίκρισμα, δεν αμφιταλαντευόμαστε και κραυγάζουμε μερικές φορές όταν τραγουδάμε -χωρίς απαραίτητα να είμαστε εγωιστές, πιστεύουμε στην σημασία μας ακόμα κι αν δεν κάνουμε σπουδαία τέχνη, φροντίζουμε να κρατάμε την έμπνευσή μας μακριά από τα εμπορεύματα.

Δεν μονοπωλούμε το ενδιαφέρον των αντιεξουσιαστών γιατί απλά είμαστε μερικοί από αυτούς, μέσα στα στέκια και τις καταλήψεις μας, μέσα στις γιορτές και τις εκδηλώσεις μας, δεμένοι «αλυσίδες» στις πορείες μας, στο δρόμο απέναντι στις κλούβες της αστυνομίας, στοιβαγμένοι στα κρατητήρια, συ«σεσημασμένοι» στους φακέλους της Εξουσίας…

Το να «συμπαίζουμε» με κάποιον είναι για μας απόρροια μιας σχέσης. Και το να συμπαίξουμε με σένα είναι μια σχέση ήδη υπονομευμένη …



Προς τον «δεν υπάρχει κάτι…»

Θεωρούμε ότι η παραπάνω απάντηση καλύπτει και τις δικές σου ενστάσεις. Εν μέρει έστω.
Παρότι προς το τέλος το σχόλιό σου είναι λίγο ακατάληπτο, βρίσκουμε θετικό το γεγονός ότι συμφωνούμε, αν και εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας όχι φερέλπιδες αλλά απελπισμένους… Ωστόσο, όχι απεγνωσμένους αλλά το αντίθετο.

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

"πιστεύουμε στην σημασία μας ακόμα κι αν δεν κάνουμε σπουδαία τέχνη, φροντίζουμε να κρατάμε την έμπνευσή μας μακριά από τα εμπορεύματα."

συμφωνω σε αυτο το θεμα.
επισης συμφωνω με την κλιση σας προς τον ελευθεριακο χωρο.
καθως θα ελεγα οτι ειναι αυτος που χαρακτηριζει σαφεστερα και τις πρωσοπικες μου ευαισθησιες.

οταν ονομαζω κατι ως αντιφαση
δεν το κανω με πολιτικο κινητρο,
αλλα περισσοτερο με σκοπο την αναλυση του αντικειμενου καθεαυτο, και κατ'επεκταση του εαυτου μου.

"αν και εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας όχι φερέλπιδες αλλά απελπισμένους… Ωστόσο, όχι απεγνωσμένους αλλά το αντίθετο."

δεν υποστηριξα οτι ειστε φερελπιδες.
ουτε οτι ειμαι απεγνωσμενος,ωστε να αντιστρεψετε την θεση σας στην δικη μου.

οι ωρες απογνωσης ειναι μια κατασταση,
ενα αντικειμενο που αποτελει ερεθισμα.
αναλυοντας την, αντιλαμβανομαι
τον χαρακτηρα της και την δομη της.
μου δημουργουνται αντιδρασεις
και καμμια φορα
"απελπιζομαι".

αυτη η κατασταση ειναι η καθημερινοτητα σε διαφορες μορφες.

απο τον ιδιοκτητη,μεχρι τον αστεγο.

"Το να «συμπαίζουμε» με κάποιον είναι για μας απόρροια μιας σχέσης."

συμμεριζομαι την θεση αυτη.
η μουσικη ειναι σχεση.
ειναι σχεσεις.

θα ηταν χαρα μου να συμπαιξουμε σε καποιον χωρο στην σαλονικη.
ωστοσο δεν ξερω αν υπαρχει αυτη η σχεση,ή θα μπορουσε να δημιουργηθει.
κατι τετοιο θα ηταν απορροια της δικη σας κρισης.



"Τα έργα είναι ακρωτηριασμένα χωρίς τους δημιουργούς τους, όχι μόνο γιατί δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτούς, αλλά γιατί οι δημιουργοί είναι αναπόφευκτα απανταχού τω έργω παρόντες"

συμφωνω εν μερη.

ο δημιουργος ειναι το εργο.

ωστοσο το εργο,
δεν εχει αναγκη πια τον δημιουργο του.
αν δεν υπηρχε αυτος το εργο δεν θα ηταν.
αυτο ομως δεν στερει απο το εργο την δυναμη να ξεπερασει τον δημιουργο.
να αυτονομηθει.
να γινει ενας αλλος δημιουργος,
διαφορετικων ερμηνειων.

το εργο θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι μια στιγμη αδυναμιας του δημιουργου του!

ειναι μια αναγκη του.
ενα ιχνος του.
που δραπετευει απο τον ιδιο,
οταν εκεινο αυτονομηθει.

δεν εχει πια να κανει με το ασυνειδητο του δημιουργου,
αλλα με το ασυνειδητο του καθενα που θα το ερμηνευσει.

και εκει παλι θα αποσυντεθει,
καθως ο αποδεκτης θα κανει δικο του,οχι αυτο καθεαυτο το εργο,
αλλα κατι αλλο.μια παραμορφωση του.
κατι λιγοτερο ή περισσοτερο απο αυτο που ειναι.

θα ηταν βεβαια λαθος να αφαιρεσουμε την ιστορικοτητα του,φυσικοποιοντας το.διοτι ετσι πραγματωνουμε εναν μυθο,κατα τον Μπαρτ.

ωστοσο αυτο ολο συντελειται αυτοτελες,
χωρις να αποκλειει την λειτουργια πολιτικοποιησης και ενταξης του εργου στην κοινωνικη ιστορια,απ'οπου προερχεται.

Ανώνυμος είπε...

Προς κ.
Η επιθετικότητά σου με ταράζει. Όταν βγείς απ’ τη στενωπό του μίσους τα ξαναλέμε.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Θ.Π.
Γράφετε απευθυνόμενος στον κ.:
"Η επιθετικότητά σου με ταράζει. Όταν βγείς απ’ τη στενωπό του μίσους τα ξαναλέμε."
Ελάτε, τώρα. Μην ταράζεστε γιατί μας ταράζετε και εμάς με αυτά που δείχνετε να αντιλαμβάνεστε από τα γραφούμενα του κ. Ειδικά το "μίσος" και την "στενωπό" του, πού ακριβώς τα διακρίνατε;
Τα ίδια λόγια δεν διαβάσαμε; Γιατί τόσο διαφορετικές οι αναγνώσεις;

Ανώνυμος είπε...

Φαίνεται, από τα λεγόμενα , η έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας για όσους δεν είναι από Ντουρούτι και πάνω. Ευτυχώς που η μουσική είναι παρηγορητική, που έχει ακόμα τη δυνατότητα να ενώνει κι όχι να χωρίζει τους ανθρώπους, να τους φιλά στο μέτωπο κι ας είναι και «πουλημένοι». ¨Όλα τα νησιά από κάτω συναντιούνται και η μουσική το ξέρει αυτό. Θ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Σύχασε Θ.Π.
Όπως στον κατάλογο αυτών που σε «ταράζουν» εγώ δεν θα’ πρεπε να είμαι από τους πρώτους (υπάρχουν άλλα πράγματα που θά’ πρεπε να σε ταράζουν πολύ περισσότερο στην τριγύρω πραγματικότητα), έτσι και σύ δεν είσαι από τους πρώτους στον δικό μου κατάλογο του «μίσους». Κατά τα άλλα, παίρνεις κι εσύ τη θέση σου ανάμεσα σε άλλους αξιωματικούς ψυχοναύτες: από τη μάνα που θεωρεί το ανυπότακτο παιδί της απόλυτο μέχρι τον αριστερό που θεωρεί τον ακηδεμόνευτο συνομιλητή του υπερβολικό και τους δικαστές αδιάλακτο όταν υπερασπίζεται τις απόψεις του απέναντι στα έδρανα. Η ελάχιστη διαφορά -που δεν σε κάνει όμως και απαραίτητα μεγαλόψυχο- είναι ότι όλοι αυτοί δεν καταλήγουν στη φράση: τα ξαναλέμε. Αλήθεια, όμως, τί να ξαναπούμε; Καθώς κινείσαι από το κρεβάτι του Προκρούστη (να σαρκάζεις αυτούς που περισσεύουν των αντιφατικών σου επιλογών για να χωρέσουν σώνει και ντε ανάμεσα στους χειροκροτητές) στο κρεβάτι του Λακάν (διαγνώσεις για στενωπούς του μίσους, έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας, απώλεια παρηγοριάς, αδυναμία για φιλιά στο μέτωπο των «πουλημένων») δεν αφήνεις και πολύ χώρο για επικοινωνία. Δεν υπάρχει καν επιχειρηματολογία.
Θα με συγχωρέσεις τώρα... Πάω να καταλάβω τί συνδέει το «νησί» μου με το «νησί» της Καλομοίρας τώρα που ψηφίστηκε για να μας εκπροσωπήσει στην Γιουροβίζιον. Ίσως έτσι, ακόμη και τώρα, κατανοήσω τις επιλογές του συμπαίκτη σου Διονύση. Ίσως έτσι, ακόμη παραπέρα, κατανοήσω και σένα.
Kατανοείς, ωστόσο, ότι κάθε φορά χειροτερεύεις και τις προϋποθέσεις.

Ανώνυμος είπε...

Den katalabainw pros ti olos autos o samatas. Apla me e3orgizei to gegonos oti kapoioi 8eloun na oikeiopoih8oun thn anagnwrisimothta tou 8.P.
gia na perasoun ta dika tous sun8hmata, apoyeis, idees, opws 8eleis pes to. Ki emena de mou kaloarese h idea thn sunergasias tou me to D.S. alla kata bash pisteuw sthn texnh kai oxi sthn politikopoihsh ths. Yparxoun
strateumenoi kallitexnes olwn twn parata3ewn kai afou to kanoun suneidhta, kala kanoun gia na perasoun mesa apo thn texnh tous tis idees tous. Alla den mporei kaneis na piesei kanenan na kanei otidhpote. Einai to ligotero
geloio.
Polles fores anarwtiemai ki egw an enas kallitexnhs 8a prepei na kanei th zwh tou kata pws lene ta tragoudia tou-h kata pws nomizoume emeis oti lene. Telika omws auto pou menei, kalws h kakws, einai to dhmiourghma tou kai oxi o tropos zwhs tou. Kai kuriws oti mporei na apotelesei estw kai gia enan an8rwpo to efalthrio na kanei kati monadiko, na kanei th dikh tou eswterikh h e3wterikh epanastash.
Annie

Ανώνυμος είπε...

Φτάνει πια με τις υποδείξεις!Κ.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι τα δύο πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που ετέθησαν εκατέρωθεν των δύο "πλευρών", έμειναν εκατέρωθεν αναπάντητα.

Ο φίλτατος Θανάσης απέφυγε μέσα στις ευαίσθητες τοποθετήσεις του να δώσει κάποια απάντηση σχετικά με το τί γυρεύει συμπράττοντας με τον αρχιερέα της ελληνορθόδοξης διαλεκτικής, των συναυλιών στα στρατεύματα από τα οποία κάποτε φρόντισε να τη σκαπουλάρει με τρελόχαρτο, των κορωνών για την Ιστανμπούλ - πρωτεύουσα της ελλάδος, των κονδυλίων για τους ολυμπιακούς, του Δήμου Αθηναίων και της Καλομοίρας. Δε θεωρεί άραγε ότι προσβάλλεται, αν δεν καταργείται, η προσπάθεια που έκανε τα προηγούμενα χρόνια με ελάχιστη έως μηδενική προβολή από τα θεαματικά μέσα, με επιλεγμένες παραστάσεις, με ΠΟΣΟΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ που έπαιξαν μαζί του, και διάφορα ακομά στα οποία μπορώ να επεκταθώ αν το θέλετε;

Οι σύντροφοι Ωχρά, ή μάλλον ο σύντροφος που απαντά σε πρώτο πληθυντικό (δε μπορώ να μην το επισημάνω ως αντιφατικό τουλάχιστον), μέσα σε ένα υπερθεωρητικοποιημένο πλαίσιο όπως συνηθίζουν όσα χρόνια τους παρακολουθώ (αρκετά, πιστεψτε με), δεν έδωσαν απάντηση σε σχέση με το τί είναι αυτό που εξαιρεί τις παραστάσεις τους από την "Κοινωνία Του Θεάματος". Μήπως η αμιγής πολιτική τους φύση; Μήπως η ελλιπής τεχνική τους υποστήριξη στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης (στα μάτια μου τουλάχιστον) "αντιθεαματικής" προσέγγισης;

Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Υποδείξεις κάνει μόνον αυτός που χρησιμοποιεί την προστακτική (τ' ακούς ανώνυμε/η;). Εμείς δεν προστάξαμε ποτέ κανέναν και για τίποτε!

Και η annie αλλά και ο "χαμός" πρέπει να κάνουν ενα στοιχειώδη κόπο να διαβάσουν τόσο τις άλλες αναρτήσεις σε αυτό το ιστολόγιο όσο και το υπόλοιπο υλικό που υπάρχει στα Link πάνω αριστερά του ιστολογίου αλλά και επιπλεόν στο υλικό που συνοδεύει τους δύο μας δίσκους (όπου δεν υπολειπόμαστε αυτοκριτικής, δυσκολιών ή και αδιεξόδων). Εκεί δίνουμε τις απαντήσεις μας και είναι άχαρο να επαναλαμβάνουμε συνέχεια τις απόψεις μας σε κάθε ανάρτηση. "Υπερθεωρία" δεν υπάρχει. Υπάρχει θεωρία που οφείλει να είναι κάθε φορά σαφής και συγκεκριμένη πάνω σε κάθε υπόθεση την οποία διαπραγματεύεται. Ειδάλλως δεν νοείται ως τέτοια.
Η "τεχνική υποστήριξη" αποτελεί καταλυτικό επιχείρημα για τον στρατό και τα οπλικά συστήματα. Για συλλογικά σχήματα που προσπαθούν να πράττουν αυτά που πρεσβεύουν για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση αποτελούν μια ουσιαστική μεν αλλά όχι καταλυτική προϋποθεση της ύπαρξης και των επιλογών τους.


ΥΓ. Το πρώτο ενικό το χρησιμοποιώ όταν εκφράζω τις αμιγώς προσωπικές μου απόψεις. Το πρώτο πληθυντικό το χρησιμοποιώ όταν η συμφωνία των συντρόφων μου είναι δεδομένη. Εξάλλου, από τη στιγμή που μας αποκαλείς συντρόφους θα ξέρεις ότι μερικές φορές μπορείς και να απαντήσεις ως φορέας μιας κοινωνικής (πληθυντικής) αντίληψης.

Ανώνυμος είπε...

Προς τον ανώνυμο που αγανάκτησε με τις υποδείξεις του κ. θα ήθελα όσο πιο ευγενικα μπορώ να του πω πως οι επιθετικές λακωνικές φράσεις με την ταυτόχρονη απουσία οποιασδήποτε προσωπικής άποψης δεν προσθέτει απολύτως τίποτα σε μια κουβέντα. Προβοκάρει, χαρακτηρίζει, με τον πιο εύκολο τρόπο αυτό της σιωπής που έχω μάθει απο παιδί να με ενοχλεί πολυ.

Προς τον "χαμό" θα ήθελα να πω ότι αρχικά ενοχλούμαι πολύ με τους ανθρώπους που δηλώνουν σύντροφοι και δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν την μετατροπή του εγώ σε εμέις σε σημεία που δεν έχουν πρόθεση την έμφαση αλλά την καταγραφή μιας σύμπνοιας απόψεων (προφανώς)ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος. Δεν είναι μηχανή του γκαζόν το συγκρότημα, υπάρχει διάδραση και το εμείς είναι γνωστό και διάχυτο ακόμα και εδώ μέσα σε αυτό το blog που είναι εμφανές ότι έχεις παρακολουθήσει αποσπασματικά. Η ανωνυμία πακέτο με αυστηρές κριτικές υποδηλώνει (για μένα) κατάχρηση της ελευθερίας της συγκεκριμένης ιστοσελίδας.

Προς τον Θ.Π. : Δεν δηλώνω αντιεξουσιαστής, δεν νιώθω ότι μπορώ να είμαι και νιώθω την ανάγκη να πω πως το συγκρότημα αυτό μια χαρά απευθύνεται και σε άτομα ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΠΕΎΔΟΥΝ ΝΑ ΚΆΝΟΥΝ ΔΗΛΏΣΕΙς ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΤΟΥΣ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ. Φυσικά είναι απαραίτητο ένα κοινό αξιακό σύστημα το οποίο υπάρχει από μέρους μου με το συγκρότημα. Σε έχω ακούσει ζωντανά πολλές φορές έχοντας κάνει το λάθος μέσα από τα τραγούδια σου να βρω κοινά σημεία σε αυτό που ονομάζεται αξιακό σύστημα. Αναθεωρώ για να μπορέσω να κοιμηθώ ήσυχα το βράδυ και σκοπεύω όσο και αν μου φαίνεται περίεργο να ακούγεται από έναν δημιουργό (αυτό και αν είναι αντιφατικό) να αποσυνδέσω τα τραγούδια σου από εσένα (τουλάχιστον όπως εμφανίζεσαι εδώ) και να ξεχάσω ότι είσαι εσύ πίσω από αυτά. Απογοητεύομαι γιατί θεωρώ πως εσύ με τη σιωπή σου ή αν θέλεις με την ανοχή σου (δεν σε άκουσα ποτε να λες κάτι από το μικρόφωνο σου όταν ακούγονταν συνθήματα στις συναυλίες σου) έχεις εκφράσει πολιτική θέση και τώρα κάτω από τον αυτυοχαρακτηρισμό σου ως μικροαστός πας να την αποφύγεις και ζητάς και αγάπη.
Προς τους Ωχρά:
Έχω χορτάσει από τέλειους μουσικούς με τέλειους ήχους με μυριάδες ανθρώπους να δουλεύουν για αυτούς, να εμφανίζονται τελευταία στιγμή σε μια σ΄κηνή (μάλλον πίστα) και να χρειάζονται σκονάκια με τα ονόματα όσων συμμετέχουν στην ίδια τους την παράσταση. Τουλάχιστον σε μια συναυλία των Ωχρά αυτό είναι άρτια φροντισμένο και δεν έχει συμβεί ποτέ. Για περισσότερα θυμίζουμε ότι το Σαββατο υπάρχει μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη που εγώ θα βρεθώ εκεί για να σταθώ απέναντι μάλλον δίπλα σε ένα συγκρότημα που δεν ζήτησε ποτέ και τίποτα απο τον κόσμο πυ βρίσκεται εκεί (ούτε χρήματα, ούτε υστερίες, ούτε θαυμασμό, ούτε καν χειροκρότημα)
Θα τα πούμε εκεί.

Ανώνυμος είπε...

Ο τόνος σου μου είναι πάντα δυσάρεστος, αλλά αυτό είναι κάτι καθαρά προσωπικό. Ίσως αυτό να εξέλαβε παραπάνω ο Θ.Π. ως "επιθετικότητα" και "στενωπό του μίσους".

Σας "αποκάλεσα" συντρόφους γιατί έτσι είναι. Και η "τεχνική υποστήριξη", στην προκειμένη περίπτωση, εκτός του ότι ήταν απλά ένας υπερθεματισμός από πλευράς μου, δεν έχει να κάνει με οπλικά συστήματα, απ' τη στιγμή που δεν εκφέρεται από κάποιον στρατόκαυλο, και προσπάθησε να μη με αδικείς.

Ίσως να έχει να κάνει με κάποια οπλικά συστήματα άλλου τύπου, μιας και θεωρώ ότι στα τραγούδια αυτά εμπεριέχεται συγκρουσιακή δυναμική. Δεν είναι έτσι;

Πάντως κρίμα που με κάταφερες να σταθώ τόσο πολύ σ'αυτό. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός, κι αν διαβάσεις ξανά το σχόλιο ίσως και να το διακρίνεις.

Υ.Γ: Το'χω διαβάσει και ξαναδιαβάσει το υλικό. Μεγάλωσα μ'αυτό. Με τις αντιφάσεις τι παίζει; Αναφερόμαστε μια φορά και καθαρίσαμε; Ή δουλεύουμε για να τις ξεπεράσουμε;

Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν εχω τη δυνατοτητα καταρχας να κρινω το συκγροτημα καθολου γιατι δεν εχω παρακολουθησει την πορεια του σε αντιθεση με την πορεια του Θ.Π που την εχω μελετησει (οσο εχω τη δυνατοτητα)και του Δ.Σ αν και ειμαι πολυ νεοτερος απο τη γεννια του. Μια ερωτηση απλα ηθελα να κανω αν εσεις που θεσατε το θεμα στο μπλογκ εχετε ψαξει τον Θ.Π(κυριως, γιατι με στεναχωρησε ιδιαιτερα ο τροπος που χειριστηκατε τη συζητηση με τον ιδιο μεσου του μπλογκ)και μετα και τον Δ.Σ(γιατι σε πολλα απο οσα λετε, αν οχι σε ολα, για το μετεπειτα εργο του με βρισκεται συμφωνο). Αν εχετε οντως μελετησει το εργο του Θ.Π θα παρακαλουσα αν δεν ειναι κοπος να μου παραθεσετε τις αποψεις σας για το εργο του, για τον ιδιο σαν ανθρωπο,για τα τραγουδια του,για τις εμφανισεις του και αν γινεται οχι με γενικολογιες. Αν οχι, ισως θα ηταν καλυτερο να ριξετε μια ματια στο γενικο του εργο, οπως και εσεις οι ιδιοι ειπατε το ιδιο στον ''δεν υπαρχει'' για εσας και μετα αν εχετε κατι να προσθεσετε η να αφαιρεσετε καντε το. Εγω ωφειλω να πω οτι δεν ειμαι αντικειμενικος κριτης του Θ.Π γιατι με εχει αγγιξει τοσο αμεσα που νιωθω πολλα κοινα και μεγαλη ζεστασια και οικιοτητα οταν βρισκομαι μεσα στον κοσμο των τραγουδιων του η των συναυλιων του. Και εγω ειμαι επιφυλακτικος για τη συνεργασια του με τον Δ.Σ. Σαν πρωτο ακουσμα με πειραξε, σαν δευτερο ακουσμα το μπουκαλι 160 ακομα περισσοτερο.Ακομα δεν τους εχω δει λογω υγειας θα γινει ομως μεσα στην εβδομαδα, ομως περιμενω και πιστευω στον Θ.Π γιατι ως τωρα εμενα προσωπικα με εχει δικαιωσει και ειμαι σιγουρος οτι αν μετα το τελος ολων αυτων των εμφανισεων καταλαβει οτι κατι ηταν λαθος θα το πει οπως εχει πει και αλλα λαθη του. Το ιδιο κριτικη του ειχε γινει και για το εργο του(το δισκο ''η βροχη απο κατω'') οτι δηλαδη δεν ακουγεται και περιμεναμε κατι και απογοητευει και τι ειναι αυτα που κανει και τετοια, αλλα ειδικα εμεις ως μουσικοι ωφειλουμε να σεβομαστε τις ανησυχιες ενος καλιτεχνη και να μην κρινουμε απολυτα και μηδενιστικα (οπως δυστυχως συνειδητοποιησα οτι κανατε σε πολλα σχολια σας).Και μπορει το μουσικο του εργο να μην σας ενδιαφερει και τοσο(για αυτο ειπα αν θελετε να ψαξετε παραπανω) αλλα πιστευω οτι αναλογη συμπεριφορα πρεπει να εχουμε και στις υπολοιπες πραξεις ενος καλλιτεχνη που μας απασχολει και τον ''ψαχνουμε''( γιατι θελω να πιστευω οτι ως τετοιο θεωρειται η θεωρουσατε αν θελετε τον θ.Π) αλλιως δεν θα υπηρχε λογως να αναφερθειτε σε εναν ανιουσιο καλλιτεχνη μονο για να γεμισετε τη σελιδα σας η αν ηταν ο σκοπος μονο να βρειτε πατημα για να καυτιριασετε κοινωνικες αλλαγες και συνθηκες ΚΑΚΩΣ δωσαμε εκταση στο θεμα ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΜΒΟΛΗ. Περιμενω καποια απαντηση και απο εσας αλλα αν γινεται και απο τον κ.Θ.Π (και οσο για τον Θ.Π δεν εννοω απαντηση στα δικα μου σχολια αλλα σε οτι εχει μεινει ακομα αναπαντητο) Με εκτιμηση Π.Χ

Ανώνυμος είπε...

tha sas po tin apopsi mou gia tin parapano ''koubenta'' me kathe sebasmo pros opion dipote exei ekfrastei (an kai merikoi den mou fenete na kanoun to idio)xoris stomfologies, pioimatakia kai antagonismo morfosis giati kai meis i amorfotoi anthropoi eimaste.

esy anthrope moy anikses ayti tin koubenta me skopo na bgaleis nixia.
pos einai dinaton na milas me tetia epithetikotita mionontas opoion dipote exei diaforetiki gnomi apo sena? kai go ston xoro aniko kai pisteyo oti se arketa pragamta exete dikio, opos kai den eimai yper stin sinergasia thanasi-dionisi. prepei omos na katalaboume oti iparxoun kai alles apopseis pera apo tin dikia mas. to na "skame ena mpoukali" ston kathena me diaforetiki apopsi den einai i monadiki lisi. oi antropoi alazoun kai mesa apo ton dialogo. kai o thanasis anthropos einai kai nomizo oti xasate tin eykeria na dosete sto atomo pou epikentrothikate na katalabei ton tropo me ton opio skepteste i na katalabete eseis ton diko tou(apo tin stigmi pou mpike stin diadikasia na kanei koubenta). exo tin entiposi oti mia sobari koubenta tha mas eline pio pola erotimatika gia to pos kai to giati kai tha mporousame na exoume mia pio ksekatharei optiki gonia.

yparxoun oi anthropoi pou douleyoun oli tous tin zoh gia na kanoun ston eleythero xrono tous ayto pou tous aresei xoris kerdos i kamia skopimotita, iparxoun kai oi alloi pou zoun kanontas ayto pou tous aresei (anagkastika bazontas isitiria, poulontas ta cd tous p.x). den ebale kaneis se kanenan to maxeri ston lemo na agorasei ta cd i na paei na plirosei isodo i trapezi 160euro. Ta tragoudia sto internet iparxoun an thes katebaseta kai akouseta an sou tin spaei o kalitexnis, sou fenete pseftikos i oti dipote allo Min asxolise kan.
Den ksero ti mousikes akoute alla den fantazome na exete asxolithei toso me ton kathenan apo ton opio epireazeste mousika i politika.xtipate to anamenomeno pou ousiastika ekane ksekathara ayto pou ithele kai oxi kapious pou mporei alios na to pezoun kai alios na einai.ante gia tous entos elladas na kserete dio tria koutsompolia, gia tous afrikanous, amerikanous, ispanous...ti kserete? giati profanos den epireastikate mono apo tin elliniki paradosiaki mousiki. O kathenas ap aytous toys sintrofous mporei na einai o kaliteros sta logia alla stis praksis 10 fores xiroteros apo ton thanasi.

i prospathia pou kanete stin mouski kai sto ebritero sinolo metraei poli gia mena alla theoro oti to blepete kapos antagonistika to thema.

kata tin gnomi mou tin epomeni fora pou tha akousete Bambakari kai tha goustarete tha prepei na niosete ligo abola.

mporei na eimai adikos se pola ap ayta pou leo alla an fteo mia fora ego pou ta katalaba etsi, ftete kai seis alli mia pou mou dosate na ta katalabo etsi.

YS1. Tha ithela na po pola akoma alla peri tou thematos alla mou einai diskolo na ta ekfraso sto blog. Isos kapia stigmi na ta koubentiasoume kai apo konta.

YS2. Milao ston plithintiko giati den ksero pios oi pioi apo tin mpanta epimelithikan tou arthrou kai ton apantiseon. min theorite oti tous pernei olous i mpala


Kostantis

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας την όλη συζήτηση σάστισα σε αρκετά σημεία. Όπως και άλλοι ανέφεραν: γιατί τόση επιθετικότητα?.
Το θέμα αν δεν κάνω λάθος ήταν (λίγο πολύ)κριτική για τη συνεργασία Θανάση Σαββόπουλου, δεν είδα όμως ούτε ένα επιχείρημα (καλλιτεχνικής φύσεως)υπέρ ή κατά αυτής της συνεργασίας. Επίσης το γεγονός πως πολλά μέλη αυτής της διαδικτυακής συνομιλίας γραπώνονταν από μεμονωμένες φράσεις για τις εκάστοτε απαντήσεις τους μου θύμισε κάτι άθλια πολιτικά debate που στο τέλος οι αντιπολιτευόμενοι πιάνονται στα χέρια (ευτυχώς μέσω διαδικτύου αυτό το γλυτώσαμε).
Είδα να κατηγορούνται καλλιτέχνες όπως ο Θανάσης ο Θ. Μικρούτσικος και άλλοι για τις πολιτικές και επαγγελματικές τους επιλογές. Σχολιάστηκαν ο πρώτος για τη συνεργασία του με το Σαββόπουλο και ο δεύτερος χαρακτηρίστηκε ως "αποτυχημένος πολιτικός". Νομίζω βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Ποιος θα ήξερε τον καββαδία αν ο Μικρούτσικος δεν τον έφερνε με τις μουσικές του κοντά στο ευρύ κοινό και ιδιαίτερα στη νεολαία? Αυτή του τη συμβολή την τόσο σημαντική στον πολιτισμό και την διάδοση των Τεχνών στη χώρα μας γιατί την ξεχνάμε? Αντίστοιχα η συνεργασία Θεοδωράκη-Σεφέρη δύο αντιδιαμετρικά αντιφρονούντων και μάλιστα σε καιρούς πολιτικής αστάθειας πως έπρεπε να ερμηνευθεί για το Θεοδωράκη? Τι δηλαδή επειδή ο Θανάσης δεν έκανε εξορία μπορούμε να τον πετροβολούμε ελεύθερα? Όσο για το Ρεμπό (ως δουλέμπορο)δε νομίζω το ότι έγραφε μόνο ερωτικά ποιήματα και δεν καταπιάστηκε με κάποιον «ύμνο για τους δουλεμπόρους» τον κάνει καλύτερο από τον Σαββόπουλο! Ακόμη σκέφτομαι πως αυτά για τα οποία κάποιο από τα μέλη της "ωχράς σπειροχαίτης" υπερηφανευόταν (καταλήψεις, αλυσοδεσίματα μπροστά στις αστυνομικές κλούβες και οι τεράστιοι φάκελοι στην αστυνομία) δε συμβαδίζουν και πολύ με τον φιλελευθερισμό που θέλουν να προβάλουν. Γνωρίζω βέβαια πως αποτελούν χαρακτηριστικά της ιδεολογίας τους και το σέβομαι απόλυτα αλλά παρ’ όλα αυτά η στάση τους αυτή πολλές φορές περιορίζει την ελευθερία των γύρω τους. Το λέω αυτό διότι ούτε εμένα μου αρέσει η κοινωνία στην οποία ζω μα... ιστορικά η Αναρχία δεν αποδείχθηκε καλύτερη ούτε των φασιστικών ούτε των σοσιαλιστικών ούτε των κουμουνιστικών καθεστώτων. Ακόμη αυτό που μπορώ να δω σε αυτούς τους καλλιτέχνες είναι ότι με το έργο τους κατάφεραν να περάσουν μηνύματα σε μια πολύ μεγάλη μερίδα κόσμου και να τον ξεσηκώσουν ακόμα και αν σήμερα πρεσβεύουν τάσεις συντηρητικές(π.χ. Σαββόπουλος), κάτι το οποίο οι διάφορες αντιεξουσιαστικές ομάδες δεν έχουν στο ενεργητικό τους. Γιατί λοιπόν να βλέπουμε μόνο τα κακώς κείμενα του έργου τους όταν η προσφορά τους είναι τόσο σημαντική.
Κατά πάσα πιθανότητα είμαι πολύ μικρότερη από όσους εκφράζουν γνώμη για το θέμα αυτό και στερούμε αρκετά εμπειρίας μα ξέρω το εξής: μεγάλωσα με Σταυρό του Νότου, Μάλαμα και Θανάση όταν η πλειονότητα των παιδιών γύρω μου άκουγε Γαρμπή και Ρουβά (και νιώθω πολύ τυχερή για αυτό τώρα που μπορώ και το συνειδητοποιώ). Όταν άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί επιλέγω αυτά τα ακούσματα και το έψαξα, βρήκα τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου, τη στάση ζωής μου δοσμένα ποιητικά μέσα στους στίχους του Θανάση και των άλλων τραγουδοποιών και στιχουργών. Οι μουσικές του Θανάση αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου συνειδητά. Το ότι έχει καταφέρει να κάνει τραγούδια τις σκέψεις και τα αισθήματά είναι που για μένα τον κάνουν καλλιτέχνη. Το χάρισμα αυτό δεν το έχει ο καθένας μας, όπως και λίγοι κατά τη γνώμη μου είναι αυτοί που έχουν καταφέρει να το χρησιμοποιήσουν τόσο σωστά. Τέλος δε μπορώ να μη συμμεριστώ την άποψη "του υπογραφόμενου ως Θανάση Παπακωνσταντίνου" (επιτρέψτε μου να είμαι επιφυλακτική για το αν όντως πρόκειται για απόψεις του ίδιου, αν και θα μπορούσαν κάλλιστα) ότι πρέπει και αυτός κάπως να ζήσει. Δυστυχώς όλα σε αυτή τη ζωή κοστίζουν. Το θεωρώ αναγκαίο κακό να πληρώνουμε τους ανθρώπους που με την τέχνη τους προσφέρουν τόσα στις ψυχές μας.

Ανώνυμος είπε...

Στο πρώτο μου σχόλιο έγραψα επεξηγώντας το νόημα της ανάρτησης:
"Το κείμενό μας δεν γράφτηκε για να κατακρίνει τον Θ. Παπακωνσταντίνου αλλά για να διατυπώσει μια προβληματική σχέση που ενώ εξελισσόταν μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας του Θεάματος φαντασίωνε την αποστασιοποίησή της από αυτήν".
Θέλησα να προλάβω τις παρεξηγήσεις. Απ' ότι φάνηκε στη συνέχεια κανείς (ούτε και ο Θ.Π.) από όσους κατέκριναν τις απόψεις μας δεν έδωσε σημασία σ' αυτές.
Υπήρξαν χαρακτηρισμοί για την δική μου επιθετικότητά που δεν ήταν τίποτε άλλο από αντιστοίχηση ύφους στην επιθετικότητα, την απαξία και την υπεροψία για την άποψη που διατύπωσα.
Υπάρχουν άνθρωποι που πικράθηκαν όταν αδικήθηκε το "είδωλό" τους αλλά δεν είναι και τόσο ακριβοδίκαιοι όταν κάνουν πως δεν βλέπουν την δική του επιθετικότητα. Το πρώτο σχόλιο του Θ.Π. ξεκινά: "Μέσα από τον τρόπο γραφής σας διαισθάνθηκα ότι έχω να κάνω με τη γνωστή περίπτωση των ανθρώπων που, το κομμάτι της αλήθειας που τους αναλογεί, νομίζουν ότι είναι και το μοναδικό, οπότε συνήθως δεν δίνουν δεκάρα για τη γνώμη των άλλων".
Αλήθεια! Από κει και πέρα ο διάλογος δεν θα μπορούσε να είναι πιο ψύχραιμος...
Πέρα όμως από όλα αυτά κι επειδή κάποιοι άνθρωποι περιμένουν απαντήσεις από την Ωχρά θα τους παραπέμψω στο υλικό μας για να μην επαναλαμβανόμαστε. Θεωρώ ότι δεν έχουν κάνει τον κόπο να διαβάσουν το υλικό μας και να γνωρίσουν τον συνομιλητή τους. Ο λόγος που φτιάχτηκε αυτό το μπλογκ δεν είναι να αναπαράγεται διαρκώς εκ του μηδενός. Δεν θα απαντήσω στην επιθετικότητα, την ειρωνία, την προκατάληψη και την απαξία που ακολούθησε το τελευταίο μου σχόλιο
γιατί θεωρώ ότι ξεπερνάω το συλλογικό όριο και προσωποποιείται πλέον -ακόμη και σε επίπεδο ύφους- με προβληματικό τρόπο η συλλογική άποψη της Ωχράς Σπειροχαίτης.
Θα παρακαλέσω, ωστόσο, να διαβάσετε με καθαρό μυαλό όσα γράφονται στο μπλογκ και το υπόλοιπο υλικό μας. Αλλιώς (μας) αδικείτε (σ)τον εαυτό σας...

Ανώνυμος είπε...

Μην πυροβολειτε τον πιανιστα ή αλλιώς περι της(οχι και τόσο νέας)θεολογίας του θεάματος.Ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να περνά απο το κόσκινο της κριτικής οποιαδήποτε μαλακία και να πεί,πρέπει να στέκει ατσαλάκωτος για να κρατά τη μυσταγωγία του μύθου του ζωντανή.Άλλα ακόμα κι αν το παρακάνει καμιά φορά δεν πειράζει,αφού τα τραγούδια του είναι τόσο ευσυγκίνητα...Εξάλλου η ασυλία της εικόνας είναι ισχυρότερη απο τη διαδικασία αντιστοίχησης(συμφωνίας)μορφής περιεχομένου.Τι να κάνει εξάλλου κι ο θανάσης κάπως πρέπει να ζήσει,τι κλέφτης θα γίνει?ετσι κι αλλιώς οι κλέφτες είναι στη φυλακή για την οποία τραγουδάει ο Θ.ξέροντας πως ποτέ δεν κινδυνεύει να βρεθεί εκεί όχι διεκδικώντας την απελευθέρωση(με υλικούς όρους) αλλά ούτε καν επειδή θα πεινάσει.
Είτε το θέλουμε είτε όχι κάθε φορά είμαστε(με την έννοια της κοινωνικής πρότασης) οι επιλογές μας και η ειλικρίνεια του κάθε Θανάση δεν τις εξαγνίζει.Κανένας δεν απογοητέυτηκε με την μη "επαναστατικότητα του θανάση" εξάλλου όλοι κρίνονται απο την ιστορία,αν και αυτή την γράφουν οι νικητές(σωστά νιονιο?)αλλά το ύφος του καρδηνάλιου δείχνει να ενόχλησε την μεγαλειότητά του.Προς το παρον θα σταματήσω εδώ ξεκαοθαρίζοντας οτι μουσικά-στιχουργικά ο Θ.Π. μου αρέσει πολύ ΑΛΛΑ εδώ δεν κουβεντιάζεταί αυτό.ΘΑ επανέλθω...

Ανώνυμος είπε...

"Το κείμενό μας δεν γράφτηκε για να κατακρίνει τον Θ. Παπακωνσταντίνου"

an ksanadiabaseis ta sxlia sou kai synexiseis na to pisteyeis akoma ayto tote esy adikis(e) (s)ton eayto sou.

kostantis

Ανώνυμος είπε...

Προς τον «Χαμό»: Η συνεργασία μου με τον Διονύση Σαββόπουλο προέκυψε γιατί τον θεωρώ σπουδαίο ερμηνευτή-από τους λίγους που έχουν απομείνει- ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προσθέσει στα νέα τραγούδια αυτό, που-δυστυχώς- δεν μπορώ να δώσω εγώ. Την ένταση και τη σιγουριά. Πριν τη δισκογράφηση είπαμε να τα δοκιμάσουμε και ζωντανά. Μπορεί, σαν λανθάνον στοιχείο, να με οδήγησε σ’ αυτή την επιλογή και το ότι τα τραγούδια του-μέχρι κάποια στιγμή- μ’ έχουν αγγίξει περισσότερο από κάθε άλλον. Δεν σημαίνει αυτό ότι συμφωνώ με ότι πράττει ή λέει.
Πάντως, αν είχα ποτέ να επιλέξω ανάμεσα σε έναν ερμηνευτή που με συγκινεί αλλά δεν συμφωνούμε ιδεολογικά και σε έναν άλλον, «σύντροφο» μεν αδιάφορο δε, θα διάλεγα τη συγκίνηση από την ταύτιση.

Προς τον κ. της Ωχράς: Μας κατακεραύνωσες, τον Σαββόπουλο και μένα, ξεκινώντας το αρχικό άρθρο με την –χεγγελιανή όπως είπες-προμετωπίδα «Θ. Παπακωνσταντίνου- Δ. Σαββόπουλος: Οι άνθρωποι είναι ότι γίνονται». Για τον Ρεμπώ, στον οποίο αναφέρθηκες αργότερα, με συγκίνηση και τρυφερότητα, που από ποιητής-επαναστάτης έγινε έμπορος όπλων και δουλέμπορος δεν ισχύει το ίδιο; Θα πεις, δεν είμαι Ρεμπώ. Εντάξει. Αλλά ούτε δουλέμπορος είμαι.
Όσο για το ότι υπάρχει ένα κοινό υπόστρωμα –θα έλεγα το συλλογικό ασυνείδητο-που σε συνδέει και με την Καλομοίρα, πιθανώς δεν θα το καταλάβεις ούτε εσύ ούτε η Καλομοίρα. Αυτή γιατί είναι χαζοβιόλα και ανυποψίαστη και συ γιατί μάλλον δεν θέλεις να το καταλάβεις.
Πάντως, πέρα από τις διαδικτυακές αψιμαχίες, θα ήθελα να πω ότι στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή με αξιοπρέπεια, είμαστε από την ίδια πλευρά. Πιο δυναμικοί και αγέρωχοι κάποιοι, πιο πίσω, αντιφατικοί και συνεσταλμένοι κάποιοι άλλοι. Μην κάνετε “face control” στην αντίσταση.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ανώνυμος είπε...

Καλησπερα και παλι. Δεχομαι την τελευταια τοποθετηση σας (το κειμενο δεν γραφτηκε για να κρινει τον Θ.Π)και παροτι αυτη εδειξε να μην πειθει δεν θελω να μην την αποδεχτω. Γιατι ως μουσικος και εγω θεωρω τεραστιο αδικο να κρινω εναν αλλο μουσικο( και ειδικα οταν απο το εργο του φαινεται οτι εχει προσφερει ειτε στιχουργικα ειτε απλα μουσικα και εχει κατι να πει,γιατι πολλοι δηλωνουν απλα μουσικοι).Αυτο ηταν που με πηραξε περισσοτερο και με εκανε να γραψω πιο πριν. Ενιωσα οτι κρινετε εναν ανθρωπο που εχει ''δωσει'' απο το πρωτο του κιολας λαθος,λαθος παντα κατα τη γνωμη σας. Σε εναν καλλιτεχνη ας περιμενουμε και το επομενο του βημα και το μεθεπομενο του και μετα κρινουμε. Τονιζω ξανα οτι δεχομαι το σχολιο οτι δεν εγινε η συζητηση για να κατακρινετε μονο το Θ.Π.
Επιπλεον βεβαια θα ηθελα να πω οτι στεναχωρεθηκα διαβαζοντας οτι προσπερασατε τα προηγουμενα σχολια λογω του οτι περιειχαν'' επιθετικότητα,ειρωνία, την προκατάληψη και την απαξία που ακολούθησε το τελευταίο μου σχόλιο''.Θεωρω οτι με αδικειτε καταφορα. Αν εχετε χρονο και δεν σας κανει κοπος ξαναδιαβαστε το σχολιο μου και αν και παλι ξαναβρειτε αυτα τα στοιχεια τοτε το δεχομαι να μην μου απαντησετε αν ομως οχι παρακαλω δωστε μου μια απαντηση.
Με εκτιμηση Π.Χ

Ανώνυμος είπε...

Ω ναι, να κάνουν οι καλλιτέχνες αυτό που θέλουμε εμείς. Κι όταν δεν το κάνουν, στο διάολο να πάνε.

Καταπληκτικό σχέδιο, δε μπορώ να πω.

Ανώνυμος είπε...

Μισό λεπτό.
Καταρχήν όσοι μιλάτε για εμπάθειες, μίση κτλ από πλευράς της ωχρά κάντε έναν κόπο να τα ξαναδιαβάσετε. Το να βγαίνει ένας επιθετικός λόγος σε μια συζήτηση δεν σημαίνει ότι υπάρχει μίσος, ούτε και εμπάθεια.

Θανάση, διάβασα προσεκτικά τις απαντήσεις σου αλλά περισσότερο θα μείνω στην τελευταία! Αν κάτι ήταν αυτό που πάντα "θαύμαζα" στα τραγούδια σου ήταν ότι αυτά ήταν βγαλμένα μέσα από ζωντανές, αυθεντικές, ειλικρινείς καταστάσεις. Πώς τώρα να αναγνωρίσω την ίδια ειλικρίνεια σε τραγούδια που κατά το ήμισυ συνδέονται με έναν "τιμητή" των ολυμπιακών αγώνων, του έθνους, του "γραφικού" lifestyle, της θρησκείας κτλ. Τι σχέση μπορεί να έχεις εσύ με όλα αυτά; Προσπαθώ να μιλάω σε χαμηλούς τόνους για να μην μου πεις κι εμένα ότι είμαι εμπαθής ή ότι τρέφω μίσος απέναντί σου. Η αλήθεια είναι πως ότι βγαίνει από όσα σχόλια σε κατακρίνουν τόσο εδώ μέσα, όσο και έξω, είναι μια απογοήτευση και μια πικρία, κανένα μίσος. Και πως υποστηρίζεις (που εγώ τουλάχιστον μέχρι τώρα το πίστευα) ότι στον αγώνα για την κοινωνική ελευθερία και την αξιοπρέπεια είμαστε στην ίδια πλευρά όταν για χάρη της "τέχνης" όλα αυτά τα αφήνεις να αιωρούνται, τα αναιρείς; Και ποια μπορεί να είναι η τέχνη που συνδέει εσένα με έναν τραγουδιστή του "έθνους", των ολυμπιακών και της καλομοίρας; Είναι αυτόματες και αντανακλαστικές συνδέσεις που και να μην θέλει κάποιος τις κάνει. Γιατί τουλάχιστον κι εγώ θα συμφωνήσω εδώ με τον κ από ωχρά ότι η συνεργασία δύο μουσικών είναι μια απόρροια σχέσεων. Εμένα όταν μου είπε φίλος ότι πρόκειται να συνεργαστείς με τον νιόνιο νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Δεν το πίστεψα μέχρι που διάβασα συνέντευξή σας στην κυριακάτικη αν θυμάμαι καλά.
Προς όλους τους άλλους, συντρόφους και μη. Οι σύντροφοι από την ωχρά, έχουν κάνει κάποιες επιλογές, βάσει των οποίων πορεύονταν πάντα. Το να τους κατηγορεί κανείς για ανειλικρίνεια, φιλελευθερισμό (καλά το ακούσαμε και αυτό), κυνηγούς του θεάματος κτλ κτλ είναι τουλάχιστον χαζό, για να μην πω κακοπροαίρετο. Σε αντίθεση με πολλά άλλα μουσικά σχήματα του "χώρου", οι ωχρά, ποτέ δεν το έπαιξαν βεντέτες, ποτέ δεν διεκδίκησαν μια διαφορετική "θέση" από όλους τους υπόλοιπους συντρόφους τους (και όταν λέω θέση μιλάω για μια άτυπη ειδολοποίηση που δυστυχώς υφίσταται σε κάποιες περιπτώσεις), είμαστε πάντα δίπλα δίπλα στις αλυσίδες, στις πορείες, στις καταλήψεις, στις συγκρούσεις, στην αλληλεγγύη. Δεν θέλησαν ποτέ να ξεπουλήσουν τις ιδέες τους για την "τέχνη" αφού η τέχνη τους πηγάζει μέσα από αυτές. Αν για ένα πράγμα δεν μπορεί κάποιος να τους κατηγορίσει είναι η ειλικρίνεια τους. Δεν θα πω κάτι παραπάνω, στο site τους (βρίσκεται στα links δεξιά του blog) υπάρχουν τα κείμενά τους και οι απόψεις τους. Κάντε τον κόπο να τους διαβάσετε.
Όσο για εσένα που λες ότι για όσα καυχιούνται"καταλήψεις, αλυσοδεσίματα μπροστά στις αστυνομικές κλούβες και οι τεράστιοι φάκελοι στην αστυνομία" δεν συμβαδίζουν με τον φιλελευθερισμό που προτάσσουν, κάνε τον κόπο να διαβάσεις τι σημαίνει φιλελευθερισμός. Οι ωχρά είναι αναρχικοί, και το αν συμφωνείς με τις αναρχικές ιδέες ή όχι είναι άλλη κουβένται. Σίγουρα πάντως δεν είναι φιλελευθεροι. Α, και επίσης, δεν ξέρω που το είδες ότι όλα αυτά τα καυχιούνται ή τα υπερηφανεύονται. Μάλλον έχεις μπερδέψει το "υποστηρίζω","προτάσσω","συμμετέχω" με το "περηφανεύομαι".

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Ανώνυμος είπε...

o oti einai narxikoi opws kai egw kai poloi aloi kai to oti exoune kanei sevasta pragmata den shmenei pws einai allanthastoi oute pws exoyne panta dikio. den nomizw oti oloi pou eidame epithetikothta apo thn meria tous eimaste xazoi kai oti mono eseis eidate kala ta sxolia. exw diavasei arketa apo ta entypa tous kai den tous pareksigw. apla ligh prosoxh sto yfos kai ton tropo pou krinoune tous alous!

Ανώνυμος είπε...

«Η συγκίνηση είναι γόησσα αλλά είναι και ρουφιάνα»
Ο. Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά

Οι εναντιωματικές επιλογές συγκρούονται και αυτός είναι ο τρόπος που κινείται ο κόσμος (και μερικές φορές αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος). Αν πιστεύει κανείς ότι η συγκίνηση, η έμπνευση, το καλό γούστο, η αισθητική τελειότητα μπορούν να αποτρέψουν την σύγκρουση, να ακυρώσουν τις δυναμικές, να γεφυρώσουν την εναντίωση, τότε μάλλον δεν έχει, ή δεν θέλει να έχει, επίγνωση του Κόσμου και της Ιστορίας του.
Τα σκεπτικά που έχουν τεθεί από τη μεριά μου έχουν να κάνουν ευθύς εξαρχής με τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία του Θεάματος. Το Θέαμα μπορεί να ανεχτεί ακόμη και την εικονική του αμφισβήτηση, την πιο αιρετική άποψη εναντίον του Υπάρχοντος, την πιο ριζοσπαστική άποψη εναντίον του καθεστώτος, αλλά όλα αυτά τα ανέχεται (ή και τα αποζητάει μερικές φορές) από τη στιγμή που δεν θα θίξουν την υλική και πραγματική δομή των εμπορευματικών σχέσεων, από τη στιγμή που δεν θα θίξουν τους πραγματικούς όρους αναπαραγωγής της Κυριαρχίας. «Κάντε ό,τι θέλετε επί σκηνής, μακριά όμως από την πραγματική καθημερινή ζωή». Η περίπτωση των συνθημάτων σε συναυλίες του Θ.Π. ήταν κι αυτή μια αφορμή, εν μέσω άλλων που ΄χουν απασχολήσει το ιστολόγιο, για να προσεγγιστεί και πάλι η συγκεκριμένη άποψη όσον αφορά την αναπαραγωγή του Θεάματος. Ανεξάρτητα από τους λόγους που μπορεί να οδήγησαν τον Θ.Π., ή τον κάθε Θ.Π., σε αυτήν την επιλογή, εδώ κρίνεται και συζητιέται η επιλογή αυτή καθεαυτή. Οι λόγοι που οδηγούν κάποιον στην «αγκαλιά» του Θεάματος μπορεί και να είναι κατανοητοί, άλλες φορές δικαιολογημένοι κι άλλες όχι, στο βαθμό που θα υπάρξει διαπροσωπική σχέση, θα υπάρξει διάλογος, θα εξελιχθεί ένα μοίρασμα. Αλλά ακόμη και στο βαθμό, σε ό,τι μας αφορά, που θα κατανοήσουμε τους λόγους που οδηγούν στην επιλογή αυτή καθεαυτή, αυτό δεν σημαίνει ότι η επιλογή θα πάψει να είναι απέναντί μας, εναντιωματική των δικών μας. Γι’ αυτό σε όλα μου τα σχόλια δεν έθεσα από τη μεριά μου θέμα face control (πράγμα που είναι έξω από τον τρόπο που σκέπτομαι) αλλά ήταν ο Θ.Π. που ευθύς εξαρχής άρχισε να παρουσιάζει και να δικαιολογεί τις επιλογές του στην βάση των υπαρξιακών του δυναμικών ή των προσωπικών του αδυναμιών.
Απ’ ό,τι γίνεται εμφανές στην τοποθέτησή μου, η θέση της Ωχράς Σπειροχαίτης είναι να επιτεθεί στις ιδεολογικές δομές αναπαραγωγής του Θεάματος, να μην διαχωριστεί ο δημιουργός από το έργο του ούτως ώστε αυτοδιαχειρίζοντάς το να μην αφήσει χώρο στην κάθε είδους διαμεσολάβηση, να πράττει αυτά που πρεσβεύει ούτως ώστε να μην αποστασιοποιείται από την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής, να μπλοκάρει τις εμπορευματικές σχέσεις καταργώντας κάθε είδους αντίτιμα και ανταλλακτικές αξίες σε πράγματα και καταστάσεις που δημιουργεί, να μην διαπραγματεύεται την επιθετικότητα σε έναν πολιτισμό βαθιάς εκμετάλλευσης και γενικευμένης καταπίεσης. Αυτή είναι η αντιθεαματική υπόσταση του εγχειρήματος και στην πορεία αυτή δεν μπορεί παρά να συγκρούεται με εναντιωματικές επιλογές. Με επιλογές όπως και αυτές του Θ.Π.
Αυτή η σύγκρουση εξελίσσεται εδώ και τίποτε άλλο πέρα από αυτήν. Ούτε παθολογία διαπροσωπικών σχέσεων (μια και ούτε καν υπάρχουν) ούτε κριτικές αποτιμήσεις μουσικών έργων. Απλά και ξάστερα: μια αναπόφευκτη σύγκρουση επιλογών.

ΥΓ. Το πρόβλημα που δεν υπάρχει με τον Ρεμπό, ο οποίος δεν εμπνεύστηκε από το δουλεμπόριο, υπάρχει με τον Σαββόπουλο, ο οποίος εμπνεύστηκε από την Ορθοδοξία, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, από τις επιλογές του.

Ανώνυμος είπε...

Παρ΄όλα αυτά χρησιμοποιείς τα λόγια του Ελύτη που ήταν συντηρητικός στην ιδεολογία και κολλητός του Καραμανλή.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ανώνυμος είπε...

To γεγόνος ότι συγκρούονται οι επιλογές των ανθρώπων δεν σημαίνει απαραίτητα και καθολική ρήξη. Φαντάζομαι πως καθένας που στέκεται κριτικά απέναντι στην επιλογή του(θ) επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με τη μουσική και τον δημιουργό της. Εγώ ας πούμε,αφενός δεν θα κάψω τους δίσκους του Θ. επειδή συνεργάζεται με τον τρισάθλιο νιόνιο (ήμουνα νιός και γέρασα ηθικά πολιτικά κλπ) κι αφετέρου θα εξακολουθώ να ψυθιρίζω καμιά φορά το ΄βάστα το νουουουού να μήν γκρινιάξει του καιρού΄'που μου αρέσει πολύ, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπάω σε συναυλία του για πολλούς λόγους, γιατί δεν θέλω να δώ τον απαράδεκτο (τον ν),γιατί η μια βραδιά θα κοστήσει 5 ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ σε οποιονδήποτε ανειδίκευτο εργάτη και σχεδόν ένα ενοίκιο φοιτητή και γιατί με καλύπτουν οι γιορτές της κοινότητας (βλέπε συναυλίες ωχράς) που δεν συγκρίνονται με τις πίστες του θεάματος για λόγους που έχουν αναφερθεί! Ας απευθύνουν λοιπόν τη ματαιοδοξία τους στην εξίσου ματαιόδοξη μπουρζουαζία κι όχι σε εμάς!
Συμφωνώ με τον κ. και τον g.

Ανώνυμος είπε...

ανώνυμε (που μου απάντησες)
εγώ θα σου πω ότι τα πράγματα πολλές φορές δεν τα βλέπουμε όπως είναι αλλά όπως είμαστε.
Και ξαναμαναλέω ότι ο επιθετικός λόγος δεν σημαίνει μίσος και εμπάθεια. Τώρα αν κάποιοι τον βλέπουν έτσι ας κοιτάξουν καλύτερα μέσα τους. Δεν κατάλαβα δηλαδή θίχτηκε ο θανάσης που κατακρίνανε τις επιλογές του και άρχισε να μιλάει για μίσος. Μα ας μου απαντήσει κάποιος ειλικρινά, το μίσος που το διέκρινε; Και πόσο εύκολο στο κάτω κάτω είναι να διακρίνεις τέτοια αισθήματα μέσα σε ένα blog; Έλεος πια.
Σε όλα τα άλλα με κάλυψε ο/ η elsse.
Αν τώρα κάποιοι υποστηρίζουν την επιλογή του θανάση να τραγουδάει με 160Ε μπουκάλι και παράλληλα μιλάνε για αντιεξουσία, τότε μάλλον θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα προτάγματά τους επίσης!
5 μέρες τρως αγγούρι...

Ανώνυμος είπε...

Παρόλα πια ρε Θανάση;Πλάκα μας κάνεις;Αποκλείεται να μην κατάλαβες γιατί πράγμα μιλάμε!!!
Δεν μπορεί...εκτός αν κάποιος μπαίνει για να γελάσουμε και λέει ό,τι να'ναι...δε διάβασες το κείμενο στο οποίο υπάρχει η φραση του Ελύτη; Δε διάβασες τα προηγούμενα; Νομίζω χάθηκε η μπάλα!Σκοπός μιας κουβέντας είναι να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον αν δεν υπάρχει διάθεση αφήστε το...

Ανώνυμος είπε...

o/h g. kai k. blepo exete tin kaki sinithia na lete stous allous ti prepei na kanoun gia na einai kali anarxiki ''san esas''. distixos ayto me to eidolo pou ipothike parapano gia ton thanasi isxiei kai me tin dikia sas periptosi me tous oxra. den theloume anarxopateres magkes mou.

Ανώνυμος είπε...

ή elsse
Θ.Π η ωχρά σπειροχαίτη δεν έχει συνεργαστεί ποτέ με τον Ελύτη. Συνήθως προωθείται ο διάλογος όταν οι συνομιλητές αναδιπλώνουν τα επιχειρήματα τους, πράγμα που δεν παρατήρησα, έστω και σαν διάθεση, από εσένα και φυσικά αυτούς που σε υποστηρίζουν.Τα ελάχιστα επιχειρήματα σας είναι διάτρητα.Θα χαρακτήριζα τις αναρτήσεις σας ως παιχνίδι εντυπώσεων που κουράζει και είναι ανώφελο.Μπορεί να θέλεις να μας πείσεις ότι μερικοί άνθρωποι είναι καλύτερο να παίζουν μουσική απ΄το να μιλάνε,αυτουπονομεύεσαι όμως,εγώ δεν θα σε απαξιώσω όσο κι αν το αποζητάς και θα περιμένω τα επιχειρήματα σου.Βέβαια κατανοώ ότι όσοι συνηθίζουν στη θάλασσα των επιχειρήσεων φοβούνται το βουνό των επιχειρημάτων...

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

"Βέβαια κατανοώ ότι όσοι συνηθίζουν στη θάλασσα των επιχειρήσεων φοβούνται το βουνό των επιχειρημάτων"

psss...

poly anteksousia.


εγω παλι σε αντιθεση με ολα τα ησυχα παιδια που μαζευτηκαν εδω περα,
θα μιλησω επιθετικα,
οχι για να κανω την διαφορα,
αλλα για να τους θυμισω οτι εκεινη δεν υπαρχει...

το κειμενο μου ειναι τα δικα σας.

διαβαστε τα.ειναι ολα τα παραπανω.



ψυχαναλυστε τα,

-θεληση για δυναμη
ετσι;

-ε οχι κ ετσι..
ειπαμε..

-καλα εγω
θα περιμενω την επομενη
καθηλωτικη απαντηση,
ισως και την σιωπη
εαν ειναι αυτη.


το μονο που θελω...
μην μου λετε αλλες ιστοριες.

ναι το παραδεχομαι, ειστε οι ηγεμονες μου.
εχετε σε ολα δικιο.
αξιοπρεπεια και ηθικη,
σταση αποστομωτικη.
τι να σας πω;
ειστε θεοι...



"Βέβαια κατανοώ ότι όσοι συνηθίζουν στη θάλασσα των επιχειρήσεων φοβούνται το βουνό των επιχειρημάτων"

ελατε να ψαξουμε να βρουμε κ αλλα επιχειρηματα
μπας και μας βγει η μαγκια.


παρ'την επιχειρηση σου,
μην μας τρυπας τα αυτια αλλο.


"Βέβαια κατανοώ ότι όσοι συνηθίζουν στη θάλασσα των επιχειρήσεων φοβούνται το βουνό των επιχειρημάτων"

μαλιστα κυριε,
παμε να βρουμε το βουνο
παμε να βρουμε το βουνο.



εει

η αναρχια ειναι αλλου.


οχι "στο στο καρναβαλι ετουτο"....

Ανώνυμος είπε...

Καλά μιλάμε η χολή που βγάζετε κάποιοι που κάποιοι βγάζετε είναι αισχρή. Εγώ ποτέ δεν επέδειξα πως είναι ο "σωστός" αναρχικός. Αλλά αν τώρα υποστηρίζεις τις επιλογές τις πίστας και των 160Ε το μπουκάλι και μιλάς για αναρχία έχεις κάποιο προβληματάκι. Άλλο αν θα πας να τον δεις και άλλο αν θα το προτάξεις. Είναι σαν να μιλάμε για "καλές τράπεζες".
Στα άλλα δεν θα απαντήσω. Άλλωστε δεν με αφορούν.
Τα αιώνια κόμπλεξ κάποιων αρχίζουν και βγαίνουν και εδώ. Μάθαμε όλοι να βλέπουμε αναρχοπατέρες παντού. Η στάση και οι επιλογές καθορίζουν έναν άνθρωπο και όχι τα χρόνια του.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε που δεν έχεις θέμα θέλεις να μας πείς λίγο που είναι η αναρχία,εσύ που ξέρεις?Γιατί εγώ,ο κ.,ο g., η sminefa, o x., o satan my lord, το fantasma,o χαμός και οι διάφοροι ανώνυμοι που έχουν τοποθετηθεί είμαστε όλοι πατεράδες της και την ψάχνουμε.
Φλυαρείς ξανά χωρίς επιχειρήματα. Δεν πειράζει,εμείς θα περιμένουμε take your time!

Ανώνυμος είπε...

Ανατρέχω στο υλικό της Ωχράς και συγκεκριμένα στον πρώτο δίσκο (χειμώνας 1996-97). Γράφουν αναφερόμενοι σε ποιητές που έχουν μελοποιήσει: "Τα ονόματα των στιχουργών, όπου αναφέρονται, αφορούν στίχους που έχουν κατά μία έννοια (αυτή της ανιδιοτέλειας) απαλλοτριωθεί".
Οι κριτικές αποστάσεις που μπορείς να κρατάς δεν αφαιρούν τη δυνατότητα και την επιλογή να μοιραστείς δημόσια πράγματα που σε συγκινούν, εμπνέουν κτλ. Αυτές οι κριτικές αποστάσεις σου είναι που δημιουργούν τη διαφορά. Και ο τρόπος και οι όροι με τους οποίους μοιράζεσαι αυτά που θες να μοιραστείς. Σαφώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις στίχους του Ελύτη, σαφώς μπορείς να παίξεις και να τραγουδήσεις με την παρέα σου τραγούδια του Θ.Π., όπως και με σαφήνεια μπορείς να αρνηθείς τους διαχωρισμούς που έχουν προαναφερθεί σ' αυτόν το διάλογο (έργα-δημιουργοί, τέχνες-πολιτική κτλ). Αυτά για τη μομφή του Θ.Π. (αν είναι ο ίδιος τελικά) για τη χρήση των στίχων του κολλητού του Καραμανλή.

Το θέμα είναι αλλού και συνοψίζεται στο παράδειγμα των γελωτοποιών που μπορούσαν εντός της αυλής του βασιλιά να τον σατυρίζουν αλλά θα τιμωρούνταν αν έκαναν το ίδιο εκτός. Η αυλή σήμερα είναι τα μαγαζιά, οι τηλεοράσεις, τα mainstream περιοδικά στα οποία μπορείς να πεις και να κάνεις ό,τι θες συντελώντας στους μύθους του πλουραλισμού και της δημοκρατίας η οποία κατέχει τους μηχανισμούς της αφομοίωσης. Να μεταφέρεις τα συνθήματα από το δρόμο στα καταστήματα με την επίκληση του ασυμβίβαστου τέχνης-πολιτικής. Στην άλλη όχθη και μακράν αυτής της αντίληψης βρίσκονται σε κίνηση σήμερα, εδώ και τώρα θεατρικές ομάδες, μουσικά σχήματα και άλλοι/ες που σε επαφή με την πραγματικότητα του ανταγωνισμού επιλέγουν να καταθέσουν και να διαχειριστούν το δημιουργικό τους περιεχόμενο μακρυά από τις ατραπούς του θεάματος και σε διαρκή "διάλογο" με τις αντιφάσεις τους.

Τα περί μίσους, αναρχοπατέρων κτλ δεν μπορώ να τα κατανοήσω.

Τέλος, θέλω να κάνω μια καταγγελία: Η ΩΧΡΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ!!!

Ανώνυμος είπε...

Με την αναφορά μου στον Ελύτη, προσπάθησα με λίγα λόγια-γιατί έχω κουραστεί - να δείξω ότι αυτοί που διατείνονται, πως ο δημιουργός είναι πανταχού παρών στο έργο του και το καθορίζει με την ιδεολογία του και τις πράξεις του-είναι το κρίσιμο σημείο στην «κουβέντα» που άνοιξε-, χρησιμοποιούν στα επιχειρήματά τους (ή και στα τραγούδια τους) λόγια δημιουργών που δεν πληρούν αυτές τις προδιαγραφές. Αυτή η αντίφαση-κατά τη γνώμη μου- οφείλεται στην άποψη που έχουν περί της τέχνης και της λειτουργίας της.
Επειδή δεν τα καταφέρνω πολύ καλά-όπως φαίνεται από κάποιες αντιδράσεις εδώ μέσα- με την έκφραση, προστρέχω στη βοήθεια του Έσσε: «Είναι πάντοτε λάθος το να μιλάει κανείς για τη «λειτουργία» της τέχνης, για το τι η τέχνη ή ο καλλιτέχνης «θα έπρεπε» να κάνει. Τίποτα το καλό δεν βγήκε ποτέ από αυτό. Για τον καλλιτέχνη δεν υπάρχει «πρέπει». Ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν παρακινείται ποτέ από κανενός είδους υποχρέωση, αλλά από το ένστικτο. Κάνει απλώς αυτό που η φύση του τον προστάζει». Είναι αυτό που προσπάθησα να πω με τα περί σχισμής και αμοιβάδας και πήρα την αποστομωτική απάντηση ότι αυτό είναι μεταφυσικός ολοκληρωτισμός (τι μπούρδα!).
Η άλλη αναφορά μου, για τη «στενωπό του μίσους» δεν είχε να κάνει με μένα προσωπικά. Όταν βλέπω καλλιτέχνες-έτσι αντιμετωπίζω τους «ωχρά σπειροχαίτη»- να γράφουνε με επιθετικό τρόπο χωρίς καν να έχουν προκληθεί πριν, μου ‘ρχονται, συνειρμικά, λόγια-πάλι- του Έσσε: « Η αρχή όλης της τέχνης είναι η αγάπη. Η αξία και το πεδίο δράσης κάθε τέχνης αποφασίζεται από το πόση ικανότητα έχει ο καλλιτέχνης για αγάπη». Και ακριβώς όπως κάθε μεγάλο έργο τέχνης έχει την πηγή του στην αγάπη, έτσι και ο μόνος τρόπος πλησιάσματος των έργων τέχνης, που αξίζει και μπορεί να βοηθήσει, είναι η αγάπη. Ή, όπως γράφει ο Ισπανός ποιητής Λουίς Θερνούδα: «Τη μουσική πρέπει να την προσεγγίζουμε με τη μέγιστη αγνότητα και να επιζητούμε σ’ αυτήν εκείνο που μπορεί να μας δώσει: στοχαστική σαγήνη».
Και θα τελειώσω πάλι με λόγια του Έσσε (εδώ ταιριάζει το «χέσε μας με τον έσσε»): « Για σένα η οπτική μου γωνία δεν αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Ούτε και για μένα εφ’ όσον δεν είναι θέμα εκλογής, αλλά το πεπρωμένο μου. Το αν έχω «δίκιο» ή όχι δεν είναι κάτι που εγώ μπορώ να το αποφασίσω. Κατά την γνώμη μου κανείς δεν έχει δίκιο. Οι διαμάχες ανάμεσα στις γνώμες που συγκρούονται δεν έχουν σχέση με τη λογική, έτσι ώστε εύκολα να μπορούν να αποφευχθούν, αλλά είναι τραγικές και αναπόφευκτες».
Τέλος από μένα.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου.

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο με το θέμα της συναυλίας αλλά μια παλιότερη ανάρτησή σας με τίτλο "κι επιτέλους να πράξουμε" μου θύμισε τον Οικονομέα και μια συζήτηση που πέτυχα τις προάλλες στο πρωινάδικο που έχει με τον Καμπουράκη όπου μιλούσανε με έναν blogger για το θέμα που έχει ανακύψει. Ο Οικονομέας μέσες-άκρες υποστήριζε πως το blogάρισμα πρέπει να είναι επώνυμο και ότι η ανωνυμία είναι δημοσιογραφικά αντιδεοντολογική, ο blogger του έλεγε πως είναι εξουσιαστής κι όχι αντιεξουσιαστής κι εκείνος απαντούσε ότι πολλοί τον κατηγορούνε σε blogs πως είναι πουλημένος αλλά εκείνος έστειλε απάντηση σε έναν από τους bloggers που τον κατηγορούσαν γι' αυτό και "τα βρήκανε".

Χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα του Οικονομέα που ίσως να είναι και λίγο πιο προσωπικό για σας (λόγω τον στίχων, δεν ξέρω αν γνωρίζεστε και προσωπικά) για να θίξω αυτό το θέμα, του από πόσο διαφορετικό πρίσμα μπορεί να βλέπει κανείς τις ατομικές του επιλογές σε σχέση με τρίτους και σε πόσο διαφορετικές ερμηνείες μπορεί να φτάνει. Για παράδειγμα, θυμάμαι και συζήτηση με συγγενή μου, μάλλον εύπορο, υπάλληλο δημόσιας υπηρεσίας, που υπήρξε κομμουνιστής στα νιάτα του και μάλιστα από τους πιο εξεγερτικούς, ο οποίος υπερασπιζόταν τις τωρινές του επιλογές με παρόμοιο τρόπο με τον Θ. (η οικογένεια, η μικροαστικοποίηση) και θεωρούσε πως "παλεύει το σύστημα" ακόμη και μέσα από την τωρινή του θέση, προσπαθώντας, ας πούμε για δικαιότερη και "σωστότερη" λειτουργία του μηχανισμού στον οποίο συμμετέχει. Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν η κούραση δεκαετιών αγώνων και η ασφυκτική πίεση κάποιων αναγκών επιβίωσης οδηγεί αναπόφευκτα τους ανθρώπους κάποια στιγμή σε πιο συμβιβαστικές επιλογές, στο "νέρωμα" του λόγου και της δράσης τους ενώ όσοι δεν οδηγούνται εκεί είναι αναπόφευκτα ελάχιστες "φωτεινές" εξαιρέσεις.
Προσωπικά διανύω ακόμη την τρίτη δεκαετία της ζωής μου και δε (θέλω να) πιστεύω πως τα πράγματα είναι αναγκαστικά έτσι. Ο προβληματισμός όμως και ένα κάποιο υπαρξιακό άγχος που δημιουργεί, παραμένει.

Blackadder

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση....: θρησκειών, μυθολογιών, ψυχής, σιωπής,.....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,....
URL : www.siopi.gr
Γεια....

Ανώνυμος είπε...

Ο δημιουργός και το έργο. Μια σχέση που αμφίδρομη, μια σχέση που εμπεριέχει όλη την διαδρομή των όντων.Αρχή και τέλος. Στα μέχρι τώρα γιγενόμενα η σχέση αυτή κρατήθηκε με μαεστρία στα πλαίσια του "οικογενιακού δικαίου" με τους νόμους της ιδιοκτησίας που όλοι ξέρουμε(μπλα μπλα μπλα). Μα πιο το νόημα να μένει με τον ομφάλιο λώρο ο δημιουργός. Ο λόγος που εκφράζεσαι είναι ο λόγος της ίδιας της ύπαρξης. Οταν λοιπόν αυτός ο λόγος αποκτά αισθαντικά στολίδια είναι λόγος να κρατηθεί το έργο άρρηκτα δεμένο με τον δημιουργό του? Για να το διαφυλάξει από τί? Μια γέννα του είναι που υπάρχει και χωρίς αυτόν πια.Και έτσι το έργο είναι ελεύθερο.
Και στην "πολιτική" αυτοί που πασχίζουν να αποδείξουν πιοι είναι με αυτούς και ποιοι με τους άλλους, αυτοί που την δράση τους την ταυτοποιούν με το όνομά τους είναι αυτοί που στους δρόμους φοράν περιβραχιόνια.
Σε μια εποχή που το μοίρασμα είναι πλέον μια κουλτούρα αν το θετε, που δεν έχει να κάνει τόσο αυστηρά με τις πολιτικές θέσεις, η υπεράσπιση της διατήρησης της σχέσης αυτής (της δημιουργιας) δεν απελευθερώνει.
Υ.Γ. Οι άνθρωποι που γίναν δημόσια πρόσωπα με την τέχνη τους και φροντίσαν η συνείδησή τους να φύγει ήσυχη δεν είναι πια δημόσια πρόσωπα. Πως να σταθείς μπροστά σε αυτή τη μηχανή για κουλουράκια και να της τραγουδάς αρτιμελής?

δεν υπαρχει κατι για το οποιο τιθεται θεμα είπε...

"«Είναι πάντοτε λάθος το να μιλάει κανείς για τη «λειτουργία» της τέχνης, για το τι η τέχνη ή ο καλλιτέχνης «θα έπρεπε» να κάνει. Τίποτα το καλό δεν βγήκε ποτέ από αυτό. Για τον καλλιτέχνη δεν υπάρχει «πρέπει». Ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν παρακινείται ποτέ από κανενός είδους υποχρέωση, αλλά από το ένστικτο. Κάνει απλώς αυτό που η φύση του τον προστάζει». Είναι αυτό που προσπάθησα να πω με τα περί σχισμής και αμοιβάδας και πήρα την αποστομωτική απάντηση ότι αυτό είναι μεταφυσικός ολοκληρωτισμός (τι μπούρδα!).
Η άλλη αναφορά μου, για τη «στενωπό του μίσους» δεν είχε να κάνει με μένα προσωπικά. Όταν βλέπω καλλιτέχνες-έτσι αντιμετωπίζω τους «ωχρά σπειροχαίτη»- να γράφουνε με επιθετικό τρόπο χωρίς καν να έχουν προκληθεί πριν, μου ‘ρχονται, συνειρμικά, λόγια-πάλι- του Έσσε: « Η αρχή όλης της τέχνης είναι η αγάπη. Η αξία και το πεδίο δράσης κάθε τέχνης αποφασίζεται από το πόση ικανότητα έχει ο καλλιτέχνης για αγάπη». Και ακριβώς όπως κάθε μεγάλο έργο τέχνης έχει την πηγή του στην αγάπη, έτσι και ο μόνος τρόπος πλησιάσματος των έργων τέχνης, που αξίζει και μπορεί να βοηθήσει, είναι η αγάπη. Ή, όπως γράφει ο Ισπανός ποιητής Λουίς Θερνούδα: «Τη μουσική πρέπει να την προσεγγίζουμε με τη μέγιστη αγνότητα και να επιζητούμε σ’ αυτήν εκείνο που μπορεί να μας δώσει: στοχαστική σαγήνη»"


με προλαβε ο Θ.Π. στην θεση που μου ζητησατε να παρω,απεναντι στο βουνο των επιχειρηματων σας.

δεν θα μου αρεσε να συνεχιστει ο διαλογος με την επιθετικη αυτη χροια που εχει αποκτησει ως τωρα.


την αναρχια δεν την λες.
την κανεις
εστω κ αν δεν το καταλαβαινεις.

δεν μπορω να σου πω οτι ειμαι κατι συγκεκριμενο.

δεν υπαρχει καθωσπρεπισμος στον αυθορμητισμο μας.

αυτο θελω να σου πω.

ουτε υπαρχουν οδηγιες χρησεις για την πολιτικοποιηση μας και την "ταυτοτητα" μας.

δεν θα σου πω ποτε για την αναρχια.
γιατι δεν εχω να σου πω τιποτα.
γιατι πρεπει να ξεπερασουμε τα "σχολεια".
πρεπει να ξεπερασουμε το κοινωνικο θεαμα.
και την εκκλησιαστικη κυριασχια.

δεν συμφωνω με τα 160 ευρω.
αυτο ομως δεν με κραταει πιστο
στην τυφλη αντιπαλοτητα.


"Φλυαρείς ξανά χωρίς επιχειρήματα. Δεν πειράζει,εμείς θα περιμένουμε take your time!"

ο,τιδηποτε εξω απο την πολιτικη επιχειρηματολογια που εχει δικαιωμα να κρινει ως ορθη,μονο εκεινος που την "καθοδηγει" (ειναι στην ισχυροτερη θεση),
ειναι ασημαντο,αδειο και πενιχρο,με αποτελεσμα να κατανταει τον λογο παντοτε σε μια ανωφελη φλυαρια.


σας ευχαριστω παντως που μου δινεται τον χρονο να μπω στο παιχνιδι..
ευχαριστω,και ο θεος μαζι σας.

δεν ξερω αλλα η λογικη σας μου θυμιζει εκεινη των εξουσιαστικων μηχανισμων καθε κρατους.

ποτε θα γινω δημοσιος υπαλληλος κ' εγω;


δεν θα ηθελα να υπαρχει αυτη η αντιπαλοτητα,καθως αυτο που κανει ειναι να δημιουργει "πολιτικους" νικητες και χαμενους.

σεβομαι την πρασπαθεια κατανοησης την επιλογης αυτης του Θ.Π.
αλλα αυτο δεν γινεται ετσι.

δεν καταλαβαινω αυτη τη προσπαθεια,απο την στιγμη που ο λογος ειναι επικριτικος και επιθετικος απεναντι στον Θ.Π. και ενω ο ιδιος ενδιαφερθηκε να γραψει σχετικα με την ανησυχια αυτη που προεκυψε,η επιθετικοτητα αυτη συνεχιζεται εντονοτερα.


εαν επαναπροσδιοριζαμε το θεμα,
ισως αλλαζαμε κ την συμπεριφορα μας.ισως καταλαβαιναμε καλυτερα το αινιγμα..

Ανώνυμος είπε...

Ητανε ενας ωραιος διαλογος με τα καλα και τα κακα του. Ευχαριστω . Πηρα πιστευω αρκετα πραγματα απο ολο αυτο το σκηνικο,απλα πιστευω οτι πλεον το θεμα εχει εξαντληθει και μπαινουμε απλα σε προσωπικες κοντρες που θα ηταν καλυτερα να ληξουν εδω. Δεν ωφελει. Δεν βγαινει κατι ουσιαστικο. Ασ ελπισπυμε να ξαναβρεθουμε σε καποια αλλη συζητηση.
Με εκτιμηση Π.Χ
Υ.Γ. αν δεν κανω λαθος υπηρξε απαντηση προς εμενα απο τους ''Ωχρα'', το οτι δεν κρινουνε εδω και δεν ηταν αυτος ο σκοπος τους συνολικη δουλεια και εργα καλλιτεχνων. Ευχαριστω απλα για την απαντηση.

Ανώνυμος είπε...

Τέτοιος τυφλός εγωισμος, να σου δίνεται η δυνατότητα να κάνεις διάλογο και να επιμένεις να μονολογείς τις ίδιες και τις ίδιες ασυναρτησίες.

Οι αρχιεπίσκοποι της αναρχίας, που νομίζουν ότι είναι και μουσικοί.

Να ήσασταν το 1% του μουσικού που είναι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, τουλάχιστον να υποστηρίζατε την εμμονή σας από κάποια στέρεη βάση.

Αλλά είστε εντελώς άσχετοι και ατάλαντοι, τόσο ατάλαντοι που έχετε ανάγκη την κατινιά για να υπάρξετε σε βάρος άλλων.

Ανώνυμος είπε...

Τα τσιμπούρια (ακόμη και τα ανώνυμα) μπορούν να ζήσουν μέχρι και 16 χρόνια χωρίς να πιούν αίμα. Μπορείς λοιπόν "ανώνυμο τίποτα" να χαλαρώσεις. Δεν χρειάζεται να τρέφεις την μικρότητά σου με τόσο ένταση σε τούτο το ιστολόγιο. Ξέρουμε ότι κάτι σε πονάει για να ασχολείσαι και σε κατανοούμε όλοι μας εδώ. Ελπίζω μόνο τα παιδιά να μην σε κόψουνε. Είναι κρίμα!

Ανώνυμος είπε...

Οι εμφανίσεις του Θ.Π. με τον Δ.Σ. στον Μύλο της Θεσσαλονίκης διακόπηκαν. Η σχέση τους επί της αθηναϊκης σκηνής τελευταία είναι κάτι παραπάνω από ψυχρή. Κάτι συμβαίνει. Επιπλέον, υπάρχουν και οι δεσμεύσεις για ζωντανές εμφανίσεις όλο το καλοκαίρι. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα για το πώς θα ξεχειμωνιάσει μόνο αυτή η σχέση αλλά και για το πώς θα ξεκαλοκαιριάσει...
Απ' ό,τι φαίνεται, οι εξελίξεις θα δικαιώσουν ή θα στείλουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας μερικές από τις απόψεις που εκφράστηκαν εδώ. Ίδωμεν!

Ανώνυμος είπε...

Οι εμφανίσεις στη θεσσαλονίκη δεν διακόπησαν. Οι προγραμματισμένες έγιναν κανονικά, αλλά δεν δόθηκε η παραταση που είχε ανακοινωθεί γιατί οι μαγαζάτορες είναι τελειωμένοι σκυλάδες και το πράμα έφτασε στο απροχώρητο, απ όσο γνωρίζω τουλάχιστον. Στην αθήνα έχω δει την παρασταση πολλές φορές και δε νομίζω ότι υπάρχει ψυχρότητα επί σκηνής. Δεν ξέρω αν συμβαίνει κάτι (ποιος μπορεί άλλωστε να το ξέρει?) πάντως κάτι τέτοιο δεν βγαίνει κατά την άποψη μου προς τα έξω.

Φιλικά
Μ.

Ανώνυμος είπε...

Ότι συμβαίνει κάτι είναι γεγονός. Σε μια από τις εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη ο Θ.Π. ήταν εμφανέστατα εκνευρισμένος και σε μια παρατήρηση που έκανε προς τους πελάτες απαιτώντας ησυχία ο Δ.Σ. αποστασιοποιήθηκε ενοχλημένος. Δεν νομίζω ότι το κλίμα είναι καλό μεταξύ τους και με δεδομένο ότι ο Δ.Σ. επέβαλε κατά κάποιον τρόπο εξαρχής ως όρο για την συνεργασία τους τούς δικούς του μουσικούς στον Θ.Π., ο τελευταίος είναι παντελώς ξεκρέμαστος. Οι μουσικοί του έχουν στραβώσει μια και υπολόγιζαν τόσο στη σχέση τους με τον Θ.Π. όσο φυσικά και στα μεροκάματα. Η προβληματική αυτή σχέση έχει μαθευτεί εδώ στην Σαλόνικα ότι προβάλλεται και στην Αθήνα. Φαίνεται ότι τους κρατάνε μαζί μόνο τα συμβόλαια. Αν κάτι τέτοιο πιστοποιηθεί τότε θα έχουμε πολλά να πούμε για τη σχέση έργου και καλλιτέχνη, έμπνευσης και επιλογών, "νησιών που ενώνονται κάτω από τη θάλασσα" και πολλών άλλων. Άντε να δούμε.

φιλικά
Σ.

Ανώνυμος είπε...

aporw pragmatika pou exete mathei aytes tis vlakies kai tis parousiazete kai mprosta mas. esy nea apo thessalonikh pou fenese kai sigouri mporeis na mas peis pou emathes oles aytes tis "aksiopistes" plirofories kai tis parousiazeis san kati dedomeno? exw frikarei me kapies laspologies pou vlepw edw mesa oi opies ginonte eite eskemena me skopo na enisxisoune thn apopsh sou pou einai krima eite epeidi kai esy opws kai poloi aloi pistevete oti vlakia akoustei pou einai akoma pio krima!!! an pragmatika se endiaferei na matheis tetiou idous koutsompolia mporeis na deis eidiseis sto star kai na tis pistepseis me thn idia eykolia!!

polu fovame oti to blog exei ksefugei apo ton skopo tou kai arxizei na ksekatiniazete aplos krima giati kapia pragmata pou akougonte edw mporei na stigmatisoune kai kapious pou to ksekinisane me ales protheseis apla isws me lathos tropo

eyxaristw.

apo TR

Ανώνυμος είπε...

Θεωρούμε ότι κάθε σχόλιο που αφορά τα κάθε είδους παρασκήνια δεν έχει θέση σε τούτο το ιστολόγιο. Δεν βοηθά σε τίποτε απολύτως να ασχολούμαστε με αποσπασματικές μαρτυρίες, εικασίες, πληροφορίες ή φήμες γύρω από τα ζητήματα που έχουν αναπτυχθεί εδώ. Αν και δεν έχουμε διαγράψει κανένα σχόλιο μέχρι τώρα, κάτι τέτοιες παρασκηνιακές αναφορές θα μας κάνουν να το διαπραγματευτούμε. Δεν θέλουμε να θίξουμε κανέναν αλλά δεν πρόκειται να αφήσουμε το ιστολόγιο αυτό να μετατραπεί σε φτηνό ανταγωνιστικό μέσο (τουλάχιστον από τη μεριά μας) ακόμη κι αν το κίνητρο κάποιων είναι οι καλύτερες των προθέσεων.
Να' στε καλά όλοι και όλες και... έχουμε πολλά να πούμε ακόμη για τα συγκεκριμένα ζητήματα. Ας μένουμε όσο πιο κοντα γίνεται στην ουσία.

Ανώνυμος είπε...

Οι πληροφορίες μου είναι έγκυρες τόσο γιατί ήμουν παρών στον Μύλο αλλά όσο και γιατί οι σχέσεις μου επιτρέπουν να γνωρίζω μερικά πράγματα που δεν θα ανέφερα αν δεν ήταν αλήθεια. Έχω τις αντιρρήσεις μου για το αν όλα αυτά είναι παρασκήνιο ή άσχετα με την κουβέντα. Παρόλαυτά θα σεβαστώ την επιθυμία των Ωχρά. Επιτρέψτε μου όμως να επιμείνω για την αλήθεια όσων γράφω. Εξάλλου, υπομονή χρειάζεται, εδώ είμαστε και θα δούμε.

Φιλικά
Σ.

Ανώνυμος είπε...

Είναι γνωστό στην επαγγελματική πιάτσα ότι κάποιοι καρνάβαλοι του έντεχνου έχουν ανάγει τη διαπλοκή και τα κόλπα κάτω από το τραπέζι σε επιστήμη. Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι ο Θανάσης δεν είναι ένας από αυτούς τους καρνάβαλους.

Όσο για τα συμβόλαια, μην ξεχνάτε ότι έχουν ρήτρες. Όσο πιο μεγάλη η δουλειά, τόσο πιο μεγάλη η ρήτρα. Και μόνο ένας πάμπλουτος θα μπορούσε να αντέξει το βάρος μιας αγωγής για οικονομική ζημιά. Τα ευρώ δε φυτρώνουν στα δέντρα.

Ανώνυμος είπε...

Καλά τώρα! Σημασία έχει αν θα μπορούσε κάποιος να πει το ίδιο και για τον Σαββόπουλο. Ότι δεν είναι καρνάβαλος, ότι δεν διαπλέκεται και ότι δεν κάνει κολπάκια κάτω από το τραπέζι. Δεν μπορεί να το πει κανείς (ολυμπιακοί αγώνες, υπουργείο εθνικής άμυνας, πολιτικός τυχοδιωκτισμός κλπ)
Ανακυκλωνόμαστε λοιπόν. Τί κάνει λοιπόν ο Θ.Π. (σημειωτέον τον συμπαθούσα μέχρι να διαβάσω τις απόψεις του εδώ) με τον αρχικαρνάβαλο; Γιατί ό,τι και να έγραψε εδώ μέσα ο Θ.Π. για αυτή τη συνεργασία κατά την άποψή μου πάντα δεν έπεισε ούτε τον ίδιο (ας μην σταθούμε στις τελευταίες απαντήσεις που ούτε παιδί γυμνασίου δεν θα τις έγραφε...)
Όσον αφορά στις ρήτρες και τα συμβόλαια δεν καταλαβαίνω. Επιβεβαιώνεις ότι ο Θ.Π. θέλει και δεν μπορεί να διαλύσει τη συνεργασία γιατί είναι οικονομικά απαγορευτικό; Αν είναι έτσι, και ας μην σταθούμε στα παρασκήνια όπως λένε και οι Ωχρά Σπειροχαίτη, τότε δουλευόμαστε; Μεγάλος άνθρωπος ο Θ.Π. δεν ήξερε με τι είχε να κάνει; Και καλά δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Συγνώμη αλλά, κατά την άποψή μου πάντα, δεν ζούμε για να τρέφουμε τις ματαιοδοξίες μας και αυτά περί αμοιβάδων που ανασαίνουν και σχισμών στο βράχο τα ακούω βερεσέ (παρότι στην αρχή προσπάθησα να τα παρακολουθήσω γιατί μ' αρέσει και η ποίηση). Έχω την εντύπωση ότι όταν μιλάμε για τον Θ.Π. πια ή θα έχουμε να κάνουμε με ένα απολύτως αφελές καλοκάγαθο και φαντασμένο γυμνασιόπαιδο ή με έναν πανέξυπνο μανιπουλαδόρο (που στο προκείμενο όμως την πάτησε!)

ανώνυμος ναι, ανεύθυνος όχι
όπως ένας κάποιος ζαπατίστας

Ανώνυμος είπε...

έμαθαν τώρα όλοι τη λέξη "αναρχοπατέρας" και την πετούν όπου βρουν και όπως μπορούν. τελευταία φοριέται πολύ στο "χώρο". τώρα είδα και το "αρχιεπίσκοποι της αναρχίας". εντάξει ας μην σχολιάσω το επίπεδο λόγου που φτάνει πολύ χαμηλότερα και από τα ξεκατινιάσματα στα μεσημεριανά της τηλεόρασης.
αλλά τι είναι αυτά? βαφτίζεις κάποιους ανθρώπους ως αρχιεπίσκοπους της αναρχίας γιατί; πότε προσπάθησαν να "επιβληθούν" αυτοί οι άνθρωποι μέσα στο χώρο; πότε υπερεκτίμησαν τη παρουσία τους μέσα στους αγώνες; ή μήπως εκεί που αράζεις σου είπαν για αναρχοπατέρες στην ωχρά και εσύ το έφαγες και το κατάπιες αμάσητο; θέλω να δω όμως που θα είστε πολλοί από εσάς που τόσο εύκολα κρίνετε συντρόφους στα 50 σας. να δω τότε τις επιλογές που θα έχετε κάνει στη ζωή σας. για να μην μιλήσω για τα επόμενα 2-3 χρόνια. έλεος πια. μπουχτήσαμε από αναρχοπατεροφοβικούς. και πόσο μάλλον ανθρώπους που πετάξαν κάνα μπουκάλι σε μια- δυο πορείες, κατεβάσαν μια- δυο τζαμαρίες, έχουν μπει και σε 50 συνελεύσεις τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής τους και είναι έτοιμοι να κρίνουν τις επιλογές και τη στάση ζωής συντρόφων.
και φυσικά, δεν μιλάω, σαν κάτι άλλους λέγοντας ότι "δεν έχεις ζήσει όσα έχουν ζήσει" ή " όταν αυτοί ήταν εκεί εσύ που ήσουν". δεν ζητάω σεβασμό για κανέναν μόνο και μόνο λόγω της ηλικίας του ή της "κινηματικής" του ζωής. αυτό όμως δεν έχει σχέση με τις κατινίστικες μαλακίες που εκφράζουν κάποιοι.
άλλωστε εδώ θα είμαστε και σε λίγα χρόνια. και πάλι θα μετριόμαστε. ποιοι είναι ακόμη δίπλα μας και ποιοι όχι; τι επιλογές έχει κάνει ο καθένας μας;
τότε ας έρθουν κάποιοι να μιλήσουν για αναρχοπατέρες..
άιντε

Ανώνυμος είπε...

pros anonymo- ayta gia to gymnasiopaido kai ta loipa file moy eykola logia kai megala kai malon ayta einai logia pou mono ena gumnsiopaido tha mporouse na ekfrasei giati fenete pws den exeis idea gia ton tropo leitourgias twn pragmatwn pou milas kai krineis teleiws aneythina kai epipolea rwta kanenan pou na kserei mpas kai sou eksigisei pos merika pragmata den einai toso apla kai eykola oso ta parousiazeis. oso gia thn katagkelia oti oi OXRA EXOUN DIASKEVASEI TRAGOUDIA TOU SAVOPOULOU den eida kamia apantish. tha me stanaxwrisei poly an isxuei kai tha anathewrisw kapies apopseis mou me thn idia eykolia pou kapioi tis anathewrisate oson afora ton thanasi.

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΟΣ ασδφγ..συμφονω μαζι σου φιλε μου αλλα σε βλεπω πολυ σιγουρο για τον εαυτο σου.Πως εισαι τοσο βεβαιος οτι εσυ θα βρισκεσε διπλα σας???????

Ανώνυμος είπε...

Η "καταγγελία" για τις διασκευές των τραγουδιών του Σαββόπουλου έγινε χάριν αστεϊσμού και ουσιαστικά απαντούσε περιπαικτικά στην ειρωνικό σχόλιο του Θ. για τη χρήση των στίχων του Ελύτη.

Ανώνυμος είπε...

Οι Ωχράδες δεν παίξανε ΜΕ τον Σαββόπουλο. Τις φορές που παίξανε Σαββόπουλο το έκαναν τονίζοντας πριν ότι ο Διονύσης των Δημοσθένους Λέξεων στην ουσία έχει πεθάνει. Καμία σύγκριση με την επιλογή του Θ.Π. Δε νομίζεις; Τώρα εσύ άμα θες να αναθεωρήσεις σώνει και ντε κάντο. Μην ψάχνεις όμως για προσχήματα.

Ανώνυμος είπε...

''Τί κάνει λοιπόν ο Θ.Π. (σημειωτέον τον συμπαθούσα μέχρι να διαβάσω τις απόψεις του εδώ) με τον αρχικαρνάβαλο;''


Ase tora ta ''ton simpathousa mexri na diabaso tis apopseis tou''. einai ftina kolpakia gia na dimiourgiseis to klima pou thes. An pali ontos ton simpathouses kai meta apo ayta pou diabases den ton simpatheis nomizo oti poli biastikes na to kaneis gia enan anthropo pou ksereis toso liga.

An o thanasis grafei san gimnasiopedo tote esy...ti kaneis edo paidi mou? grigora sto krebati sou gia ypno. akoma den piges dimotiko kai ksetharepses.


To oti o dionisis ekane blakeies den simenei oti tis ekane k o thanasis. alloste exei pei oti den tis simerizete. Isa Isa pou o idios exei paiksei arketes fores xoreis na pairnei xrimata, exei paiksei gia sintrofoys, gia metanastes, se antiratsistika, se fitifikes katalipseis, se girokomia, gia boithia se anapiro paidi gia na mazepsoun xrimata gia egxirisi, kai genikotera gia oikonomikes enisxiseis diaforon pligenton diaforon aition. Exei pei oti den ton enoxlei na antigrafoun ta cd tou. sta live tou anigei tis portes sta prota kommatia (otan einai sto xeri tou) kai den simperiferete san o iperano kallitexnis kai apo kato oi thavmastes tou. Krataei xamilo profil me ta MME (ta opoia tha mporouse na ekmetaleytei kalista gia to kerdos). Me tin idia logiki tha eprepe na leme mpravo kai ston sabbopoulo giati sinergastike me ton thanasi. ola ayta kai alla poy pithanotata na min ksero nomizo oti prepei na anferthoun gia na exoume safesteri ikona gia tis epiloges tou thanasi. Ayta mono gia to mousiko tou ergo. apo kei kai pera san anthropos alla posa pou pithanotata na min sas endiaferoun.
Ayto kai san apntisi sto filtato P.X. gia to an psaksate katholou ton thanasi. afou den prokite na parei apantisei apo sas tou tin dino ego.

Ανώνυμος είπε...

parola ayta o Thanasis eipe monaxa oti epekse merikes fores xoris apolabes. Eno oi Oxra apo tin proti stigmi brikan aformi na mas aradiasoun to ti kalo prosferoun stin anthropotita. den leo kala kanoun ta paidia alla na ektimoume kai kapia pragmatakia

Ανώνυμος είπε...

Άντε πάλι! Ρε φιλαράκο ή δεν έχεις καταλάβει τίποτε από όσα γράφονται εδώ και μέρες εδώ μέσα ή δεν έχεις μπει καν στον κόπο να διαβάσεις τί γίνεται. Ο Θ.Π. έχει μάθει να αντιμετωπίζει από τα Μέσα πάντοτε είτε μια γλυφτρο-αποδοχή των επιλογών του είτε μια δεξιά κριτική σ' αυτά που κάνει. Εκεί είναι ταπεινός και ψύχραιμος. Εδώ μέσα όμως δεν αντέχει και αυτό φάνηκε. Αντιμετώπισε κριτικές από ανθρώπους που δεν τον γλύφουν, δεν έχουν κανένα όφελος να το κάνουν, είπαν την άποψή τους ίσοι προς ίσους και επιπλέον δεν αρκούνται στα ψίχουλα "αλληλεγγύης" και μεγαλοψυχίας από τον κάθε Θ.Π. στο περιθώριο των επιλογών του. Οι απαντήσεις του Θ.Π. ήταν όχι απλά ελλειμματικές αλλά ανύπαρκτες. Αυτά. Και συ με τα γκρίκλις μην κάνεις σαν μωρό...Λες και σου θίξανε το πρότυπο. Αν θεωρείς ότι οι σύντροφοι εδώ μέσα δεν γνώριζαν αυτά που αναφέρεις για τον Θ.Π. τότε τους υποτιμάς. Τα ζητήματα όμως είναι πολύ πέρα από αυτά στα οποία στέκεσαι. Και συ και ο Θ.Π. όταν έκανε τον κόπο να τοποθετηθεί. Για τα υπόλοιπα, εμπορευματικές σχέσεις, διαχωρισμός έργου και δημιουργού, σχέση τέχνης και επανάστασης κανένα επιχείρημα έχεις να μας πεις;

Ανώνυμος είπε...

Πάντως επειδή διαβάζω το διάλογο εδώ και καιρό κι επειδή ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς οι οποίοι υπερασπίζονται τις επιλογές του Θανάση, και πόσο μάλιστα τις αντιφάσεις των επιλογών του, ίσως θα τους βοηθούσε μία απλή αποτύπωση της πραγματικότητας των ημερών μας.
Το όνομα του Θανάση να φιγουράρει στην αφίσα της αντιρατσιστικής συναυλία του Σαββάτου στο Σύνταγμα δίπλα στα ονόματα διαφόρων γνωστών για την αριστερή τους καταβολή τραγουδιστών και ταυτόχρονα το όνομά του να φωτίζεται κάτω από τα πολυτελή παρκαρισμένα οχήματα στο κωλομάγαζο της Πέτρου Ράλλη και δίπλα στις αντίστοιχες φωτιζόμενες επιγραφές των ονομάτων διαφόρων δίπλα σε γνωστά ονόματα λαικοσκυλάδων τραγουδιστών οι οποίοι εμφανίζονται σε άλλο "stage" του ιδίου κωλομάγαζου.
Αλλά το πιο ενδεικτικό της αντίθεσης των εικόνων που μπορεί να καταγράψει κανείς από τις αντιθέσεις των επιλογών του Θανάση, είναι αυτή η σύγχρονη μεγαλοφυλακή μεταναστών η οποία βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ίδιο κωλομάγαζο όπου ο Θανάσης κι η συνεργασία του παρέχουν κέφι και διασκέδαση στους ιδιοκτήτες των πολυτελών αυτοκινήτων.
Επιλογές των αντιθέσεων ή αντιθέσεις των επιλογών, οι εικόνες της καθημερινότητας είναι ξεκάθαρες.
Κι αυτές είναι που δεν επιτρέπουν τις επιλογές των Ωχρά να σταθούν συγκρινόμενες δίπλα στις επιλογές του Θανάση.

Ανώνυμος είπε...

'' Η συνεργασία μου με τον Διονύση Σαββόπουλο προέκυψε γιατί τον θεωρώ σπουδαίο ερμηνευτή-από τους λίγους που έχουν απομείνει- ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προσθέσει στα νέα τραγούδια αυτό, που-δυστυχώς- δεν μπορώ να δώσω εγώ. Την ένταση και τη σιγουριά. Πριν τη δισκογράφηση είπαμε να τα δοκιμάσουμε και ζωντανά. Μπορεί, σαν λανθάνον στοιχείο, να με οδήγησε σ’ αυτή την επιλογή και το ότι τα τραγούδια του-μέχρι κάποια στιγμή- μ’ έχουν αγγίξει περισσότερο από κάθε άλλον. Δεν σημαίνει αυτό ότι συμφωνώ με ότι πράττει ή λέει.
Πάντως, αν είχα ποτέ να επιλέξω ανάμεσα σε έναν ερμηνευτή που με συγκινεί αλλά δεν συμφωνούμε ιδεολογικά και σε έναν άλλον, «σύντροφο» μεν αδιάφορο δε, θα διάλεγα τη συγκίνηση από την ταύτιση.''

Nomizo oti ta parapano einai i apantisi pou zitas. Mallon esy prepei na ta ksanadiabaseis. Mporei na min einai i apantisi pou tha thelate eseis na dosei alla ayto akribos einai ayto pou skeftike kai ayto sas eipe. tipota parapano i tipota parakato. Giati den to katalabenete kai psaxnete alli apantisi? Mporei na einai ontos psixoula alilegkiis alla den ginete na einai oloi to idio agonistiki. Gia mena o thanasis einai kaliteros mousikos ap oti agonistis kai i oxra agonistes para mousiki. Milame gia diaforetika pragmata. Den milame gia mousiki edo. Apla profanos exei kapious problimatismous pou bgazei sta kommatia tou. Den to xei kanei aytoskopo. tora gia tin sxesi dimiourgou-texnis pisteyeis alithia oti iparxei sosti apopsi i lathos? iparxei apla ipokimeniki apopsi. Oso gia texni-epanastasi ti epixirimata na sou doso? monodromos einai? i etsi i allios? sto kato kato milame gia texni. an grapsei o kathenas edo mesa ti einai texni tha sou dosei diaforetiko orismo. pos thes na sou doso epixirimata gia kati sto opoio den simfonoume kan stin riza.

To moro me ta greeklιsh.

Ανώνυμος είπε...

kai omos kaneis lathos. den ipostirizo tin epilogi tou na paiksei me ton sabbopoulo oute sta magazia ayta. Apla katalabeno me pio skeptiko to ekane. Oso gia to antiratsistiko makari oute i skilades na min itan ratsistes kai na pezan se antiratsistika. Sto kato kato an o idios thelei na boithisei esto me ayta ta psixoula alilegkiis de mporei na tou to sterisei kanenas. Esy pisteyeis oti to kanei me kapia skopimotita? an nai sebome tin apopsi sou (mias kai den ton ksereis prosopika) alla na ksereis oti iparxei kai i pithanotita na kaneis lathos. kai tote tha einai krima kai gia ayton kai gia sena na eisai toso adikos.

Ανώνυμος είπε...

To moro me ta greeklιsh

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί κι εγώ να μην είμαι, σίγουρα όμως δεν τρελλαίνομαι τόσο επιπόλαια να κρίνω ανθρώπους και συντρόφους και πόσο μάλλον να τους βαφτίζω "αρχιεπίσκοπους της αναρχίας".

Ανώνυμος είπε...

oute k go ekana kati tetio. Kanenan den prepei na krinoume biastika kai epipolea. oxi mono tous sintrofous.

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε «μωρό με τα γκρίκλις»! Ο Θ.Π. δεν έδωσε καμία απάντηση. Εκτός αν θεωρείς απάντηση «το μη χείρον βέλτιστον». Για κάποιους εδώ μέσα αυτό όμως δεν είναι απάντηση (αν σκέφτονταν έτσι οι αναρχικοί τότε θα ψήφιζαν στις εκλογές…αυτοκαταργούμενοι). Άσε που φαίνεται επιπλέον από την απάντησή του ότι ούτε αυτός ο ίδιος δεν πείθεται. Δεν έχεις καταλάβει πού βρίσκεσαι και τι διαπραγματευόμαστε εδώ μέσα. Εδώ μέσα λοιπόν δεν είναι ΑΛΛΟ ο μουσικός κι ΑΛΛΟ ο αγωνιστής. ΔΕΝ πρόκειται για διαφορετικά πράγματα. Καταλαβαίνεις επιτέλους;
Το πρόβλημα είναι ότι ο Θ.Π. από την αρχή είναι εκτός θέματος, δεν ξέρει πού βρίσκεται και απολογείται σε στυλ μη απολογίας. Θέλει στην τελική να βγει κι από πάνω. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Οι αναρχικοί μπορεί να είναι αφελείς, συναισθηματικοί και καλοκάγαθοι μερικές φορές, μαλάκες όμως δεν είναι. Κι αν έχεις παρακολουθήσει το διάλογο αυτό βγάζει μάτι…
Τώρα τι να σου γράψει κανείς για τον διάλογο που θεωρείς ότι ΔΕΝ μπορεί να γίνει επειδή υπάρχουν υποκειμενικές απόψεις…Επικοινωνείς; Τι είναι ρε φίλε ο διάλογος; Σταυρόλεξο που κάποιος έχει ετοιμάσει τη λύση κι εσύ προσπαθείς να την βρεις μέχρι το επόμενο τεύχος που θα στην προσφέρει;
Αν όπως λες εσύ διαφωνείς με την επιλογή του Θ.Π. να παίξει με τον Διονύση στα μαγαζιά αυτά τότε συμφωνούμε (αν και απ’ ότι καταλαβαίνεις αυτό ΔΕΝ ήταν το θέμα του διαλόγου αλλά κατάντησε αυτό επειδή το επέλεξε ο ίδιος ο Θ.Π.). Με το σκεπτικό του δεν ασχολούμαστε γιατί δεν μας ενδιαφέρουν τα βιογραφικά! Όσον αφορά τα ψίχουλα αλληλεγγύης δεν τον εμπόδισε κανείς να τα προσφέρει. Γιατί γράφεις σαν να τον εμποδίζει κανείς; Μήπως απλά και μόνο αυτή τη διαφωνία τη θεωρείς εμπόδιο; Άσε μας ρε φίλε!
Συγνώμη για το χαρακτηρισμό αλλά παραείσαι συγχυσμένος…

ανώνυμος ναι, ανεύθυνος όχι
όπως ένας κάποιος ζαπατίστας

Ανώνυμος είπε...

Den katalabes mallon. Eseis Balate ton thanasi edo mesa s aftin tin diadikasia (kai ayto bgazei mati). Pote den dilose agonistis oute anarxikos. Apo kei kai pera isos an diabasei kanenas pio normal anthropos ayta pou egrapsa isos na katalabei ti thelo na po.

Ανώνυμος είπε...

Το ότι ο διάλογος έχει κορεστεί φαίνεται από το ότι αυτοί που γράφουν επιμένουν να λένε ο ένας στον άλλο ότι δεν καταλαβαίνει. Εγώ νομίζω ότι ο νοών νοείτο ως εδώ και δεν χρειάζεται να κάνουμε σαν τα κοκόρια ποιός θα πει την τελευταία λέξη. Πάμε γι' άλλα μάγκες!

Ανώνυμος είπε...

Ποιός έβαλε ρε το Θανάση σ' αυτή τη διαδικασία; Μας δουλεύεις; Ποιός επέβαλε και σε ποιόν τί; Με ποιόν τρόπο; Σε λίγο θα τον βγάλεις και θύμα. Ξέρεις να διαβάζεις ή έχεις τυφλωθεί από την προκατάληψη;
Μην αγκαλιάζεις τόσο σφιχτά την εικόνα Του, χαλάρωσε και σκέψου λίγο. θα σου κάνει καλό ένας απογαλακτισμός...

Ανώνυμος είπε...

Dikse ligi psixremia. Min kaneis etsi. Ego tha prospathiso na skeyto pio antikimenika esy omos ayti tin dinatotita tin exeis xasei gia ta kala.

Ανώνυμος είπε...

Είπαμε μαλάκες δεν είμαστε. Υπάρχει κι ένα όριο στην προσπάθεια κατανόησης και το δικό σου χάος εδώ και πολλά σχόλια έχει μετατραπεί σε θράσος. Δεν πρόκειται για απώλεια ψυχραιμίας αλλά για άμυνα της κοινής λογικής. Δεν θα μας τρελάνεις κιόλας!

Ανώνυμος είπε...

και στου Θανάση την ποδιά
σφάζονται παλικάρια

(χεχε)

Ανώνυμος είπε...

"Τη στιγμή της δημιουργίας, όμως, είμαι ένα αγαθό έμβρυο, μια αμοιβάδα που ξέρει μόνο να ανασαίνει, μια σχισμή στο βράχο, απ’ όπου αναβλύζουν εικόνες και μουσικές. Δεν είναι δικά μου. Βάζω μόνο τη ρωγμή. Δεν επαίρομαι. "
τα 160ευρω απο το μπουκαλι της μουσικης σκηνης(οχι δεν ειμαστε και το ιδιο με τους σκυλαδες,αυτοι τραγουδαν πιο διπλα...),τα δινει στην αμοιβαδα και στη σχισμη στο βραχο,η τα κανει κομποδεμα για να βολεψει με μπολικο μικροαστισμο την οικογενεια του?
ευτυχως η μονη διαφορα του θ.π απο την ωχρα δεν ειναι τα 160 του μπουκαλιου και των φυστικιων...γιατι οι δευτεροι εχουν αποφασισει να μη δινουν τιμη στο εργο τους...
αυτα,για να ξεμπερδευουμε με τους κακομουτσουνους

spacetzigano είπε...

θαναση χασαμε...

ηρθα στην π. ραλλη.

ισως γιατι κι εγω πιστευω οτι η μουσικη ειναι μια κοινη πανανθρωπινη γλωσσα.

ισως γιατι εχω λιγα φραγκα στην τσεπη ως εργαζομενος μικροαστος και μπολικη περιεργεια επισης.

μαλλον δεν ειναι πανανθρωπινη καθε βραδυ ομως.

σιγουρα δεν ηταν εκεινο το βραδυ που μια γυναικα γυρω στα 50-60 αρχισε να φωναζει "ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ" και ο Δ.Σ. την εκοβε με αρπισματα της κιθαρας του και της ελεγε "ασε, μας το ειπες ηδη!".

η γυναικα επεμεινε λεγοντας "διονυση πληρωσα 80 ευρω για ενα μπουκαλι κρασι και..."

και ...ο Δ.Σ. την ξανακαλυψε με οπλο την κιθαρα του και την με "ενταση και σιγουρια" φωνη του (και τα ηχεια βεβαιως βεβαιως).


να απαντησω λοιπον στο Θ.Π. οτι ο Δ.Σ. ΔΕΝ "έχει τη δυνατότητα να προσθέσει στα νέα τραγούδια αυτό, που-δυστυχώς- δεν μπορώ να δώσω εγώ. Την ένταση και τη σιγουριά",

ειδικα οταν καποια απο αυτα τα νεα τραγουδια αντλουν τη θεματολογια τους απο αυτη τη φωτογραφια του ισπανικου εμφυλιου.

http://www.fotoart.gr/istoria/onephotoonestory/spainwar.htm

δεν το χει ο ανθρωπος, τι να κανουμε. λειπει η ψυχη.

υ.γ.
αφου την εκανα τη "ρουφιανια" μου οφειλω να πω οτι ο Θ.Π. δεν ηταν εκεινη την ωρα στη σκηνη, αλλα δεν εχει και καμμια σημασια, η κριτικη μου ειναι αυστηρα προσανατολισμενη στη μουσικη συνεργασια των δυο κι οσοι/ες ειδατε πολιτικες αναφορες δεν ξερετε τι σας γινεται!

Ανώνυμος είπε...

Παρ’ ότι ο διάλογος έχει σταματήσει από καιρό, θέλω να πω κάποιες σκέψεις – διαπιστώσεις. Πέτυχα τυχαία τη συζήτηση και η αλήθεια είναι ότι τη διάβασα κάπως πρόχειρα λόγω όγκου. Για λόγους ευκολίας θα αναφέρομαι σε δύο «πλευρές» της συζήτησης, παρ’ ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Από όσα διάβασα, και από τις ολοκληρωμένες τοποθετήσεις και από τα σχόλια, νομίζω ότι σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης δεν υπήρξε πρόθεση προσέγγισης της «άλλης» πλευράς από κανέναν. Είναι φανερό ότι και οι δύο πλευρές ξεκινούν από εντελώς διαφορετική αφετηρία και από εντελώς διαφορετική βάση. Αναμφίβολα η επιχειρηματολογία της Ωχρά είναι πολύ πιο στέρεη, σε σχέση με του Θ.Π.
Όμως, με το πρώτο σχόλιο που ανάρτησε και με βάση αυτό ξεκίνησε η συζήτηση, δεν έθεσε ακριβώς το θέμα στο οποίο αναφέρθηκε αργότερα παρακάτω. Δεν μίλησε δηλαδή αρχικά για την εμπορευματοποίηση της τέχνης, για τη διαμεσολάβηση στην τέχνη, για τις ιδεολογικές δομές αναπαραγωγής του θεάματος κ.λπ. Όλα αυτά στο συγκεκριμένο κείμενο απλώς υπονοούνταν. Ένας αναγνώστης μη εξοικειωμένος στη συγκεκριμένη θεματολογία και σε συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις, διαβάζει περίπου ότι «ο Θ.Π., που μέχρι πρόσφατα κρατούσε μια αξιοπρεπή στάση τώρα ξεπουλιέται, συνεργάζεται με τον πουλημένο το Σαββόπουλο, κάνει εμφανίσεις σε ξενυχτάδικα με 160 ευρώ το μπουκάλι, γενικά αλλοτριώνεται και προσχωρεί σ’ αυτό που μέχρι τώρα έφτυνε». Νομίζω ότι με τον τρόπο αυτό, ως θέμα της συζήτησης προσδιορίστηκε το «ξεπούλημα» του Θ.Π. και δευτερευόντως όλα τα υπόλοιπα. Διαφορετικά θα αρκούσε η αναφορά του Παπακωνσταντίνου ως απλό παράδειγμα σε μια συζήτηση για το πραγματικό θέμα. Όμως, (επειδή νομίζω ότι το να αρχίζει και να τελειώνει μία κατ’ εξοχήν πολιτική κουβέντα στην κριτική της στάσης ενός συγκεκριμένου προσώπου), όλο το πράγμα όπως εξελίχθηκε ήταν άδικο για το Θ.Π. Για διάφορους λόγους:
Απ’ όσο ξέρω, χωρίς να τον γνωρίζω τον άνθρωπο, ποτέ του δεν ταυτίστηκε με κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Παρακολουθώντας τη μουσική του, κάποιες (λίγες) συναυλίες του, κάποιες συνεντεύξεις του και γενικά ό,τι πληροφορία φτάνει στον καθένα, έχω σχηματίσει μια εικόνα κυρίως για το τι δεν είναι: Νομίζω δεν είναι φασίστας, δεν είναι εθνικιστής, δεν είναι ρατσιστής, δεν είναι μαϊντανός, δεν είναι σταρ, δεν είναι εκμεταλλευτής, δεν είναι τυχοδιώκτης, δεν τα κάνει όλα για τα φράγκα κ.λπ. Αισθητικά και καλλιτεχνικά (όσο άσχετος κι αν είμαι), μου φαίνεται πολύ καλός. Πολιτικά , το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι, σ’ ένα απλουστευμένο σχήμα με δύο πλευρές, νομίζω ότι βρίσκεται στην από δω. Αυτά καταλαβαίνω εγώ μέσες άκρες. Το να τον στήνει λοιπόν κανείς απέναντι για μια επιλογή του, είναι σαν να του λέει «εσύ που ήσουν δικός μας, τώρα μας πούλησες». Η εικόνα του «δικού μας» μάλλον, διαμορφώθηκε μέσα από τις συναυλίες κ.λπ. και όχι από κάτι περισσότερο. Ο ίδιος, υποθέτω ότι μέσα από τον ίδιο τρόπο επικοινωνίας (συναυλίες κ.λπ.), έχει σχηματίσει μια αντίστοιχη εικόνα «δικού του» για το κοινό των συναυλιών του. Και σπεύδει να απαντήσει. Δεν υπάρχει βάση συνεννόησης γιατί και οι δύο εικόνες είναι λάθος.
Και τέλος, γιατί πολύ το τράβηξα:
Κάπου αναφέρθηκε η «ειδωλοποίηση». Δεν μπορεί να μην διακρίνει κανείς εκ των υστέρων στην κριτική που γίνεται στον Θ.Π., κάποια ελάχιστη ουσία φτιαγμένη από το ίδιο υλικό της ειδωλοποίησης. Δεν μπορεί να μην τη διακρίνει κανείς αυτή την ουσία στην κριτική γενικά κατά δημιουργών για την αντίφασή τους με το έργο τους και για τη γενικότερη στάση τους, όταν η κριτική αυτή δεν έχει την απαιτούμενη απόσταση από το πρόσωπο.
Δεν μπορεί να απαντήσει κανείς με βεβαιότητα αν θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαν κάποια έργα τέχνης, οι δημιουργοί των οποίων αμείβονταν για να ασχολούνται αποκλειστικά με τη δημιουργία τους.
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι η τέχνη που παράγεται από ανθρώπους που δεν ζουν από αυτήν και αναγκάζονται να δουλεύουν, μπορεί να φτάσει από πλευράς αρτιότητας στο επίπεδο των ανθρώπων που έχουν όσο χρόνο θέλουν να διαθέσουν σ’ αυτήν (εννοείται κάποιων). Δεν ξέρω βέβαια αν η αρτιότητα της τέχνης είναι σκοπός.
Δεν ξέρω αν ο Θ.Π. παλεύει με τις αντιφάσεις του λιγότερο από πολλούς άλλους οι οποίοι μπορούν εκ του ασφαλούς να μιλάνε και των οποίων η στάση σε διάφορες μορφές της ζωής τους δεν τίθεται προς ευρύτερη αξιολόγηση επειδή δεν είναι γνωστοί (δεν αναφέρομαι σε καμία περίπτωση σε κάποιους από τους προηγούμενους συζητητές – δεν γνωρίζω κανέναν. Γενικά όμως έχω διάφορους στο μυαλό μου).
Δε νομίζω ότι μπορεί να ισχυριστεί κανείς στην κοινωνία που ζούμε ότι δεν αντιφάσκει μεταξύ της πολιτικής του θέσης και της ιδεολογίας του, και της πραγματικής ζωής του (καταναλώνουμε, εκμεταλλευόμαστε, εξουσιάζουμε κ.λπ.).
Δεν θα ήθελα ποτέ (παρ’ ότι άσχετος με την τέχνη) μια τέχνη ξεκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα. Μπορώ να φανταστώ όμως ότι πιθανόν την ώρα που οι «δουλευταράδες» και οι κοινωνικοποιημένοι της φυλής κυνηγούσαν ελάφια, ο τεμπελχανάς λούφαρε στη σπηλιά και ζωγράφιζε κυνήγια.
Δεν μου αρέσει η απολυτότητα στην έκφραση της όποιας θέσης και η εικόνα του θεματοφύλακα της αλήθειας. Η μη απολυτότητα και η ανεκτικότητα δεν καταργούν την όποια θέση ούτε την κάνουν λιγότερο ισχυρή.
Αυτά, αρκετά άκαιρα.

Ανώνυμος είπε...

Η παρέμβασή σου δεν είναι άκαιρη. Έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από το αν ο διάλογος στέρεψε κι εχασε την όποια του δυναμική, δεν μπορούμε να πούμε ότι τα ζητήματα που έχουν τεθεί στέρεψαν κι αυτά. Θεωρώ ότι σε αρκετά απ’ αυτά στα οποία αναφέρεσαι έχεις δίκιο να τα προσλαμβάνεις με αυτόν τον τρόπο. Θέλω όμως να διαφοροποιηθώ σε κάποια σημεία.
Είναι αδύνατο, παράλογο και στην τελική κουραστικό σε κάθε ανάρτηση να επαναλαμβάνουμε τα αρχειακά ζητήματα που χαρακτηρίζουν τις επιλογές μας. Υπάρχει το υλικό μας που παρατίθεται και είναι ανοιχτό σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να κατανοήσουν αυτές τις επιλογές (όχι να τις δικαιολογήσουν απαραίτητα αλλά τουλάχιστον να τις κατανοήσουν). Με αυτή τη λογική παραπέμπουμε σε αρκετά σημεία του διαλόγου στο υλικό μας όσους παρεμβαίνουν με σκοπό να αποφύγουμε την επανάληψη και την παρεπόμενη κούραση. Είναι ένας ελάχιστος κόπος που απαιτείται για να γνωρίσεις τον συνομιιτή σου, ελάχιστος κόπος που παρόλα αυτά ελάχιστοι τον συμμερίστηκαν.
Έχω την εντύπωση ότι δεν κατανόησες την αρχική ανάρτηση. Δεν είμαστε εμείς εκείνοι οι οποίοι νιώθουν ότι πουλήθηκαν από τον Θ.Π. Η ανάλυσή μας είναι ξεκάθαρη: δεν προσδοκούμε τίποτε από τον κόσμο του Θεάματος, δεν μας αγγίζουν οι υποσχέσεις του, δεν μας παραπλανούν οι συγκινήσεις του, δεν του προσφερόμαστε για να μας ξεπουλήσει. Άρα δεν απευθυνθήκαμε στον Θ.Π. Απευθυνθήκαμε σε συντρόφους με τους οποίους αξιακά μοιραζόμαστε την ίδια καχυποψία απέναντι στον «καλλιτεχνικό» κόσμο κι αυτό για να θέσουμε το ζήτημα της αναίτιας υποστολής της καχυποψίας τους τόσο απέναντι στον Θ.Π. όσο και στους χώρους παραγωγής αναπαραγωγής των θεαματικών-εμπορευματικών διαδικασιών. Αυτό που έθιξε τον Θ.Π. είναι προφανώς η θέση μας ότι για μάς η εξέλιξη του ήταν προβλεπόμενη και στην τελική αδιάφορη. Δεν προκειται για προκατάληψη ούτε για ιδιότυπη προφητεία ούτε για μια εξέλιξη που μας χαροποιεί κάθε φορά που συμβαίνει. Είναι απόρροια της ανάλυσης που έχουμε για το Θέαμα, τη συγκεκριμένη δομή της αλλοτρίωσης και το μέγεθος των ματαιοδοξιών αλλά και δεσμεύσεων που ξεδιπλώνονται και αλυσσοδένουν προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. Θέαμα, δομή αλλοτρίωσης, ματαιοδοξίες και δεσμεύσεις που έχουμε τοποθετήσει συνειδητά απέναντί μας. Ως εχθροί!
Στα ερωτήματα που θέτεις έχουμε πάρει θέση, έχουμε εκθέσει και εκτεθεί με την περισσότερη σαφήνεια που μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας. Δεν πρόκειται για ιερά θέσφατα αλλά για ανοιχτούς προβληματισμούς που θέλουμε να τους δοκιμάσουμε κοινωνικά. Έχουμε θέσει τις ιεραρχήσεις μας και επιδιώκουμε αυτό που πρεσβεύουμε να το πράττουμε στην καθημερινή μας ζωή. Θεωρούμε ότι δεν τα καταφέρνουμε πάντοτε, ότι κάνουμε λάθη, ότι υπάρχουν ανασχέσεις και αναδιπλώσεις αλλά αυτό που δεν διαπραγματευόμαστε είναι ο προσανατολισμός μας. Όλη αυτή η διαδρομή εξάλλου είναι που χαρατηρίζει τη μουσική μας και αποτυπώνεται στα τραγούδια μας. Γι’ αυτό και δεν γράφουμε έπη, παιάνες και επαναστατικά εμβατήρια. Η αναρχία μας είναι η αξιακή βάση, είναι ένα ανοιχτό εγχειρίδιο ζωής σύμφωνα με το οποίο προσπαθούμε να λύσουμε τις αντιφάσεις μας. Εξάλλου αν προτείναμε τις αντιφάσεις μας τότε δεν θα τις λύναμε ποτέ, θα περιφέραμε τη σήψη μας, θα παρατείναμε απλώς τη στιγμή του θανάτου. Με αυτό το σκεπτικό το να υπερασπίζεσαι τις αξίες που συγκροτούν τις επιλογές σου δεν σε καθιστά ούτε θεματοφύλακα, ούτε απόλυτο, ούτε μη ανεκτικό. Από κει και πέρα το ύφος σε έναν διάλογο διαμορφώνεται βάσει μιας διαλεκτικής σχέσης. Και μέσα σε αυτή τη διαλεκτική σχέση αναμφισβήτητα κρινόμαστε...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ σας ακούω χρόνια και μου αρέσει πολύ η δουλειά σας και κυρίως η στάση σας. Αλλά δεν καταλαβαίνω που κολλάει η προσωπική στάση του Σαββόπουλου με τον Θανάση. Επειδή συνεργάστηκαν; Είναι λυπηρό να βλέπω τέτοια άσχημα σχόλια από μέρους σας και στεναχωρήθηκα αρκετά. Ο Θανάσης είναι από τους πιο αξιοπρεπείς καλλιτέχνες και τον τιμάει πολύ αυτό. Έχει στηρίξει πολλές προσπάθειες και χωρίς αντίτιμο. Δείτε τι γίνεται στις συναυλίες του...

Τέλος να πω πως ένα από τα άτομα που είχαν εντελώς αναρχική στάση στην Ελλάδα και από τα πρώτα ήταν ο Νικόλας Άσιμος (που δεν δήλωνε ακριβώς αναρχικός ούτε το έλεγε). Εϊναι ο σύγχρονος διογένης...
Τρομερή προσωπικότητα που με την αξιοπρέπειά του και την στάση του πέρασε πολλά μηνύματα. Λίγοι τον κατάλαβαν. Και αυτός ο άνθρωπος έβγαλε δίσκο... Να τον απαξιώσουμε;;;

Και ξανά λέω, λίγοι τον κατάλαβαν. Ούτε οι "σύντροφοί" του. Αυτά τα ανθρωποειδή που έφτασαν στο αισχρό σημείο να τον δείρουν επειδή έβγαλε δίσκο. Αυτοί οι δήθεν "αναρχικοί" (Στην πραγματικότητα αλήτες και μικροαστοί).

Δηλαδή αν ζούσε ο Νικόλας τα ίδια θα λέγατε και για αυτόν;

Λίγος σεβασμός ρε παιδιά σε ανθρώπους που αγωνίζονται με τον τρόπο τους και αυτοί. Δεν έχει σημασία αν έχουν δίσκο ή όχι. Κοιτάτε την αξιοπρέπεια και όχι τους δίσκους κτλ...

Συντροφικά,
ένας παλιός σύντροφος

Ανώνυμος είπε...

Παρολο που πλεον ειναι ακαιρο, διαβασα στην δουλεια (για να περασουν οι καταραμενες ωρες λιγο ανθρωπινα) τον "διαλογο". Αν και (κλασσικα) καποιοι ειτε "υπερασπιζοντας" τους Ωχρα ειτε τον Παπακωνσταντινου αναλωθηκαν σε ξεκατινιασμα και αφορισμους, γενικα μου εκανε εντυπωση οτι διατυπωθηκαν πολυ αρθρωμενες σκεψεις που προσπαθησαν να μεινουν στην ουσια του ζητηματος. Οπως και να'χει, η συζητηση κυμανθηκε γυρω απο δυο πολυ σημαντικους αξονες: (α) η σχεση εργου και δημιουργου - (β) η σταση/θεση του καθε ανθρωπου μεσα στην συγχρονη κοινωνια του Θεαματος. Και τα δυο θεματα φυσικα ειναι πολυ μεγαλα αλλα θα ηθελα απλα να διατυπωσω καποιες σκεψεις.

Παρολο που καταλαβαινω το σκεπτικο των Ωχρα (και σιγουρα εχουν δικιο να τονιζουν την ιστορικοτητα της τεχνης), νομιζω οτι σε καποια καιρεια σημεια η θεση τους ειναι λιγο απολυτη. Οπως ο Paul Ricoeur εχει καταδειξει αρκετα πειστικα ειναι ιδιον του κειμενου (και του εργου εν γενει) να ξεφευγει απο τον συγγραφεα του/δημιουργο του. Σιγουρα το εργο πηγαζει εν μερει απο εναν δημιουργο, απο τις ιδεες του, τα βιωματα του, ακομα και τους ψυχολογικους μηχανισμους που τον διαπερνανε. Ομως οταν το εργο πλεον παγιωνεται ως τετοιο εχει αποκτησει μια δικια του οντοτητα και μια δικια του δυναμικη. Το εργο ειναι ενα προταγμα, διανοιγει μια μορφη του να εισαι στον -και να προσλαμβανεις τον- κοσμο, και ειναι ως τετοιο που πρεπει να κριθει. Ο Ezra Pound φερ'ειπειν γραφει: "Και οι μερες δεν ειναι αρκετα μεγαλες/και οι νυχτες δεν ειναι αρκετα μεγαλες -και η ζωη γλυστραει σαν ποντικι του αγρου χωρις να κουναει το χορταρι". Ο Pound καποια στιγμη εδειξε φιλικες τασεις προς τον φασισμο και τον αντι-σημιτισμο. Ομως αυτη η προταση που παρεθεσα εχει πλεον υπερβει τις οποιες επιλογες του Pound και ανοιγει στον αναγνωστη εναν κοσμο μεσα στον οποιο αυτος μπορει να βρει και να αρθρωσει τα δικα του βιωματα. Φυσικα οι εμπειριες και ιδεες που χαρακτηριζουν το εργο του Pound επαιξαν τον ρολο τους και στην πολιτικη του σταση, οπως και στον Heidegger, αλλα το γεγονος παραμενει πως τα λαθη του καθενος δεν εξαντλουνε την δυναμικη των λογων τους. Αντιθετα ειναι η ευθυνη η δικια μας που ανοιγομαστε μπρος και μεσα απο τα κειμενα τους να χαραξουμε διαφορετικες πορειες, να αντλησουμε απο το εργο καποιου αυτο που ο ιδιος δεν συνελαβε ή απετυχε να ακολουθησει. Αλλωστε αμα το εργο και ο δημιουργος ηταν τοσο δεμενα για να κατανοησουμε και να κρινουμε τον (οποιον) Πλατωνα ή Ντοστογιεφκσι ή Κροποτκιν θα επρεπε να διαβαζουμε τις βιογραφιες τους.

Αρα στο θεμα της συζητησης, σιγουρα το προβλημα της στασης του καλλιτεχνη ειναι σημαντικο, και νομιζω οτι ο Θανασης σε αυτο δεν απαντησε. Επισης το πως το Θεαμα καταφερνει να επικυρωνεται μεσα ακομα και απο αυτο που το αντιστρατευεται ειναι ενα ζητημα μειζον και ειναι σημαντικο που σαν Ωχρα το θετετε. Ομως η αφοριστικη σταση οτι δεν περιμενατε κατι καλυτερο απο τον Παπακωνσταντινου και οτι δεν υπαρχει κανενα φως μεσα στο Θεαμα ειναι υπερβολικη. Το που φυτρωνει η ελπιδα δεν μπορουμε να το προδικαζουμε τοσο απλα. Οπως ειπα το εργο εχει μια δυναμικη να ανοιγει σε οσους το προσεγγιζουν κοσμους πιθανοτητων, να μεταμορφωνει τον δικο τους τροπο ζωης. Και ως προς αυτο το εργο του Θαναση κατα την ταπεινη μου αποψη ειναι σημαντικο. Το τι κανει ο ιδιος δεν εχει τοση σημασια. Ο καθενας εχει στο τελος την δικια του συνειδηση να αντιμετωπισει.
Φυσικα, και το παραδειγμα μετραει εξ'ισου με το εργο αλλα αυτα δεν ειναι κατι που πρεπει να συγχεουμε μεταξυ τους. Καποιοι περικλειουν και τα δυο. Καποιοι δεν μπορουν να γραψουν τιποτα αλλα εμπνεουν με την σταση τους. Αλλοι ομως εμπνεουν με το εργο τους και ο,τι και να εχουν κανει στην ζωη τους δεν το αναιρει αυτο.
Για να μην μακρυγορω αλλο, νομιζω πως οι προβληματισμοι που θεσατε ειναι καιριοι. Ομως παντα υπαρχει αποσταση απο την κριτικη σε κατι και στην ισοπεδωση του. Αλλωστε η μεγαλυτερη παγιδα νομιζω ειναι παντα η δικια μας "καθαροτητα". Αραγε οταν η αναρχια γινεται ταυτοτητα και δεν ανοιγεται προς το αλλο παρα μονο μεσα απο τους δικους της αδιαπραγματευους ορους δεν συμπρατει με τον τροπο της στην θεμελιωση του συστηματος? Μηπως το θεαμα μπορει να εσωκλειει μεσα στις δομες του ακομα και αυτο που φαινομενικα (αυτο-)αποκλειεται? Ο Σιοραν ειχε πει πως "τα παντα, και πρωτα απο ολα ο αναρχικος, συνθηκολογουν με την καθεστυκια ταξη. Μονο το πνευμα που επικαλειται την υποχρεωση του υπαρχειν ειναι ανατρεπτικο". Αυτο δεν σημαινει οτι ολα ειναι ματαια αλλα οτι μονο η ανοιχτοτητα και η μη βολεψη στις δικες μας βεβαιοτητες και αυτοπροσδιορισμους μπορουν να διατηρουν τις ρωγμες ως ρωγμες και οχι σαν δεκανικια. Απ'οσο μπορω να πω, αυτοι οι προβληματισμοι δεν σας ειναι ξενοι. Και μονο οτι υπαρχει το ιστολογιο δειχνει αυτην την διαθεση ανοιγματος. Ανοιγμα σημαινει ομως και οτι ειμαι ετοιμος να δεχτω το αστοχο καποιων θεωρησεων μου.
Φιλικα
Γιωργος
υ.γ. αν διαβαστει αυτο το ακαιρο πλεον σχολιο να γινει με την κατανοηση της μερικοτητας του. Ακομα και σε δεκα τομους αναλυσης το "νοημα" ειναι ενοικος που παντα παραπεμπει, παντα διαφευγει.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να αναφερθώ σε κάτι που αφορά και τον "παλιό σύντροφο" αλλά και τον φίλο Γιώργο και έχει επαναληφθεί πολλές φορές από μένα μέσα σε τούτο τον διάλογο. Η ανάρτηση δεν είχε σκοπό να ασχοληθεί με τις επιλογές ούτε του Σαββόπουλου ούτε του Παπακωνσταντίνου. Εκείνο το οποίο ήθελε να εντοπίσει είναι η φαντασιακή ανατρεπτική σχέση μεταξύ ανατρεπτικού κοινού και "ανατρεπτικών" καλλιτεχνών . Ο παραλήπτης της ανάρτησης δεν ήταν οι καλλιτέχνες αλλά το "κοινό". Ο καλλιτέχνης Θ.Π. εμφανίστηκε θιγμένος στον διάλογο γι' αυτό και επιθετικός, προσδίδοντας μια νέα τροπή στη συνέχεια. Η Ωχρά δεν ήθελε να ασχοληθεί με τον Θ.Π. Προέκυψε...
Παραπέρα, απαντώντας στον Γιώργο, θα ήθελα να παρακάμψω αρχικά τους χαρακτηρισμούς θέσεων μας ως "λιγάκι απόλυτες", της στάσης μας ως "καθαρής", της άποψής μας ως "ισοπεδωτικής". Ανάπτυξα με προσοχή και ψυχραιμία υποστηρικτική επιχειρηματολογία όχι ως άσκηση εξυπνάδας αλλά για να βοηθηθεί ο διάλογος. Υποστηρικτική επιχειρηματολογία που δεν πλήττεται με τέτοια επάρκεια από τη θέση σου Γιώργο ώστε να χαρακτηρίζεται λιγάκι απόλυτη ή ισοπεδωτική. Η στάση μας επιπλέον δεν θέλουμε να είναι "καθαρή" αλλά ξεκάθαρη! Απλά ξεκάθαρη...Εκτός αν η αγωνία για ξεκάθαρη στάση είναι κατακριτέα. Εδώ θα διαφωνήσουμε.
θα συμφωνήσω μαζί σου για την αυτονομία του έργου από τον δημιουργό αλλά μόνο μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες. Σήμερα, διάγοντας την κοινωνία του Θεάματος, το έργο δεν μπορεί να αυτονομηθεί γιατί αιχμαλωτίζεται από την διαμεσολάβηση. Η σχέση έργου και δημιουργού διαχωρίζεται για να μπορέσει να διαμεσολαβηθεί η σχέση έργου και κοινού στη συνέχεια από τους μηχανισμούς του Θεάματος και του εμπορευματικού κόσμου. Επιμένουμε ότι ο δημιουργός δεν πρέπει να χάσει από τα χέρια του το έργο, πρέπει να το παραδώσει και να το δοκιμάσει εκεί που επιλέγει, αδιαμεσολάβητα και αδιαχώριστα. Διατυπώνουμε αυτήν ακριβώς την θέση και με αυτή τη θέση αντιτιθέμεθα στην κοινωνία του θεάματος. Δεν διαχωρίζουμε την καθημερινή μας ζωή από αυτά που πρεσβεύουμε.
Όσον αφορά τον Ρικέρ, η δική μου προσέγγιση διαβάζει άλλο πράγμα από την δική σου, εκτός αν διαβάζω άλλα αντ' άλλων. Όταν ο Ρικέρ γράφει: «το υποκείμενο φέρει τον ίδιο τον εαυτό του μέσα στη γνώση του αντικειμένου και καθορίζεται με τη σειρά του στην πιο υποκειμενική του διάθεση από την επιρροή που ασκεί το αντικείμενο πάνω στο υποκείμενο, προτού καν το υποκείμενο αναλάβει να το γνωρίσει»(1974, δοκίμιο για τον Χάιντεγκερ), εγώ αντιλαμβάνομαι μια άρρηκτη και διαρκή διαλεκτική σχέση υποκειμένου και αντικειμένου. Στη βάση αυτού του σκεπτικού πουθενά δεν δικαιολογείται ο διαχωρισμός που επικαλείσαι, και μάλιστα, για την ακρίβεια τον κάνει αδύνατο. Τουλάχιστον αυτό εγώ καταλαβαίνω χωρίς βέβαια να επίσταμαι και του Ρικέρ.
Εν πάση περιπτώσει, θεωρούμε τους εαυτούς μας στοιχειωδώς έξυπνους ώστε να θέλουμε να δοκιμάσουμε μέσα και από αυτό το ιστολόγιο ακόμη και την αστοχία των θέσεων μας. Έχουμε ήδη παραπάνω δηλώσει το αυτονόητο: ότι αντιφάσκουμε. Αλλά και ότι θέλουμε να ξεπεράσουμε τις αντιφάσεις κι όχι να τις κάνουμε σημαία.

Συντροφικά

Ανώνυμος είπε...

Αναδημοσιεύω μια ανάρτηση από το μπλογκ του "άθλιου", ενός κνίτη από το Ηράκλειο Κρήτης. Η αναδημοσίευση δεν γίνεται για τον "πολιτισμό" του κνίτη αλλά για ευνόητους λόγους αναφορικά με το θέμα που διαπραγματευόμαστε εδώ.

"Χτες είχε συναυλία στο Ηράκλειο, Σαββόπουλος & Θ. Παπακωνσταντίνου.

Εγώ πήγα με το χαμόγελο και τον Πανάγο. Βρήκαμε εκεί απέξω κι άλλους φυσικά. Κάποια στιγμή ο Θανάσης λέει σε όσους είναι στις εισόδους να τις ανοίξουνε για να μπούνε οι τζαμπατζήδες (εμείς).

Παίρνουμε τηλέφωνο και την Άντα (τέρμα το Διαμάντω, το είδε προψες και μου τις έβρεξε, σνιφ), αλλά βαριόταν, ήταν ψιλοψόφια.

Ε, κατά τις 00:30 την κάνω εγώ, να την προλάβω και ξύπνια, έστω μισοξύπνια.

Φτάνω σπίτι, πάνω που είχε ξαπλώσει για ύπνο η Άντα γιατί σηκώνεται και 6.30 για να πάει για δουλειά, με ρωτάει πώς ήτανε, της λέω το και το,

κλασσικά σε συναυλίες στο Ηράκλειο όσοι κάθονταν στις πρώτες θέσεις μας την έλεγαν γιατί δε βλέπανε (λες και είχαν πάει στην όπερα μη χέσω…).

Και της λέω, το θυμάσαι το τραγούδι του Θανάση που λέει:

“Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει” ???

Ε, άρχισαν μόλις τέλειωνε να φωνάζουν κάτι …παλικάρια μπροστά

“Το πάθος για τη λευτεριά

είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά!”

Και τί μου λέει, μισοκοιμισμένη η θεά Άντα?

“Καλά, ακόμα εδώ είναι AYTA, δεν έχουν πάει σε κανα alternative νησί για καλοκαίρι?”

Κατόπιν αυτής της απάντησης μου πέρασε από το μυαλό επιτόπου να της ζητήσω να με παντρευτεί, αλλά μέχρι να το ζυγίσω στο μυαλό μου την είχε πάρει ήδη ο ύπνος… πάλι καλά, χεχε!"

Ανώνυμος είπε...

Καταρχας χαιρομαι που το σχολιο μου βρηκε απαντηση παρολο που ηταν λιγο ακαιρο. Χωρις να επιθυμω να "υπερασπιστω" την θεση μου, θα ηθελα να προσθεσω καποιες ακομα σκεψεις, σαν μερος ενος γονιμου διαλογου.

Παρολο που δεν ηταν αυτος ο στοχος σας (και πραγματικα δεν το αμφισβητω) μια επιθετικοτητα και απορριψη προς τον Παπακωνσταντινου βγηκε. Τουλαχιστον αυτο φανηκε απο σχολια σαν και οτι "πιο καθαρα δεν γινεται" κλπ. Ομως αυτο ειναι ενα ζητημα που δεν βρισκω σημαντικο, ουτε αλλωστε τοσο περιεργο. Δεν ειμαστε αυλες ιδεες που συνδιαλεγονται αλλα ανθρωποι και αφου το συστημα οσο και μηχανοποιημενο να ειναι απο τις δικες μας αδυναμιες και ξεροκεφαλια τρεφεται, η κριτικη της καταστασης δεν μπορει παρα να ενεχει και μια κριτικη στον ανθρωπο, ειδικα οταν μιλαμε για ζωντανους ανθρωπους που μοιραζομαστε την ιδια πραγματιοτητα. Αυτο που ειναι ασχημο ειναι να καταφευγουμε σε στειρες πολεμικες, που οπως ο Φουκω ευστοχα ειπε ειναι μια μιξη αιρεσιολογιας και δικαστικης. Προσωπικα ομως δεν διεγνωσα κατι τετοιο στην κριτικη σας. Αμα ο Θ.Π. ειδε σε αυτην "στενωπο μισους" απλα εχασε το δασος για το δεντρο.

Τωρα, οσο αφορα τους προσδιορισμους που χρησιμοποιησα, το σχολια περι "καθαροτητας" δεν αναφερονταν συγκεκριμενα σε εσας. Δεν σας ξερω προσωπικα και ως εκ τουτου αδυνατω -και θα ηταν αδικο-να κανω τετοιου ειδους διαγνωσεις. Απλα εθεσα ενα προβληματισμο που με απασχολει και που φυσικα αφορα και εμενα. Νομιζω πως η Αρεντ καπως ετσι το εχει πει: "κανεις δεν ξερει την φυση των παγιδων καλυτερα απο αυτων που περασε ολη την ζωη του μεσα σε μια". Αυτο που νομιζω οτι ηθελα να πω ειναι οτι σε καθε "σταση" υπαρχει ο κινδυνος, οσο καλες προθεσεις ή στοιχεια να εχει, να κλεινομαστε μεσα του και να πιστευουμε οτι εχουμε ξεφυγει απο εναν τροπο ζωης που τελικα συνεχιζουμε να συντηρουμε. Ως προς αυτο ηταν και οι προβληματισμοι περι ταυτοτητας και αναρχιας. Καμμια φορα εχω την αισθηση οτι στον χωρο υπαρχει μια αδυναμια να ανοιχτουν διαυλοι επικοινωνιας με το αλλο, μια προσηλωση σε πραξεις και στασεις που τελικα κινδυνευουν να γινουν απλα ενας ρολος μεσα στο θεαμα. Περα ομως απο αυτο, το οτι παλευετε τις αντιφασεις σας και δεν τις κανετε αλλοθι και ειδικα οτι θελετε η θεση σας να ειναι ξεκαθαρη το σεβομαι απολυτα και μαλιστα το βρισκω απαραιτητο. Αλλωστε ενα απο τα πλεον φαιδρα πραγματα ειναι οι γραβατομενοι διανοουμενοι, οι "δημοκρατικοι" πολιτικοι και δημοσιογραφοι, οι εργατοπατερες κλπ. που ενω κορμια πετσοκοβονται και ανθρωποι καταδικαζονται στην ανεχεια αυτοι ζητανε "συνεση" και "κατανοηση ολων των πλευρων".

Η μονη "κριτικη" που εκανα στις θεσεις σας και την οποια ακομα κραταω ειναι οτι η απορριψη εν γενει ενος εργου λογω της στασης του δημιουργου ειναι (στα δικα μου ματια τουλαχιστον) λιγο "απολυτη" γιατι προδικαζει κατι που απλα αδυνατουμε να γνωριζουμε. Φυσικα το θεμα που τονιζετε περι διαμεσολαβησης ειναι υπαρκτο και σε αυτο το βαθμο ηταν μαλλον λαθος καποιες διατυπωσεις μου. Σιγουρα μεσα στις συγκεκριμενες δομες που ζουμε εννοιες περι της "ανεξαρτησιας της τεχνης", οσο και σωστες να ειναι σε ενα θεωρητικο πλαισιο, γινονται τελικα υποπτες.
Ομως ακομα και ετσι, σε οποιαδηποτε συνθηκη η δυναμικη του εργου μοιραια θα ξεπερασει τον δημιουργο, τουλαχιστον στον βαθμο που δεχομαστε οτι το εργο εχει μεσα του ενα προταγμα με το οποιο ο "δεκτης" συνδιαλεγεται ενεργα και ανεξαρτητα. Σε σχεση με αυτο, η αναγνωση που κανετε του συγκεκριμενου δοκιμιου του Ρικερ μου φαινεται εγκυρη αλλα αφορα κυριως την σχεση υποκειμεινικου και αντικειμενικου (δηλαδη το λαθος των διαχωρισμων μεταξυ ενος αυθυρπακτου και αδεσμευτου υποκειμενου και ενος αντικειμενικου κοσμου στον οποιο το πρωτο "περνοδιαβαινει"), στο οποιο δεν νομιζω οτι ο Ρικερ συμπεριλαμβανει το "εργο". Οσο αφορα την σχεση δημιουργου και εργου μαλλον τονιζει ξεκαθαρα - στο The Model of the Text: Meaningfull action considered as a text - οτι το τελευταιο αποκτα παντα μια ανεξαρτησια προς τον πρωτο. Οι σκεψεις του τιθενται εν συναρτηση με την σχεση υποκειμενου και πραξης η οποια (τονιζει οτι) εξ ορισμου γενναει διαδικασιες που διαφευγουν του ελεγχου μας. Η πραξη ειναι απροβλεπτη και εφοσον και το εργο ειναι μια μορφη πραξης ισχυει το ιδιο. (Φυσικα μπορει να εχω και λαθος, καθοτι ουτε εγω θα ηθελα να το παιξω "ειδικος".) Ας τονισω ομως ξανα οτι ολα αυτα δεν αλλαζουν οτι το προβλημα της διαμεσολαβησης που θεσατε ειναι υπαρκτο. Αρα η προσπαθεια του δημιουργου στην παρουσα συνθηκη να εμποδισει αυτη την διαμεσολαβηση -που "ακομα και το αληθινο το κανει μια στιγμη του ψευτικου"- ειναι ιδιαιτερα κρισιμη. Ποτε αλλωστε η ευθυνη του δημιουργου δεν τελειωνει την στιγμη που ολοκληρωνει το εργο του. Να χρησιμοποιηται σαν επιχειρημα για την σταση της ζωης που ακολουθουμε μια οντολογικη σχεση που μπορει να κριθει μονο κατοπιν εορτης ειναι σιγουρα ατοπο. Αν αυτο φανηκε στα προηγουμενα σχολια μου ηταν αστοχο. Απλα συνεχιζω να πιστευω (ελπιζω?) οτι ακομα και στις σημερινες συνθηκες διαμεσολαβησης ενα εργο που δημιουργει ανοιγματα προς ολα αυτα που σημερα αποκλειονται (οπως το εργο του Θ.Π) δεν μπορει να απολεσει την ουσιαστικη δυναμικη του.
Αρκετα ειπα...Οπως και οι δικες σας διατυπωσεις, και αυτα τα σχολια και τα προηγουμενα δεν ειχαν σαν σκοπο να το παιξω εξυπνος ουτε να αποδειξω ποσο λαθος εχετε. Μοναχα προσπαθειες, που φανερα και εσεις προσπαθειτε να επιτυχετε μεσω των πραξεων σας, ανοιχτου διαλογου...

Φιλικα(δηλαδη συντροφικα)
Γιωργος
"Τι αλλο ειναι λοιπον η ωριμοτητα παρα η γνωση του οτι τα πιο ωραια πραγματα δεν φτιαχθηκαν απο ημιθεους -τι αξια θα ειχαν?- αλλα απο ατελη οντα, αγχωμενα απο την κακοδαιμονια και επιρρεπη στην οργη και στην αδικια, στην μνησικακια και στην αδυναμια"
Ενεστο Σαμπατο - 'Μια Πολυπλοκη Υπαρξη'

Ανώνυμος είπε...

Απ' ότι έχω καταλάβει δύο είναι τα ουσιαστικά σημεία στα οποία θέλεις να διαφοροποιηθείς από την άποψή μας αλλά νομίζω ότι δεν χρειάζεται.
Γράφεις:
Η μονη "κριτικη" που εκανα στις θεσεις σας και την οποια ακομα κραταω ειναι οτι η απορριψη εν γενει ενος εργου λογω της στασης του δημιουργου ειναι (στα δικα μου ματια τουλαχιστον) λιγο "απολυτη" γιατι προδικαζει κατι που απλα αδυνατουμε να γνωριζουμε.
Πουθενά δεν ισχυριστήκαμε την εν γένει απόρριψη ενός έργου λόγω της στάσης του δημιουργού. Συμφωνούμε με την διατύπωσή σου. Ωστόσο, υπάρχει πολύς κόσμος που δεν αντέχει να ακούει τη φωνή του Σαββόπουλου μετά από τις κατάπτυστες ελληνορθόδοξες αντιδραστικές επιλογές του. Έτσι, ακυρώθηκαν σε πολλούς ανθρώπους τραγούδια που πιθανόν να αγάπησαν. Το έργο έτσι υποθηκεύεται, διαρκώς δοκιμάζεται και αυτή είναι μια συνθήκη που δεν είναι και τόσο ανεξήγητη ανεξάρτητα από τα αν την δικαιολογούμε. Γιατί συμβαίνει λοιπόν αυτό αν το έργο αυτονομείται; Μήπως η αυτονομία του έργου επισυμβαίνει όσο περισσότερο επιτηδευμένα απομακρυνόμαστε από τον δημιουργό (συνθήκη η οποία διευθύνεται από την κοινωνία του θεάματος); Καταλυτική ερώτηση στην οποία εμείς απαντάμε αντιστρέφοντας την κατεύθυνση και επικαλούμενοι την πρόκληση μιας ζωντανής σχέσης δημιουργού-έργου-κοινωνίας. Η συνέχεια σχεδόν δεν μας αφορά μια και καθώς είναι εκτός του βεληνεκούς της θνητότητάς μας καθίσταται ύποπτη υστεροφημίας.
Το δεύτερο σημείο που εγείρεις:
Απλα συνεχιζω να πιστευω (ελπιζω?) οτι ακομα και στις σημερινες συνθηκες διαμεσολαβησης ενα εργο που δημιουργει ανοιγματα προς ολα αυτα που σημερα αποκλειονται (οπως το εργο του Θ.Π) δεν μπορει να απολεσει την ουσιαστικη δυναμικη του.
Θα μου επιτρέψεις να πιστεύω σε ευθεια γραμμή με την προηγούμενη επιχειρηματολογία μου ότι το έργο του Θ.Π. θα ακουθήσει την μοίρα του Σαββόπουλου και θα υποθηκεύσει την δυναμική του συναρτώμενο από τις επιλογές του δημιουργού του.

Συντροφικά πάντα

ΥΓ.
Στην ανάρτησή μας γράφουμε όσον αφορά τις επιλογές του Θ.Π.:
"Πρόκειται για ακόμη ένα πράδειγμα της «κλασσικής» πορείας των καλλιτεχνών προς την αυτοπραγμάτωση, προς τον καλλιτεχνικό «πειραματισμό», χωρίς «ιδεολογικές αγκυλώσεις»".
Όπως γίνεται αντιληπτό έχουμε πέσει μέσα ακριβώς στην ερμηνεία της επιλογής του Θ.Π. μια και ο ίδιος δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώνει αυτήν ακριβώς την πρότασή μας στα δικά του σχόλια στην προσπάθεια του να εξηγήσει τον εαυτό του. Δεν πρόκειται για μίσος επομένως αλλά για μια δυναμική διαφοροποίηση από τις επιλογές του που όπως και αυτός αναγνωρίζει σε τελευταία του συνέντευξη στην "Καθημερινή" οδηγεί αναγκαστικά στην αγκαλιά της εμπορευματοποίησης.

Ανώνυμος είπε...

Παραθέτω την τελευταία παράγραφο του αρχικού άρθρου. Διαβάστε την παρακαλώ και αν γίνεται όχι χαμηλόφωνα, σαν να την απαγγέλετε στον εαυτό σας.


"Τώρα τα κολπάκια με την ταυτόχρονη κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου και έναρξης των εμφανίσεων στο μαγαζί, είναι απλές εμπορικές συνήθειες του κόσμου των Διονύσηδων και των –επιτέλους πιο ξεκάθαρων δεν γίνεται- Θανάσηδων. Ας μην επεκταθούμε επιπλέον και σε πρόσφατο δημοσίευμα για τους ανεκδιήγητους αστεϊσμούς μεταξύ παρέας "αντιεξουσιαστών" και Γιωργάκη Παπανδρέου στην μπάρα του μαγαζιού για το ποιός είναι αυθεντικός αντιεξουσιαστής.

Πρόκειται για απλές ασκήσεις ευτελισμού..."


Όσο και αν διατείνεστε για το αντίθετο στα σχόλια σας εγώ και προσωπική επίθεση και εμπάθεια απέναντι στον Παπακωνσταντίνου διακρίνω.

Τα όσα βαθυστόχαστα -το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας- ειπώθηκαν εκατέρωθεν στα σχόλια τα διάβασα με ενδιαφέρον αλλά αν γίνεται εξηγήστε μου χωρίς αποφέγματά και αναλύσεις γιατί δεν θεωρείται το κείμενο αυτό προσωπική επίθεση στον Παπακωνσταντίνου.


Υ.Γ.
Η τελευταία παράγραφος ενός κειμένου είθισται να ανακεφαλαιώνει και να δίνει το στίγμα των απόψεών μας.
Καμιά φορά γράφουμε ένα κείμενο ή βγάζουμε ένα μακρόσυρτο λόγο μονο και μόνο για να φτάσουμε στην κατακλείδα.

Ντ.

Ανώνυμος είπε...

Όσο αργά και να διαβάσεις τις φράσεις δεν πρόκειται να δεις διαφορετικά τους πληθυντικούς: "διονύσηδες" και "θανάσηδες". Πρόκειται για πληθυντικούς που δεν επικεντρώνουν στα πρόσωπα αλλά αναφέρονται σε συγκεκριμένες επιλογές. Επιλογές που στο προκείμενο αφορούν την εμπορευματοποίηση τη δημιουργίας. Επιλογές που στην τελική λοιδωρεί και ο ίδιος ο Θ.Π. συγκεκριμένα. Άλλο τώρα αν πράττει αυτά που λοιδωρεί. Ωστόσο, η ανάρτηση δεν αφορά -και το ξεκαθαρίζω για πολλοστή φορά- το τί πράττει και τί λοιδωρεί ο Θ.Π. αλλά τους συντρόφους και τις συντρόφισσες και διαφωνεί με τη στάση τους στις συναυλίες.
Οι ασκήσεις ευτελισμού αφορούν τα εμπορευματικά παιχνιδάκια των εταιριών και των μαγαζιών τα οποία νομιμοποιούν οι καλλιτέχνες, όπως επίσης και τα πολιτικά παιχνιδάκια των Γιωργάκηδων...
Πόσο πιο ξεκάθαρο πρέπει να γίνει το εξόφθαλμο;

ΥΓ.
Είθισται λοιπόν να συμβαίνει αυτό που λες για την κατακλείδα ενός κειμένου στο τέλος του. Είθισται. Εδώ δεν είθισται. Η ουσία της ανάρτησης βρίσκεται στη μέση περίπου και είναι αυτή που αναφέρω παραπάνω. Το υπόλοιπο κείμενο αφορά κάθε μάταιη προσδοκία από τον εμπορευματικό κόσμο.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, έχω κι εγώ μερικές άκαιρες σκέψεις και ερωτηματικά σχετικά με τον διάλογο.Μου έρχονται στο νου δεκάδες ονόματα πραγματικά μεγάλων καλλιτεχνών που λειτούργησαν μέσα στους κανόνες του Θεάματος.Από τον Φελίνι και τους Μπιτλς, ως τον Μπρελ, τον Κοέν, τους αδερφούς Μαρξ και τον Μπάστερ Κίτον.Ένα σωρό άλλους -με τον Σελίν και τον Πάουντ τους πιο εξέχοντες- που ήταν εβραιοφοβικοί και φιλοφασίστες.Ο Ντοστογιέφσκι, ο Ταρκόφσκι κι ο Παπαδιαμάντης ήταν φανατικοί ορθόδοξοι και πατριδολάτρεις.Πολλοί δε από τους σπουδαιότερους συνθέτες στην ιστορία δούλευαν συνδεόμενοι με κάθε λογής παλάτια και εξουσιαστικά κέντρα, κινδυνεύοντας πραγματικά αν οι επιλογές τους δεν ήταν σύμφωνες με αυτές του "εργοδότη" τους. Ο Μότσαρτ, ας πούμε, ή -στον 20ο αιώνα- ο Σοστακόβιτς.Είναι καταδικασμένη λοιπόν η Τέχνη όλων αυτών των ανθρώπων να μην επικοινωνήσει με μας επειδή δεν είναι σύμφωνη με μιαν εκάστοτε ιδεολογία -απολυταρχική και ανθρωποφάγα όπως όλες άλλωστε-; Δεν τοποθετώ τον Θ.Π. στο επίπεδο των παραπάνω και ούτε θα έλεγα ότι ανήκω στους ανθρώπους που η μουσική του τους έχει αγγίξει ιδιαίτερα.Αγαπώ όμως την Τέχνη σαν αυτό που είναι -μια όσο το δυνατόν ελεύθερη απάντηση του ανθρώπου στα κάθε λογής φορτία που συνοδεύουν την ύπαρξή του- και δεν θα ήθελα να χάσω κανένα από τα δώρα της επειδή ο εκάστοτε άνθρωπος πίσω απ' αυτήν είναι μπλεγμένος σε οποιοδήποτε (κοινωνικό ή ψυχοπαθολογικό) γρανάζι.Εκτός κι αν πιστεύετε ότι δεν θα έπρεπε να ακούω Μπομπ Ντίλαν, αλλά Φιλ Οκς επειδή ο τελευταίος ήταν συνεπέστερος στην αριστερή ιδεολογία. Να μείνω δηλ. παθητικός αποδέκτης ενός μέτριου έργου για να είμαι εν τάξει και να χάσω για πάντα την ακρόαση του "Highway 61 Revisited". Συγνώμη, αλλά αυτό μου θυμίζει κατηχητικό και καθόλου επαναστατικό δεν μου ακούγεται. Όπως το βλέπω, υπάρχει πράγματι η πλευρά της θλιβερά παρηκμασμένης συμμετοχής του Σαββόπουλου στους Ολυμπιακούς και των δηλώσεων του των τελευταίων χρόνων. Μου προκαλούν οίκτο και λύπηση, καμιά φορά και θυμό. Ακούω το "Βρώμικο ψωμί" και τη "Ρεζέρβα". Μου προκαλούν διάθεση για δράση και δημιουργικότητα, με κάνουν να θέλω να ακούσω κι άλλη μουσική, να συνδεθώ με μια πραγματικά μεγάλη ποίηση.Μπορώ να διαχωρίσω το ένα απ' το άλλο.Πολύ καλοπροαίρετα, λοιπόν, θα ήθελα να σας πω ότι δεν αρκεί να είναι κανείς καλό και συνεπές παιδί και να πηγαίνει στις πορείες και στην ασφάλεια για να πείσει ως αληθινά επιδραστικός καλλιτέχνης. Μπορεί να πείσει πράγματι ως καλό παιδί -αν και δεν θα έπρεπε να το διατυμπανίζει και τόσο, αυτό δεν είναι δείγμα καλοσύνης.Αλλά ως καλλιτέχνης χρειάζεται άλλα πράγματα. Ένα απ'αυτά είναι το μεγάλο ταλέντο, ένα άλλο η σκληρή δουλειά.Η ερώτησή μου λοιπόν είναι. Είστε σίγουροι ότι έχετε τόσο μεγάλο ταλέντο; Δεν έχω ακούσει μουσική σας,αλλά δείχνετε πραγματικά βέβαιοι πως είστε ένα καλλιτεχνικό κίνημα που θα αλλάξει τα πάντα.Επίσης, δουλεύετε πραγματικά σκληρά στην τέχνη σας; Εννοώ μελετώντας αυτήν και τους δασκάλους της; Γιατί ένα στάδιο αυτής της δουλειάς διώχνει τους δογματισμούς αλλά και την όποια σιγουριά.Ευχαριστώ, αυτά σκεφτόμουν, αν θέλετε μου απαντάτε.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι η προσοχή και το ενδιαφέρον με το οποίο έχεις παρακολουθήσει τον διάλογο είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Μόλις πριν μερικά σχόλια έγραψα:
"Πουθενά δεν ισχυριστήκαμε την εν γένει απόρριψη ενός έργου λόγω της στάσης του δημιουργού...Ωστόσο, υπάρχει πολύς κόσμος που δεν αντέχει να ακούει τη φωνή του Σαββόπουλου μετά από τις κατάπτυστες ελληνορθόδοξες αντιδραστικές επιλογές του. Έτσι, ακυρώθηκαν σε πολλούς ανθρώπους τραγούδια που πιθανόν να αγάπησαν. Το έργο έτσι υποθηκεύεται, διαρκώς δοκιμάζεται και αυτή είναι μια συνθήκη που δεν είναι και τόσο ανεξήγητη ανεξάρτητα από τα αν την δικαιολογούμε. Γιατί συμβαίνει λοιπόν αυτό αν το έργο αυτονομείται; Μήπως η αυτονομία του έργου επισυμβαίνει όσο περισσότερο επιτηδευμένα απομακρυνόμαστε από τον δημιουργό (συνθήκη η οποία διευθύνεται από την κοινωνία του θεάματος); Καταλυτική ερώτηση στην οποία εμείς απαντάμε αντιστρέφοντας την κατεύθυνση και επικαλούμενοι την πρόκληση μιας ζωντανής σχέσης δημιουργού-έργου-κοινωνίας. Η συνέχεια σχεδόν δεν μας αφορά μια και καθώς είναι εκτός του βεληνεκούς της θνητότητάς μας καθίσταται ύποπτη υστεροφημίας".
Ως εκ τούτου, το ερώτημά σου έχει απαντηθεί από τη μεριά μας. Νομίζω επίσης ότι δεν θα σου έκανε και πολύ κόπο να σκύψεις λίγο περισσότερο πάνω στον διάλογο πόσω μάλλον να κάνεις ένα ταπεινό κλικ στην πάνω-πάνω ανάρτηση για να ακούσεις λίγη από τη μουσική μας. Όπως και να' χει η άποψή μας δεν βαραίνει επειδή μπορεί να έχουμε ή όχι ταλέντο ούτε επειδή κοπιάζουμε ή τεμπελιάζουμε μουσικά. Αυτό θα είχε κάποια σημασία αν ασκούσαμε μουσικοκριτική. Εδώ όμως ανοίγουμε άλλα ζητήματα...Όχι την αξιολόγηση έργων αλλά τη σχέση τους με τις εμπορευματικές σχέσεις, την διαφοροποίηση Λόγου και Πράξης, τί πραγματικά υπονομεύει ή υποδαυλίζει την υπόθεση της κοινωνικής και ατομικής απελευθέρωσης.

Ανώνυμος είπε...

Eyxaristw, poly kali apantisi pragmatika.Sygnomi gia tin aprosexia mou,sygnomi kai gia ta greeklish, alla kollise to pliktro me tis glosses sta agglika.Tha akousw me endiaferon.

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Καλησπέρα σας! Μόλις τελείωσα την ανάγνωση όλου του διαλόγου (επιτρέψτε μου να το θεωρώ άθλο) και ήθελα να γράψω κι εγώ κάτι.
Καταρχήν, το κύριο προϊόν αυτής της συνεργασίας είναι ένας δίσκος με τον τίτλο "Ο Σαμάνος" στον οποίο δεν αναφέρθηκε κανένας. Η γνώμη μου είναι ότι ο δίσκος τη δικαιώνει (μπορείτε να διαβάσετε την κριτική μου στο http://www.e-orfeas.gr/content/view/709/186/). Ο Σαββόπουλος μπορεί ιδεολογικά να στέκει απέναντι από τον Θανάση αλλά στον δίσκο γίνεται άξιος "υπηρέτης" του λόγου και της μουσικής του τελευταίου.
Όσο για το έργο και τον δημιουργό, νομίζω το καλύτερο παράδειγμα είναι ο John Lennon. Υπήρξε βίαιος, ναρκομανής και ζάμπλουτος. Τίποτα από αυτά όμως δεν μπορεί να ακυρώσει τη δύναμη του Imagine και τόσων άλλων τραγουδιών του. Αυτά και συγγνώμη για το ετεροχρονισμένο του μηνύματός μου. Καλό βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

ιδου και η απαντηση του σαββοπουλου απο σκηνης με ενα κακιστο αυτοσχεδιο τραγουδακι που ειπε μοναχος του
χτες βραδυ στα αισχυλεια-ελευσινα:

"μια τσογλανοπαρεα που κανει κριτικη"

"αυτοι εξω απο τα εφετεια, μια κοροιδια"

"χαφιεδες, πρεζακια και ταξικα κοθωνια"

και αλλα που δυστυχως δεν ακουσα καθαρα για να μεταφερω με βεβαιοτητα...

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Το τραγούδι αυτό δεν είναι "αυτοσχέδιο". Πρόκειται για απόσπασμα άπό τον δίσκο Αχαρνής.

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλη έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στη σχέση δημιουργού και έργου, μια και τελικά αναδείχθηκε ως επίδικο σ' αυτόν τον διάλογο. Δεν χρειάζεται επομένως να επανέλθω. Είναι παράξενο πάντως, στο βαθμό που ασχολήθηκες με τον συγκεκριμένο διάλογο, να επανέρχεσαι σε παραδείγματα στυλ Λένον κτλ. Οι απαντήσεις μας έχουν κορεστεί και είναι αδύνατον να υπερβούν την απλή τυπική λογική. Αν δεν τις κατάλαβες δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε.
Όσον αφορά το δίσκο σεβαστή η άποψή σου αλλά υπάρχει και η άποψη, ας πούμε, του Μάκη Μηλάτου που ισχυρίζεται τα αντίθετα από σένα. Υποκειμενικές απόψεις λοιπόν που δεν είναι σίγουρο ότι εδώ υπάρχει το ενδιαφέρον και η δυνατότητα να γίνουν αντικειμενικότητες.

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

"Αντικειμενικότητα" δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ. Όπως και να 'χει, ίσως πράγματι να μην κατάλαβα. Δεν φημίζομαι για την εξυπνάδα μου άλλωστε. Επειδή πάντως με ενδιαφέρει, μήπως θα μπορούσες να μου πεις πού μπορώ να βρω την κριτική του Μηλάτου για τον δίσκο;

Ανώνυμος είπε...

"Τώρα τα κολπάκια με την ταυτόχρονη κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου και έναρξης των εμφανίσεων στο μαγαζί,...

ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ πρέπει να είσαι για να περιφέρεις με απόλυτη σιγουριά και παρρησία την άγνοιά σου ως γνώση;

"...είναι απλές εμπορικές συνήθειες του κόσμου των Διονύσηδων και των –επιτέλους πιο ξεκάθαρων δεν γίνεται- Θανάσηδων."

ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ πρέπει να είσαι για να αναγνωρίσεις τη λειτουργία μιας νόρμας σε κάτι που συνέβη για πρώτη φορά -τουλάχιστον στον κόσμο του Θανάση (και όχι των Θανάσηδων);

"Ας μην επεκταθούμε επιπλέον και σε πρόσφατο δημοσίευμα για τους ανεκδιήγητους αστεϊσμούς μεταξύ παρέας "αντιεξουσιαστών" και Γιωργάκη Παπανδρέου στην μπάρα του μαγαζιού για το ποιός είναι αυθεντικός αντιεξουσιαστής."

ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ πρέπει να είσαι για να βάλεις (και) αυτή την πρόταση στο ήδη φτωχό και ανάπηρο ιδεολογικά κείμενό σου -αφήνοντας τη σαφή υπόνοια ότι ακόμα και γι αυτό φταίνε οι δύο μουσικοί;

Είναι απλό βέβαια. Ο Θ.Π. φταίει για ΟΛΑ, μέχρι και την Καλομοίρα -είναι προφανής η ταύτισή του με το σαββοπουλικό είναι, σύμφωνα με όσα του καταμαρτυρούν- ενώ οι Ωχρά που πουλάνε επανάστα με τις ευλογίες και τις πλάτες του blogger.com (κυρίως βέβαια γιατί είναι τσάμπα, κι όχι κατάκτηση) δεν έχουν να απολογηθούν για τίποτα. Ούτε να εξηγήσουν σε κάποιον ποιο μοντέλο αυτοοργάνωσης του δικού τους (έστω) θεάματος προτείνουν. Και κατά πόσο αυτό το μοντέλο είναι επιτυχημένο -όχι με την εμπορική έννοια του όρου φυσικά, αλλά σχετικά με το πόσες εκπτώσεις αναγκάζονται να κάνουν στην τελική καλλιτεχνική πρόταση, η οποία φυσικά είναι για γέλια. Μπορεί να είναι πιστή στο ιδεολογικό τους πλαίσιο (όχι αναγκάστικα αυτό που επαίρονται ότι τηρούν απαρέγκλιτα ως καλοί κνίτες), αλλά όσο αφορά τις μουσικές κατακτήσεις δεν θα τους μηνμονεύσει ίσως ποτέ κανείς. Μόνο κάτι σύντροπφοι. Κι αυτοί για άλλους λόγους. Όταν βαρεθείτε λοιπόν, μπορείτε να το γυρίσετε και σε χαροπαιχτική λέσχη. Με ιδεολογικό πλαίσιο πάντα. Και χωρίς χρήματα. Προς θεού.

ΕΝΑΣ ΚΑΠΟΙΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Τώρα βέβαια, το πρώτο που έρχεται στο νου είναι κάτι σαν:
πόσο μαλάκας πρέπει να είναι "κάποιος" που κάνει ασκήσεις χυδαίας προκατάληψης χωρίς να έχει καταλάβει ούτε καν περί τίνος πρόκειται και, φυσικά, χωρίς ούτε ένα επιχείρημα έτσι για πρόσχημα.

Όμως, το να μας θεωρούν μαλάκες κάτι άτομα με το δικό σου αξιακό σύστημα είναι απλή πιστοποίηση των σωστών επιλογών μας.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που επισκέπτομαι έναν διαδικτυακό χώρο όπου οι διαχειριστές του είναι σίγουροι για όλα: από το τι καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι μέχρι το αξιακό μου σύστημα, αλλά και ανά πάσα στιγμή σίγουροι και αδιάλλακτοι για την πληρότητα των ιδεολογημάτων και των συνθηματικών τους αναλαμπών -και την a priori επικράτηση αυτών απέναντι σε οποιαδήποτε οπτική, ανάγνωση και επιχειρηματολογία. Αστείο είναι δε το ότι η μαλακία που αναγνωρίζουν στους αλλόθρησκους (έτυχε να διατυπωθεί εδώ μέσα για το 100% όσων τόλμησαν να έχουν διαφορετικη ανάγνωση του ζητήματος) τους αρκεί για να πιστοποιούνται ως ορθές οι επιλογές τους. Τα ίδια άραγε τσαμπουνάτε στους προμηθευτές όταν πρέπει να αγοράσετε ή να νοικιάσετε ενισχυτές; Ή σας τους χαρίζουν βάσει του αξιακού και ιδεολογικού σας συστήματος; Ή μήπως εκεί δεν μας παίρνει να κάνουμε αλλιώς και υπακούμε στην κοινωνία του θεάματος;

Ξέρω, ξέρω. Τώρα χυδαιολογώ. Όταν αρχίσω να έχω και επιχειρήματα (ή όταν το αντιληφθείτε), η απάντηση θα πρέπει να περάσει μέσα από τους κλασικούς. Ρεμπώ, Ντεμπόρ, Ελύτης και πάει λέγοντας. Για το κοκό ούτε λέξη παλληκάρια. Καλές αντιφάσεις λοιπόν! Μάκάρι και να πιστεύατε έστω και λίγο σ'αυτές. Κνίτες.

Ο ΚΑΠΟΙΟΣ

Ανώνυμος είπε...

"Κάποιος" μου έστειλε τη διεύθυνση του blog σας για να δω σε άσχετα με την τέχνη συμπεράσματα μπορεί να οδηγήσει ο φανατισμός. Ομολογώ πως οι μπούρδες που διάβασα (συγνώμη αν γίνομαι επιθετικός, αλλά είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω) για το συγκεκριμένο θέμα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Ειδικότερα, ίσως ξεπερνούν σε ποσότητα και τις μπούρδες που μπορεί να ακούσει κανείς σε 25 προφεστιβαλικές της ΚΝΕ...
Και εξηγούμαι:
α) Δεν καταλαβαίνω (αν και διάβασα την εξήγηση σχετικά με την "κοινωνική" δραση στους χώρους διασκέδασης) με ποιό δικαίωμα επιβάλει κανείς την άποψή του (και μάλλιστα με φασιστικό τρόπο) φωνάζοντας ανουσιότητες σε ένα χώρο τέχνης. Αν νομίζετε πως οι συναυλίες είναι χώροι ελεύθερης πολιτικής έκφρασης, θα ήθελα να δω την αντίδραση σας, αλλά και του κοινού σας, στην περίπτωση που μια ομάδα από 10 χρυσαυγίτες θα φώναζε συνθήματα κατά των ξένων σε μια συναυλία σας. Πόσο υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης σε κοινωνικούς χώρους θα ήσασταν τότε (πραγματικά θα ήθελα απάντηση σε αυτό).
β) Από πότε απόκτησε το κοινό το δικαίωμα να επιβάλλει την ασχετοσύνη περί επιλογών, που μόνο μια μάζα μπορεί να διαθέτει, σε έναν οποιονδήποτε καλλιτέχνη? Ο μουσικος κάνει αυτό που θεωρεί ωραίο (και σε μερικές περιπτώσεις, ναι, και κερδοφόρο, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την πολυτέλεια να ζουν παρασιτικά εις βάρος άλλων. Αν πάρω κυριολεκτικά αυτά που διάβασα εδώ μέσα, ή ζείτε παρασιτικά εις βάρος κάποιου, ή φυτεύετε τις δικές σας πατάτες και τρώτε, σκάβετε τις δικές σας πηγές και πίνετε νερό, έχετε εφεύρει δικούς σας υπολογιστές και σύστημα διαδικτύου κτλ). Αν αυτό το ωραίο ή κερδοφόρο δεν αρέσει σε κάποιον, μπορεί να μην πάει στις συναυλίες, να μην αγοράσει το cd και να κριτικάρει το προϊον ως προϊόν ΤΕΧΝΗΣ (καλής ή όχι, δεν έχει σημασία) με όρους κριτικής της τέχνης, όχι με πολιτικά μανιφέστα. Έτσι απαντούσαν στην τέχνη μόνο ο Χίτλερ, ο Στάλιν και οι Ερυθροί Χμερ. Με λίγα λόγια, άν νομίζετε πως εφαρμόζετε καλύτερα την τέχνη της μουσικής, απλά συνεχίστε να το κάνετε! Η τέχνη είναι σχόλιο από μόνη της, δεν χρειάζεται αναμετάδοση! Επίσης ακόμα και στην περίπτωση που δεν συμφωνεί κανείς με την συνολική πορεία κάποιου στην τέχνη, δεν έχει σε καμία περίπτωση το δικαίωμα να κριτικάρει τον άνθρωπο ως προσωπικότητα. Δεν είναι ο πολιτικός σας αρχηγός που σας πρόδωσε. Δεν σας υπέδειξε ποτέ πως να ζείτε ή τί να πιστεύετε.
γ)Η πολιτική δεν γεννά αξιόλογη (αισθητικά τουλάχιστον) τέχνη. Το άν κάποιες καρυφαίες στιγμές της μουσικής ή της ποίησης συνδέθηκαν με πολιτικά γεγονότα ή ιδέες, είναι μάλλον συμπτωματικό. Στην πιο σχετική περίπτωση, η πολιτική λειτουργεί ως έμπνευση και η τέχνη ως μέσο επικοινωνίας της ιδέας. Από όσο θυμάμαι, όσες φορές ξεπεράστηκε αυτή η γραμμή, γεννήθηκαν αισθητικά τερατουργήματα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επιμείνω στο ότι, άσχετα με τις πολιτικές και αισθητικές απόψεις σας, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να (νομίζετε πως) υποδείξετε σε κάποιον (και ειδικά πάνω σε ένα θέμα στο οποίο φαίνεται από χιλιόμετρα πως έχετε μαύρα μεσάνυχτα) το τί θα κάνει με τη ζωή και την τέχνη του. Το ότι για κάποιους λόγους ίσως σας ενέπνευσαν κάποιοι στίχοι ή ένας τρόπος ζωής ενός ανθρώπου, αυτό δεν τον κάνει ούτε δέσμιο ούτε υπόλογό σας.
Υ.Γ.1 Οι βιβλιογραφικές αναφορές και τα φτωχά αποσπάσματα, δεν ισχυροποιούν μια σαθρή και μισοδουλεμένη άποψη, ούτε σκεπάζουν την άγνοια.
Υ.Γ.2 Όσο για τις πολιτικές σας θέσεις, με κάνετε να ντρέπομαι που θεωρώ τον εαυτό μου αναρχικό.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας

Ανώνυμος είπε...

"Κάποιε" για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι: είμαστε δηλωμένοι, ευπρόσωποι και ανοιχτοί εχθροί αυτού του κόσμου. Τις αντιφάσεις μας δεν τις αγαπάμε αλλά προσπαθούμε να τις ξεπερνάμε. Είτε σ' αρέσει είτε όχι έχουμε την επιχειρηματολογία μας και φροντίζουμε να την μοιραζόμαστε ανοιχτά και μαζί σου. Δεν πρόκειται να ζητήσουμε από κανέναν συγνώμην επειδή διαφωνούμε.
Το πόσο παληκάρια είμαστε δεν ενδιαφέρει τον κόσμο αλλά εσύ φροντίζεις να εισάγεις το όρο στο διάλογο και φυσικά για να τον κρατήσεις για τον εαυτό σου: μπράβο λοιπόν! είσαι παληκάρι, τα λες όλα έξω από τα δόντια βρε, δεν χαρίζεσαι, με τα μπινελίκα σου, με τις εξυπνακίστικες απαξιώσεις, ένας ωραίος αγανακτισμένος πολίτης με "έντεχνο και ψαγμένο περιεχόμενο"! Για το κοκό "κάποιε" έχουμε εδώ και 20 χρόνια που μιλάμε. Πάνω δεξιά στο ιστολόγιο αυτό υπάρχουν ποραπομπές σε εκτεταμένα κείμενα και ολόκληρες μπροσούρες για το επίδικο -και τις αντιφάσεις μας φυσικά (και χωρίς ούτε ένα τσιτάτο! για δες! έχουμε κι εμείς άποψη). Αλλά τί σημασία έχει; Η Αυτού Μεγαλειότητά Σου φαίνεται ότι δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με την δική μας μικρότητα. Το καταλαβαίνουμε... Αυτός είναι ο πολιτισμός των "κάποιων", αυτό είναι το αξιακό σύστημα που θέλει να θορυβεί ασφυκτιώντας μέσα στην ασημαντότητά του. Έχεις τη συμπάθειά μας...

Τελευταίε "ανώνυμε" δεν διάβασες ούτε καν την ανάρτηση στην οποία καμώνεσαι ότι απαντάς. Για παράδειγμα στο α) συμφωνούμε μαζί σου. τα μαγαζιά δεν είναι χώροι για συνθήματα...Αλλά πού εσυ; Εκείνο το οποίο περιμένεις είναι η τελευταία σου φράση όπου δηλώνεις ότι ντρέπεσαι για την αφεντιά μας ως αναρχικός. Καλά κάνεις! Κι εμείς ντρεπόμαστε που δηλώνουν ότι είναι αναρχικοί άνθρωποι σαν και του λόγου σου.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστούμε -εκ μέρους όλων όσων τα άκουσαν εδώ μέσα γιατί παρέκκλιναν λιγότερο ή περισσότερο- για τα γαλλικά σας. Φαντάζομαι το πρότζεκτ να κερδίσετε συμπάθειες ή συνοδοιπόρους δεν είναι στην ατζέντα. Αν από τις πρώτες σειρές ενός comment διαφαίνεται απόσταση (μερική ή πλήρης) από την τοποθέτησή σας, τότε μπορείτε άνετα να ρίξετε στο πυρ το εξώτερον όχι μόνο την άποψη εκείνου που την εξέφρασε, αλλά και να κάνετε μια συνολική θεώρηση για το αξιακό σύστημά του και τις επιλογές του. Απ'ό,τι βλέπω, μια χαρά ταμπουρωμένοι είστε στην αλήθεια σας και σας έχει βολέψει ο χώρος. Μια χαρά νιώθετε που είστε λίγοι και καλοί, και δεν έχετε την παραμικρή όρεξη να μεγαλώσει η παρέα σας. Μεγαλύτερη παρέα είναι δύσκολο να συντηρηθεί προφανώς. Μεγαλύτερη παρέα σημαίνει περισσότερες φωνές και όχι αναγκαστικά κασέτα. Το στενό όραμα δεν μπορεί παρά να ενώνει λίγους, ειδικά όταν έχει τόσο αυστηρές και δυσκοίλιες αρχές και στο -παραμικρό- διαφορετικό δείχνει την -μηδενική- ανοχή του με τον πιο απαξιωτικό τρόπο. Είστε πιο ανελεύθεροι κι από αυτούς που καταδικάζετε -και επαίρεστε γι αυτό, χρησιμοποιώντας φυσικά τις αντίθετες λέξεις (βίτσια είναι αυτά...). Δεν βρίσκω τίποτα το ηρωικό στη στάση σας. Όπως και δεν λαμβάνω (χρόνια τώρα) καμία ηρωική και πραγματική απάντηση σε πραγματικά ζητήματα που αφορούν ή στοιχειοθετούν την αντιπρότασή σας σχετικά με το μερίδιο που σας αντιστοιχεί στην κοινωνία του θεάματος. Για παράδειγμα, σας ενοχλεί η εμπορευματοποίηση της τέχνης ή οι αξιώσεις των μεσαζόντων για προμήθεια από τα έσοδα; Από τη στιγμή που ζητάτε οικονομική συνδρομή στα λάιβ (έστω προαιρετική) σημαίνει ότι προκύπτει σύνδεση μεταξύ θεάματος και αμοιβής (έστω: συντήρησης). Και πολύ καλά κάνετε φυσικά! γιατί διαταράσσουν τόσο την ιδεολογική σας ηρεμία και το μια-χαρά-καμωμένο-αξιακό σας σύστημα οι επιλογές του άλλου (εν προκειμένω του Θ.Π.) που προτείνει κι εκείνος τέχνη (ομορφότερη ή όχι) με διαφορετικούς όρους; Γιατί ακόμα και η ιδεολογική/ηθική/οικονομική διαφορά που ανακαλύπτει το δικό σας οργανωτικό μοντέλο απέναντι στο δικό του, εκφράζεται απευθείας και αυστηρά μόνο μέσα από την πλήρη απαξίωση και κατακεραύνωσή του; Πόσο Στάλιν μπορείτε να γίνετε δηλαδής; Πόσο εύκολα μπορείτε να κάνετε λόγο για "κόσμο των Θανάσηδων"; Από που προκύπτει αυτή η αλαζονική ευκολία λοιπόν;

Και είναι κρίμα να αναγκάζεστε να φωνάζετε (για να πείσετε) τι έχετε κάνει 20 χρόνια τώρα σαν καλοί φουρνάρηδες και πόσα μανιφέστα έχετε και και και. Και σε συναυλίες σας έχω έρθει και σας παρακολουθώ χρόνια και τη δράση σας ξέρω. Αυτό δεν σημαίνει πως η στάση σας δικαιώνεται άπαξ και εις τους αιώνας των αιώνων (αμήν), ειδικά όταν αντιπαραβάλλεται ως ακλόνητη ηθική αλήθεια απέναντι στις επιτυχίες ή στο αξιακό σύστημα οποιουδήποτε -και φυσικά δεν μιλώ για το ταπεινό και άθλιο δικό μου, αλλά για του Θ.Π. που με περισσή ευκολία πιάνετε και κατακεραυνώνετε μέσα σε 10 γραμμές. Τι 10 γραμμές δηλαδή, εδώ μιλήσατε για "κόσμο των Θανάσηδων". Για περιγράψτε μας λοιπόν ποιος είναι ο κόσμος των Θανάσηδων. Και όχι των Διονύσηδων παρακαλώ -γιατί εκεί προφανώς και όλοι θα συμφωνήσουμε, έχοντας ο καθένας και το δικό του ανέκδοτο να πει. Πόσο πιο σκατά, λοιπόν, έχει γίνει η κοινωνία του θεάματος από τον κόσμο των Θανάσηδων; Πόσο έχουν γίνει τα πράγματα χειρότερα για εσάς; Πόσο σας περιόρισε η δική του τέχνη και οι δικοί του όροι; Μήπως εσείς με τον γαβγίστικο μπλογκεράδικο τσαμπουκά σας, προσπαθείτε να περιορίσετε και να ελέγξετε τους δικούς τους όρους; Ή να υποθέσω πως δεν θέλετε να έχετε λόγο; Ή να υποθέσω πως το επόμενο βήμα είναι ακόμα πιο άθλια συνθήματα στις συναυλίες του ή πολιτικές διακηρύξεις στις δικές σας συναυλίες; Γιατί έχει γίνει τόοοοοοσο μεγάλο άγχος η δικαίωση κάθε σας κουβέντας και κάθε σας επιλογής -στοιχείο που απ'ό,τι διαπιστώνω αποτελεί την κατακλείδα κάθε σχολίου από πλευρά σας;

Έλα, αρκετά με το face control. Σας το'πε και ο ταλαίπωρος ο Θανάσης παραπάνω. Χαμπάρι εσείς... Ταμπουρωθείτε λοιπόν. Κι εγώ θα σας φέρνω πουλόβερ και σφαίρες στο μέτωπο. Γιατί κατά βάθος σας συμπαθώ... Αν και ξέρω ότι είστε από την πλευρά του Ζαλόγγου και έχετε βαφτίσει την ηττοπάθεια "ηρωισμό".

Ο ΚΑΠΟΙΟΣ (όχι ο άλλος)

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν δεν πρόκειται να σταθώ στις "εξυπνάδες" σου. Με πολύ ψυχραιμία θα προσπαθήσω σε αδρές γραμμές να απαντήσω σοβαρά στις ειρωνίες σου.
Η Ωχρά Σπειροχαίτη είναι από τα λίγα συγκροτήματα που ενώ δηλώνει "αναρχική συλλογικότητα" έχει κερδίσει συμπάθειες πέραν του προσδοκώμενου πολιτικού του βεληνεκούς. Αυτό συμβαίνει γιατί η Ωχρά δεν ενδιαφέρεται για μια αυτοαναφορική δημιουργία.
Δεν έχουμε ούτε τη δυνατότητα ούτε τα μέσα ούτε -κι αυτό είναι το πιο βασικό- τη διάθεση να επιβάλλουμε σε οποιονδήποτε οτιδήποτε.
Είμαστε μέρος ενός συλλογικότερου ανοιχτού εγχειρήματος που λέγεται συντεχνίαπλην και παλαίψαμε πολύ για την δημιοργία του. Σήμερα αριθμεί 5 μουσικά συγκροτήματα πέραν άλλων εγχειρημάτων διαφορετικής δημιουργικής επιλογής από την μουσική.Κι όλο αυτό το χαιρόμαστε όσο δεν φαντάζεσαι.
Δεν είμαστε ούτε ήρωες ούτε ηττοπαθείς.
20 χρόνια δεν φτιάχνουμε ψωμί αλλά μιλάμε για το "κοκό" και η επίκληση της ηλικίας μας έχει να κάνει με την ερώτησή σου κι όχι με δικές μας ματαιοδοξίες.
Απαντήσεις για τις εμπορεευαμτικές σχέσεις, το μερίδιό μας στην κοινωνία του θεάματος, την ελεύθερη οικονομική συνεισφορά κλπ. υπάρχουν εκεί που σε παρέπεμψα πριν. Και που φυσικά απαξιείς να επισκεφτείς έστω και για μια ματιά.
Ο Θ.Π. είναι αυτός που μετάνιωσε εκ των υστέρων για την επιλογή του. Εμείς γράψαμε: "Όλο αυτό το κοινό περίμενε τον τελευταίο καιρό μια στροφή από τον καλλιτέχνη προς την «κουλτούρα των συνθημάτων», προς τα «παιδιά που εξεγείρονται», μια και αυτός αναμφισβήτητα έχει κατοχυρώσει και την κοινωνική αποδοχή αλλά και την υλική υποδοχή για μια τέτοια επιλογή. Και όμως. Η επιλογή του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν η σαφής απόρριψη οποιασδήπτε τέτοιας προσδοκίας. Πρόκειται για ακόμη ένα πράδειγμα της «κλασσικής» πορείας των καλλιτεχνών προς την αυτοπραγμάτωση, προς τον καλλιτεχνικό «πειραματισμό», χωρίς «ιδεολογικές αγκυλώσεις».
Ποιός δικαιώθηκε λοιπόν;
Παρόλαυτά η ανάρτηση μπορεί να ενδιέφερε τον Θ.Π. αλλά στην ουσία αφορούσε κάποιους συντρόφους. Γι' αυτούς έγινε. Στο ιστολόγιό μας ανοιχτά κι όχι στο δικό του ούτε στο ιστολόγιο κανενός άλλου. Στο ιστολόγιο που έρχεσαι εσύ και κάνεις ασκήσεις χυδαιότητας και θέλεις να μας υποδείξεις και τί και πώς θα το γράφουμε. Κι μας λες σταλινικούς. Ποιός; Εσύ; Κι εγώ σου απαντώ. Και θα σου απαντώ υπολογίζοντας στο όποιο σου έστω ισχνό δείγμα δεκτικότητας...
Ο "ταλαίπωρος" ο Θανάσης μια χαρά είναι στο βάθρο του. Έχει κάτι τύπους σαν εσένα να "φροντίζεις" τους εχθρούς του. Σε μας όμως απαξιώνεις τον Δ.Σ. λες και είμαστε εμείς που συνεργαστήκαμε μαζί του κι όχι ο "ταλαίπωρος" ο Θ.Π. Σ' αυτόν να πλέκεις τα πουλόβερ και να στέλνεις τις σφαίρες. Εκεί στα χαρακώματα των νυχτερικών κέντρων που μέχρι πρότινος τα έλεγε σταράτα ο "ταλαίπωρος" και μόνον με 180 ευρώ το μπουκάλι.
Κοίταξε να δεις. Δεν έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας έτσι κι αλλιώς. Μάλλον εσύ μας υπερεκτιμάς και όλη σου αυτή η περιπάθεια θα μπορούσε και να μας κακομάθει. Είναι καιρός να κάνεις μια βουτιά εκεί στο βάθος την συμπάθειάς σου για μας μήπως και καταλάβεις λίγο περισσότερο τον εαυτό σου κι εμείς εσένα...Γιατί αν έτσι φαίρεσαι σε όσους στο βάθος συμπαθείς...Άστα...

Ανώνυμος είπε...

"δεν πρόκειται να σταθώ στις "εξυπνάδες" σου".

Ονόμασέ τες έτσι μάστορα, αν έτσι βολεύει για να τις παρακάμψεις. Δεν ήθελες χυδαιολόγιο, ήθελες επιχειρήματα. Μάλλον όμως προτιμάς χυδαιολόγιο. Σου ταιριάζει καλύτερα, γιατί είσαι από πάνω.

"Απαντήσεις [...] υπάρχουν εκεί που σε παρέπεμψα πριν."

Εσύ τις έχεις τις απαντήσεις εδώ και καιρό. Κι εγώ τις ξέρω εδώ και καιρό. Αυτό δεν σημαίνει ότι μου κάνουν ή ότι το ιδεολογικό τους κενό μπορεί να πασαλειφθεί με τη δική σου ιδιαίτερη ορολογία. Ονόμασε όπως θέλεις αυτό που κάνεις. Σημασία έχει τελικά τι κάνεις.

"Ο Θ.Π. είναι αυτός που μετάνιωσε εκ των υστέρων για την επιλογή του."

Βλέπω ότι η άγνοια και η αυθαιρεσία συνεχίζουν να συγκαταλέγονται σε κείνα που θεωρείς αξίες.

"Εμείς γράψαμε".

Άρα θέσφατον.

"Η επιλογή του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν η σαφής απόρριψη οποιασδήπτε τέτοιας προσδοκίας."

Η επιλογή ΤΟΥ ήταν η απόρριψη της προσδοκίας ΣΟΥ. Όταν καταλάβεις πόσο αυθαίρετο και σουρρεαλιστικό είναι αυτό, ιδιαίτερα για έναν κοινωνικό αγωνιστή σαν κι εσένα (χέσε τον Θ.Π., ασ'τον αυτόν στον καλλιτεχνικό του κόσμο), τότε θα διαπιστώσεις ότι οποιοδήποτε περαιτέρω συμπέρασμα ή συλλογισμός εξάγεται από αυτή την πρόταση είναι άκυρη. Πόσο μάλλον όταν σου αρκεί για να κρίνεις και συνολικά τη στάση ενός ανθρώπου/καλλιτε΄χνη/αγωνιστή/γουατέβερ.

"Πρόκειται για ακόμη ένα πράδειγμα της «κλασσικής» πορείας των καλλιτεχνών προς την αυτοπραγμάτωση, προς τον καλλιτεχνικό «πειραματισμό», χωρίς «ιδεολογικές αγκυλώσεις»."

Φυσικά. Έτσι είναι όσοι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που δημιουργήσαμε. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Είναι μόνο έτσι.

"Ποιός δικαιώθηκε λοιπόν;"

Εσύ. Πάντα. Και το ξέρεις. Και το λες παντού.

"Παρόλαυτά η ανάρτηση μπορεί να ενδιέφερε τον Θ.Π. αλλά στην ουσία αφορούσε κάποιους συντρόφους."

Ναι, το'χουμε καταλάβει. Γι αυτό όταν προσπάθησε να σου εξηγήσει, εσύ το προσωποποίησες ακόμα περισσότερο το θέμα. Και πήρε πλέον τον χαρακτήρα επίθεσης. Είναι κρίμα, όμως, με τέτοια διάθεση και θυμικό, να μιλάς για "συντρόφους". Αναφέρεσαι απλά σε κάποιους που σου ταιριάζουν και δεν στη σπάνε και ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου.

"θέλεις να μας υποδείξεις και τί και πώς θα το γράφουμε."

Αυτό το κάνεις μια χαρά εσύ. Και είσαι και ο αρχηγός εδώ. Δεν τολμάει κανείς να προσθέσει ούτε κόμμα. Αν η πρόταση δεν διατυπωθεί σωστά, περνάει από τα κεντρικά γραφεία και απαντιέται κατάλληλα. Με επίθεση φυσικά.

"Κι μας λες σταλινικούς. Ποιός; Εσύ;"

Ναι, εγώ ο σταλινικός. Γέννημα θρέμμα. Αυτό δεν αποκλείει ότι είσαι κι εσύ βέβαια...

"υπολογίζοντας στο όποιο σου έστω ισχνό δείγμα δεκτικότητας"

Μακάρι να ίσχυε αυτό και για τους διαχειριστές του μπλογκ ετούτου...

"Έχει κάτι τύπους σαν εσένα"

Πολύ όμορφη και σκόπιμη ορολογία. Τρομάζω ήδη για την κοινωνία που φαντάζεσαι. Θα έχει και τείχη να μένουμε απ'έξω κάτι τύποι σαν κι εμένα; Θα μας πετάς και λίγο φαί; Θα μας κόβεις το συσσίτιο άμα γράψουμε καμιά παραπάνω βρισιά στα comments; Να ξέρω να το βουλώνω.

"Σε μας όμως απαξιώνεις τον Δ.Σ. λες και είμαστε εμείς που συνεργαστήκαμε μαζί του κι όχι ο "ταλαίπωρος" ο Θ.Π."

Ούτε εσύ ούτε ο Θ.Π. είναι ο μπαμπάς του Δ.Σ. Δεν παίρνει κάποιος ευθύνη για τα καμώματα του Νιόνιου. Συνεργασία σημαίνει ταύτιση λοιπόν ε; Και πάλι τρομάζω. Εσύ έχεις διαβάσει όλο τον κανονισμό του blogger.com πριν δώσεις τα στοιχεία σου και συνάψεις συμφωνία μαζί του (και φυσικά απολαμβάνεις τις υπηρεσίες του); Δεν νομίζω ότι το έκανες και δεν νομίζω ότι θα σου αρέσουν αυτά που θα διαβάσεις. Ή δεν σε αφορά ότι ακόμα και για να γράφεις εσύ μπλογκς, κάποιοι πιθανώς (προφανώς) εργάζονται στην Google με όρους που δεν σου περνάνε καν από το μυαλό;

"Σ' αυτόν να πλέκεις τα πουλόβερ και να στέλνεις τις σφαίρες."

Αυτός δεν έχει ανάγκη. Είναι πλούσιος. Πατάει επί (αναρχικών) πτωμάτων και προσδοκιών και τους πίνει το αίμα. Αυτό δεν είναι το συμπέρασμα anyway;

Βαυκαλίσου όμως κι άλλο. Σε παίρνει. Όσο υπάρχουν "τύποι σαν κι εμένα", όσο υπάρχει ο "κόσμος των Θανάσηδων", πάντα θα ισχύουν οι απαντήσεις σου, τα μανιφέστα σου κι οι αλήθειες σου. Και μετά θα βρεις άλλους. Γιατί όλο το ζήτημα είναι να δικαιώνεται η διαφορετικότητά σου μέσα από την ταπεινή σύγκριση με την πλέμπα και τη μάζα (όπου μάζα = όλοι οι άλλοι και όσοι διαφωνούν). Η στάση σου απέναντι στα πράγματα απαιτεί να έχουν πάρει θέση πρώτα τα πράγματα. Στην πρόταση δυσκολεύεται, γιατί μονίμως ετεροκαθορίζεται. Κι αυτή είναι η βασική σου διαφορά από τον Θ.Π. είτε κάθεται σε βάθρο είτε σε βάραθρο. Εκείνος προτείνει, απευθύνει μήνυμα και χειρονομία -με την τέχνη του. Εσύ παίρνεις τα μηνύματα και τα πετάς στα σκουπίδια -ή τα καταναλώνεις. Ή αντιδράς. Ή πολεμάς. Ή μας στέλνεις όλους στο διάολο. Δεν οραματίζεσαι άλλη κοινωνία κι άλλους όρους. Απλά δεν γουστάρεις με τίποτα αυτή. No big deal λοιπόν. Ούτε εγώ τη γουστάρω αν θες να ξέρεις.

ΚΑΠΟΙΟΣ μαλάκας

Ανώνυμος είπε...

Θα σου υπενθυμίσω την εντυπωσιακή σου είσοδο στον διάλογο όπου αν -κατά την άποψή σου- εμείς είμασταν δεκτικοί θα έπρεπε να αποδεχτούμε απριόρι το "πόσο μαλάκες πρέπει να είμαστε"...Δεν θεωρούμε λοιπόν ότι είμαστε μαλάκες κι από κει και πέρα εσύ εξαγριώνεσαι για την "αλαζονεία" μας.
Επειδή δεν χρειάζεται κατάλογος βωμολοχιών ως εμφανής, ας παραθέσουμε κατάλογο εξυπνάδων που χρεώνονται ως επιχειρηματολογία από τη μεριά σου: γυρίστε το σε χαρτοπαικτική λέσχη, η μαλακία που αναγνωρίζουμε στους αλλόθρησκους, για το κοκό ούτε λέξη παληκάρια, ευχαριστούμε για τα γαλλικά σας, συνοδοιπόροι στην ατζέντα μας, να ρίξετε στο πυρ το εξώτερον την άποψη του άλλου, θα σας φέρνω πουλόβερ και σφαίρες στο μέτωπο.
Είναι προφανές, ως μάστορας που είμαι, ότι προτιμάω το υβρεολόγιο από αυτήν την ατρόμητη επιχειρηματολογία σου...

Αν δεν σου κάνουν οι απαντήσεις μας μην επαναλαμβάνεις τις ερωτήσεις. Ρώτα μας τί δεν σου κάνει από τις απαντήσεις για να πάει λίγο πιο κάτω η "προσπάθεια που κάνεις να μας κατανοήσεις(!)" Απλά πράγματα, απλή τυπική λογική, you know?...

Από πού αντλείς την σιγουριά σου ότι μας διακατέχει άγνοια για τις επιλογές του Θ.Π.; Εν πάση περιπτώσει, ο ίδιος δήλωσε σε τελευταία του συνέντευξη ότι δεν θέλει να ξαναπαρουσιάσει τη δουλειά του σε μαγαζιά. "Προτιμάει" ανοιχτούς χώρους. Τα εισαγωγικά εδώ γιατί το ρήμα προτιμάει εδώ είναι πολύ λάιτ για τις εντυπώσεις που αποκόμισε από την συνεργασία του με τον Δ.Σ. και τον κόσμο στα μαγαζιά. Υπάρχουν και ενημερώσεις για τις εμφανίσεις του σ' αυτόν εδώ τον διάλογο από ανθρώπους που δεν δηλώνουν σύντροφοί μας αλλά που πιστοποιούν το γεγονός.

Όταν παραθέτεις ένα απόσπασμα αναφέρεις ποιός το έγραψε. Έτσι, όταν εμείς ξεκινάμε την παράθεση με το: "εμείς γράψαμε" και κάποιος διαβάζει: "άρα θέσφατον" τότε δικαιώνει την υπογραφή του ως "ένας κάποιος μαλάκας"

Εμείς λοιπόν γράψαμε:"Η επιλογή του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν η σαφής απόρριψη οποιασδήπτε τέτοιας προσδοκίας."
Όταν σε τυφλώνει η προκατάληψη ΔΕΝ διαβάζεις ότι αυτοί που προσδοκούσαν ήταν κάποιοι σύντροφοι. ΑΥΤΟ γράφουμε. Εμείς ουδέποτε είχαμε κάποια προσδοκία για και από τον Θ.Π. Η φράση μας για την κλασσική πορεία των καλλιτεχνών δεν διατυπώνει καμία προσδοκία ούτε είναι τίποτε άλλο από αυτό που δήλωσε μόνος ο καλλιτέχνης γράφοντας για την σχισμή στον βράχο και τις αμοιβάδες.

Μπορεί να δεχτήκαμε προσωπική επίθεση από τον Θ.Π. αλλά, όπως γράψαμε, αφενός δεν είμαστε χριστιανοί αφετέρου δεν απαντήσαμε επί προσωπικού. Εσύ που είδες ότι προσωποποιήσαμε το θέμα; Γράψε παράδειγμα...

Ποιός επιτέθηκε σε αυτόν τον διάλογο; Εγώ ή εσύ; Ποιός επικαλείται διαρκώς την αναγκαιότητα επιχειρηματολογίας; Πότε σου επιβλήθηκε κάτι;

Εσύ μπορείς να αυτοπροσδιορίζεσαι ως σταλινικός ή φασίστας ή δημοκράτης. Για μένα έχει σημασία ποιός με λέει και τί.

Το πόσο δεκτικοί είμαστε είναι πασιφανές στον διάλογο αυτό, στο ιστολόγιο γενικά αλλά και στις συναυλίες μας μια και ισχυρίζεσαι ότι έχεις παρευρεθεί. Από σένα θα το ψάχνουμε πολύ το δείγμα ακόμη.

Κρίμα που τρομάζεις για την κοινωνία που φαντάζομαι. Γιατί δεν φαντάζομαι καμία κοινωνία. Αν θέλεις δείγμα της ήδη βρίσκεσαι μέσα της και μπορείς να γράφεις ό,τι μαλακία θέλεις και εμείς να σου απαντάμε, να σου δίνουμε σημασία, να είμαστε ευγενικοί μαζί σου.

Blogger.com και Σαββόπουλος. Λάθος σύγκριση. Δεν έχεις καταλάβει ούτε λέξη από την άποψή μας...

Επιπλέον λάθος εκτίμηση για την άποψή μας. Ο Θ.Π. δεν τρέφεται από πτώματα αναρχικών. Του φτάνει η πολυτελής κουστωδία στα κωλομάγαζα. Τα ζόμπι-χριστεπώνυμο πλήθος του αρχιερέα Δ.Σ.

Γράφεις: Κι αυτή είναι η βασική σου διαφορά από τον Θ.Π. είτε κάθεται σε βάθρο είτε σε βάραθρο. Εκείνος προτείνει, απευθύνει μήνυμα και χειρονομία -με την τέχνη του. Εσύ παίρνεις τα μηνύματα και τα πετάς στα σκουπίδια -ή τα καταναλώνεις. Ή αντιδράς. Ή πολεμάς. Ή μας στέλνεις όλους στο διάολο. Δεν οραματίζεσαι άλλη κοινωνία κι άλλους όρους. Απλά δεν γουστάρεις με τίποτα αυτή
Ε, λοιπόν εδώ κάτι σου συμβαίνει. Μήπως νομίζεις ότι ξαφνικά διακτινίστηκες σε άλλον διάλογο;
Μόνον αντιδρά η Ωχρά; Δεν προτείνει η Ωχρά; Δεν δημιουργεί η Ωχρά;

Δεν χρειάζεται να θέλω να ξέρω. Το αν γουστάρεις αυτή την κοινωνία ή όχι έχει γίνει πασιφανές από το τί και πώς το υπερασπίζεσαι σε τούτον τον διάλογο. Εξάλλου δεν έχεις προτείνει και τίποτε μέχρι τώρα. Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Ανώνυμος είπε...

Εγραψα ένα σχόλιο εχθες στο οποίο επιλέξατε να "απαντήσετε" απαξιωτικά.

Ομολογώ πως μόλις τώρα πήρα το χρόνο να διαβάσω το "μανιφέστο" σας και να καταλάβω καλύτερα τα επιχειρήματά σας, τα οποία δικαιολογούν τη στάση σας σε διάφορα θέματα. Η τέχνη η οποία προτείνετε, δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει επικοινωνιακή, εφόσον στο κείμενό σας υπαρχει το απόσπασμα "...Και οι τρόποι που υπερασπιζόμαστε το έργο μας είναι οι τρόποι με τους οποίους έχουμε επιλέξει να εκφράζουμε την κάθετη και δυναμική μας άρνηση ανάλογα με την κάθε περίπτωση: από τον διάλογο μέχρι την βία...". Αυτογκετοποιείστε, δεν αντέχετε στην ιδέα να εκτεθείτε σε κριτική και επομένως καταδικάζετε την όποια τέχνη σας να περιορίζεται μέσα σε έναν κύκλο "οπαδών" της, που όμως ποτέ δεν θα την κρίνει ως τέχνη, αλλά μόνο ως στάση.

Δεν μπορώ παρα να παραθέσω τον πιο τρομακτικό στίχο που υπάρχει στο Κοράνι : "...αν νομίζεις πως αυτά που μας (προσοχή στην ομοιότητα του προσώπου) αποκαλύφθηκαν δεν είναι αληθή, τότε προσπάθησε εσύ να γράψεις κατι σωστότερο. Επικαλέσου -αν θες- και τα ψεύτικα είδωλά σου για να σε βοηθήσουν. Αν όμως αποτύχεις, που θα αποτύχεις σίγουρα, τότε ετοιμάσου για τη φωτιά της οποίας καύσιμο είναι οι πέτρες και οι άνθρωποι..."

Νομίζω πως αν θέλετε να είστε πιο ξεκάθαροι, θα πρέπει να αρχίσετε να επικαλείστε τέτοιου είδους κείμενα και όχι να κρύβεστε πίσω από την ποίηση, γιατί αυτές είναι οι προθέσεις σας.

Ακόμη και σε θεωρητικό επίπεδο, κάνετε μια ανάρτηση σχολίου για να τη διαβάσουν μόνο αυτοί που συμφωνούν μαζί σας, στέλνοντας τους υπόλοιπους στο διάολο. Υποδηλώνει πως αν αυτή η συζήτηση γινόταν σε πραγματικό χώρο από πραγματικούς ανθρώπους, μάλλον θα καταφευγατε στο γνωστό σας τραμπουκικό εργαλείο: τη βία.

Υπό αυτή την έννοια δήλωσα πως με κάνετε να ντρέπομαι που θεωρώ τον εαυτό μου αναρχικό. Η απάντηση κακομαθημένου παιδιού που μου δώσατε είναι ανεπαρκής, του στυλ "είσαι και φαίνεσαι" και δεν μπορώ να τη λάβω σοβαρά.

Για όλα τα υπόλοιπο, δεν μπήκατε καν στον κόπο να μου απαντήσετε. Αν δεν μπορείτε να αντέξετε την αντίδραση που θα προκαλέσει ένα σχόλιο και να την αντιμετωπίσετε σοβαρά, τότε να μην προχωράτε στην ανάρτησή του, κάνοντάς το αυτόματα θέμα προς συζήτηση. Αν θέλετε να συμφωνούν όλοι μαζί σας, να μην δημοσιεύετε σε έναν ελεύθερο χώρο έκφρασης, όπως τα μπλογκς, αλλά να συζητάτε μόνο σε καταλήψεις και ψευτο-αναρχικές εκδηλώσεις, με ανθρώπους που συμφωνούν μαζί σας, ή δεν καταλαβαίνουν τί εννοείτε και δεν μπαίνουν στον κόπο γιατι "βρίσκονται εκεί για τη φάση" ή καταβαίνουν και δε λένε τίποτα για να μην τους πλακώσετε στο ξύλο.

Πιστέψτε με, δεν είμαι εδώ για να υποστηρίξω τον Θ.Π. ή τον Δ.Σ., δεν άκουγα ποτέ τη μουσική τους. Έχω αντίρρηση στον τρόπο που αντιμετωπίζετε την κατάσταση. Χωρίς όμως να θέλω να σας υποδείξω τί να κάνετε. Συνεχίζω απλώς να μην καταλαβαίνω ποιός έδωσε το δικαίωμα σε μερικούς να κριτικάρουν τον άλλο ως προσωπικότητα! Είστε χειρότεροι και από μεσημεριανές κουτσομπολίστικες εκπομπές (α, ναι, ξέχασα, δεν ξέρετε σε τί αναφέρομαι)

Salam
Al-Rum

(ας πούμε πως τώρα δεν είμαι ανώνυμος)

Ανώνυμος είπε...

Στο τελευταίο σου σχόλιο, ξέχασες να πεις στον ανιματέρ να σηκώσει την ταμπέλα στο κοινό σου: "χειροκροτήστε". Αυτό άλλωστε είναι που ονομάζεις και διάλογο. Όλα τα άλλα είναι επίθεση. Ακόμα και η παρέμβαση του Παπακωνσταντίνου ήταν επίθεση. Διώκεσαι από πολλούς τελικά.

Ανασκεύσασες τα γραφόμενά μου όπως γούσταρες για να με βγάλεις γελοίο και "άνευ επιχειρηματολογίας"; Μπράβο. Και πάλι είσαι ο καλύτερος. Στα μάτια των συντρόφων σου βέβαια. (χειροκροτήστε και πάλι).

"Εσύ που είδες ότι προσωποποιήσαμε το θέμα;"

Να γελάσω μήπως καλύτερα;...

Και αν θες (που δεν θες βέβαια, γιατί ήδη ξέρεις τις απαντήσεις για όλους τους καιρούς), ναι, και προτείνει η Ωχρά και δημιουργεί η Ωχρά. Αλλά χρειάζεται κάτι/κάποιον/ άλλο απέναντί της ώστε να αποκτά υπόσταση η στάση και η δράση της. Ω΅μουσική μόνο δεν στέκει. Και αυτό δεν το λέω εγώ, το λες εσύ. Και το έχεις κάνει σημαία από το site και το blog μέχρι τα live. Η όλη πολιτική φασαρία σας προϋποτείθεται της τέχνης. Δεκτό. Απλά επεσήμανα τη διαφορά. Στο φινάλε, εγώ απλά σου εξηγώ (και άλλοι στο εξήγησαν εδώ, αλλά εσύ αλλού) ότι αυτό που έχω να εκτιμήσω σε σένα ή στον Θ.Π. για παράδειγμα είναι η μουσική που προτείνεις. Αυτό που προτείνεις. Όχι αυτό στο οποίο αντιδράς.

Και απ'ό,τι καταλαβαίνω, πρώτα οφείλεις να δεχτείς απαρέγκλιτα το ιδεολογικό πλαίσιο της Ωχράς και μετά ίσως σου αναγνωριστεί η είσοδός σου στο λάηβ. Ή ακόμα πιο σούρεαλ: να αναγνωριστεί ως πραγματικό το γεγονός ότι έχεις πάει σε κάποια λάηβ της. Ωραίο πάντως ήταν αυτό: "ισχυρίζεσαι ότι έχεις παρευρεθεί". Ναι, αφού δεν ήρθα να πιούμε τρεις μπάφους και να φωνάξουμε μαζί "γαμώ την κενωνία", τότε ελέγχεται και το αν έχω έρθει σε λάηβ ή αν έχω στηρίξει. Κάτι πράγματα...

"Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του."

Ναι, οι δικοί μας βγάζουν τα δικά τους. Κι οι δικοί σας τα δικά τους. Όπως θα γινόταν εξαρχής. Ρούπι παραπάνω. Ούτε η παραμικρή ένσταση ή παρατήρηση. Τέτοιος φονταμενταλισμός μας διακρίνει όλους.

Όσο για την αλαζονεία σου, προφανώς και δεν καμώνομαι ότι εξαντλήθηκε όλη σε μένα. Έτσι κι αλλιώς εγώ μπήκα όπως είπες εντυπωσιακά και επιθετικά στο διάλογο. Παρατηρώ απλά ότι είναι η μόνη αντίδραση εκ μέρου σου/σας σε οποιονδήποτε τολμά να δει τα πράγματα έξω από το σαθρό ιδεολογικό σου/σας πλαίσιο. Και την έχουν εισπράξει όλοι. Και φροντίζεις πάντα να το προχωράς κι ένα βήμα παραπέρα.

Για τα κοκό και πάλι ούτε κουβέντα. Ούτε καν για το blogger. Είσαι ένας διπλωμάτης εσύ... Κι ας το παίζεις με τα δυο σου χέρια στη φωτιά...

Με κούρασες βέβαια. Σταρχίδια σου θα μου πεις. Δίκιο. Μπορείς να συνεχίσεις να παίζεις για τους φίλους σου από δω και πέρα. Για όσους θα έπαιζες δηλαδής. Για αυτούς που δεν σου χαλάνε τη σούπα κοινώς. Το δικό σου κατηχητικό. Για το δικό σου χριστεπώνυμο πλήθος με το οποίο τα βρίσκετε. Οι άλλοι έτσι κι αλλιώς είναι μαλάκες και σαπίζουν στην κοινωνία του θεάματος. Ακούς εκεί να σε βρίζουνε...

Απλά μη μου κουνάς το δάκτυλο συνέχεια, γιατί χόρτασα σχολείο τόσα χρόνια.

Ο ΚΑΠΟΙΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Μπα δεν μου ασκείται επίθεση! Ιδέα μου είναι. Έχει νόημα να παραθέσω ξανά τις τελευταίες ευγενικότατες φιλοφρονήσεις των σχολίων σας, των δύο "ανώνυμων"; Ιδιαίτερα τις εντυπωσιακές εισόδους στο διάλογο...

Προτελευταίε ανώνυμε ξεκινάς το πρώτο σχόλιό σου: "Κάποιος" μου έστειλε τη διεύθυνση του blog σας για να δω σε άσχετα με την τέχνη συμπεράσματα μπορεί να οδηγήσει ο φανατισμός. Ομολογώ πως οι μπούρδες που διάβασα (συγνώμη αν γίνομαι επιθετικός, αλλά είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω) για το συγκεκριμένο θέμα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Ειδικότερα, ίσως ξεπερνούν σε ποσότητα και τις μπούρδες που μπορεί να ακούσει κανείς σε 25 προφεστιβαλικές της ΚΝΕ...Και εξηγούμαι:
Και μετά προσπαθείς να εξηγήσεις γιατί μας βρίζεις χωρίς να έχεις διαβάσει ούτε καν την άποψή μας! Ντρέπεσαι για μας πρώτα και μετά μας ανακοινώνεις ότι έτσι κι αλλιώς είχες δίκιο ακόμη και διαβάζοντας εκ των υστέρων την άποψή μας! Και ξαναντρέπεσαι! Επίτρεψέ μου να είμαι "ανώριμος" και να μην με ενδιαφέρει να σου απαντήσω γιατί η προκατάληψη είναι τυφλή και κουφή. Συγνώμη αλλά δεν νομιμοποιώ κανέναν διάλογο μαζί σου. Αν δεν σου φτάνουν οι μπροσούρες μας λυπάμαι θα πρέπει να θρέψεις αλλού τη μισαλλοδοξία σου.


"Κάποιε",...Δεν με ενδιαφέρει να ανασκευάσω τίποτε από αυτά που γράφεις. Αυτά καταλαβαίνω αυτά σου απαντάω. Συγχώρεσε με για την ελλιπή ευφυΐα. Αν αρνείσαι τις βωμολοχίες, τις εξυπνάδες και τις ειρωνίες σου, που περιτυλίγουν μιαν παντελώς ετεροκατευθυνόμενη επιχειρηματολογία ακόμη και μέσα στην ελαχιστότητά της, τότε διόρθωσέ με. Αποκατάστησε την αλήθεια αδικημένο μου θύμα. Γιατί έχω την εντύπωση ωστόσο ότι εσύ είσαι ο πρωτομάστορας στην ανασκευή;

Σου απάντησα σε όλα και δική σου τοποθέτηση δεν πήρα. Μόνο την σύγκριση Δ.Σ. και Blogger.com παρέλειψα για λόγους συμπύκνωσης και βλέπω ότι την υπογράμμισες. Πονηρούλη! Ας σου καλύψω όμως και αυτήν την απορία. Όπως και να το παλέψεις το να ανοίγεις ένα μπλογκ με τις γνώσεις που έχουμε εμείς το αντιμετωπίζουμε ως μια συσκευή τηλεφώνου. Έχει σημασία η χρήση. Ό,τι και να κάνουμε όλα αυτά τα μαραφέτια θα ανήκουν και σε κάποια εταιρία και οι όροι δεν αλλάζουν σε κανένα διακριτό βαθμό μεταξύ τους. Και επιπλέον έχουν πρόσβαση στην χρήση και την εκτροπή αν θα το επιλέξουν χιλιάδες άνθρωποι. Επιμένεις να κάνεις σύγκριση της επιλογής του Θ.Π. για τη συνεργασία του με τον Δ.Σ αντιστοιχίζοντας την με το να άνοιγε ο Θ.Π. ένα μπλογκ; Μπορείς βέβαια...αλλά ελέγχεται ως παντελώς λογικά άστοχο. Ικανοποιήθηκες με την άποψή μου; Σου κάνει ή πρέπει να προσπαθήσω κι άλλο ΔΑΣΚΑΛΕ; Ποιός κουνάει φιλε μου το δάχτυλο, βρίζει, ρωτάει, ελέγχει και κρίνει τις απαντήσεις ως απογοητευτικές; Τα γκεμπελικά σου λοιπόν κολπάκια για τις εντυπώσεις αλλού...

Παραπέρα, για τις απόψεις τις δικές σου, ωστόσο, για το κοκό των εμπορευματικών σχέσεων, των "συνεργασιών" με τα φασιστοειδή, της μουσικής βιομηχανίας, των μπουζουκλερί, τα 180 ευρώ το μπουκάλι και τόσων άλλων, εσύ είσαι αυτός που δεν αρθρώνει ούτε φωνήεν.

Το ότι δεν φτάνει η δημιουργία σε μια κοινωνία του θεάματος όπου θα πρέπει να φροντίσεις για την περιφρούρηση του νοήματός της ναι! είναι η επιλογή μας. Αυτό δεν καθιστά την όποια προσπάθειά μας για την δημιουργία μη διακριτή και μη επώδυνη. Οι διαφορές μας με τον Θ.Π. δεν είναι όμως μουσικολογικές αλλά κοινωνικές. Τί να κάνουμε; Αυτό είναι το επίδικο και όχι τα καλύτερα 9/8 του Θανάση από τα δικά μας 3/4. Είσαι λίγο εκτός;

Σε λάιβ μας φίλε δεν έχεις περάσει ούτε απέξω. Αν ισχυρίζεσαι ότι αποκλείονται άνθρωποι από κάτι ρεμάλια που τους ενδιαφέρει να πιούν τα γάρα τους και να φωνάξουν "κάτω η κενωνία" τότε είσαι κάτι παραπάνω από χυδαίος. Επιμένεις. Γνήσιο παράδειγμα γκεμπελισμού.

Όχι αγαπητέ μου. Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. Έτσι όπως τ' ακούς. Τα άλλα είναι δικά σου δημαγωγικά κολπάκια. Σ' αυτόν τον διάλογο έχουν διαφωνήσει μαζί μας ακόμη και σύντροφοι. Τί να κάνουμε; Η αναρχία μας είναι πολύ έξω από τα δικά σου στερεότυπα.

Κρίνεις λοιπόν ότι η μόνη αντίδραση που επιτρέπεται εδώ μέσα είναι η επιθετικότητα; Οξύμωρο. Πολύ οξύμωρο, τόσο που δεν μπορεί να χωρέσει την προκατάληψή σου απέναντί μας ούτε να δικαιολογήσει φυσικά την βλακώδη συμπεριφορά σου ευθύς εξαρχής.

Κάνε όσο παιχνίδι θες.
Απλώς εμείς δεν είμαστε για τα δόντια σου.

Ανώνυμος είπε...

Προς τους Κάποιους…. Ανώνυμους….
Πρόλογος
Απογοητευμένος διαβάζω τον διάλογο που εξελίσσεται με αφορμή τα σχόλια των 2 κάποιων παραπάνω. Και λέω απογοητευμένος γιατί αναγκάζομαι να επιστρέψω σε εποχές που οι άνθρωποι πρέπει να προσδιορίσουν ταυτότητα προκειμένου να αποφευχθεί η οποιαδήποτε προκατάληψη εναντίον τους. Ε λοιπόν εγώ δεν είμαι διαχειριστής αλλά ένας απλός κάποιος σαν και εσάς που παρακολουθεί το συγκεκριμένο blog εδώ και καιρό, που γνωρίζει τους Ωχρά σαν μπάντα. Το ότι είμαι και εγώ ένας κάποιος είναι και η τελευταία μας ομοιότητα και δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι για αυτό. Κατά τα άλλα είμαι ένας κάποιος που αρνείται να κλειστεί πίσω από την ταμπέλα του συντρόφου που δηλώνει ο ένας από εσάς και υπονοεί συνεχώς την αναρχική ή έστω επαναστατική του ιδιότητα με σκοπό την κατάκτηση της δύναμης προς ανεξέλεγκτη βωμολοχία και κακοπροαίρετη κριτική. Αρνούμαι να δηλώσω ιδιότητα επικαλούμενος μόνο το άλλοθι της ίδιας μου της ανθρώπινης φύσης. Μακροσκελής ο πρόλογος αλλά απαραίτητος για να αντιμετωπίσω την άνευ ουσίας και αδικαιολόγητη ιδιοτέλεια σας.
Στο θέμα μας όμως…
Κάποιε Νο 1
Αρχικά θα ήθελα να μου κάνεις τη χάρη να ξαναδιαβάσεις μία την ανάρτηση γιατί θα αναγνωρίσεις πολλά από τα λάθη που έχεις διαπράξει στις ίδιες τις γραμμές του αρχικού κειμένου. Το μόνο που θα είχε νόημα αν διάβαζες σωστά το κείμενο, στο μόνο που θα είχε ουσία πραγματική να διαφωνήσουμε είναι στο αν προασπίζεσαι ή όχι συντρόφους που χωρίς να το έχουν επιτρέψει συγκεκριμένοι «καλλιτέχνες» βροντοφωνάζουν συνθήματα σε συναυλίες. Αυτό είναι το διακύβευμα της ανάρτησης ξεκάθαρο για όλους εκτός από τους φανατικούς θαυμαστές του Θανάση. Εσύ υπολείπεσαι και σε κατανόηση κειμένου αλλά και γιατί περίτεχνα αρνούμενος κάθε τρεις και λίγο το Θανάση αρνείσαι να παραδεχτείς ότι αν δεν είσαι παιδί του είσαι τουλάχιστον φανατικός θαυμαστής. Έχεις κάθε δικαίωμα να θαυμάζεις , να απαντάς, να κριτικάρεις αλλά ρε φιλαράκι να ακούγεται και κανένα επιχείρημα πέρα από έναν υποβόσκον θαυμασμό στο πρόσωπο ενός τραγουδοποιού.
Περνάω γρήγορα γρήγορα στην περίεργη χρήση του όρου αξιακού συστήματος κάπου μέσα στα μπερδεμένα λόγια σου. Ένα αξιακό σύστημα που για την τέχνη έχει αυτή την άποψη είναι τουλάχιστον μεμπτό. Δεν μπορείς να εγκαλείς στην κουβέντα αξιακά συστήματα τη στιγμή που το δικό σου συγκαλύπτεται πίσω από ειρωνικά σχόλια των αξιακών συστημάτων άλλων ανθρώπων. Και αν τον αξιακό σου σύστημα σου επιτρέπει να ακούς στίχους όπως «όσες και αν χτίσω φυλακές και αν ο κλοιός στενεύει ο νους μου είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει..» πληρώνοντας 180 ευρώ λυπάμαι αλλά μετά χαράς σου ανακοινώνω πως όντως δεν βρίσκω κοινά σημεία στα αξιακά μας συστήματα.
Αν το κράνος ενίσχυσης φυλακισμένων στη συνείδηση σου ταυτίζεται με την πολυτελή ελευθερία που διεκδικούν οι διάφοροι Θανάσηδες από την τσέπη σου τότε είσαι απλά άξιος της μοίρας σου.
Face control? Που? Εδώ που τα ασυνάρτητα κατεβατά σου περιλαμβάνοντας ευτελείς φράσεις έχουν εμφανή θέση? Η θα σου άφηνε ο Θανάσης το μικρόφωνο του ανοιχτό ποτέ στη διάθεση της οποιασδήποτε διαφωνίας σου?

Κάποιε Νο 2
Οι επιλογές του ανθρώπου είναι η ίδια του η ζωή. Είσαι τουλάχιστον θρασύς όταν στην μονομερή κριτική σου προς τις επιλογές τον Ωχρά δεν αναγνωρίζεις καμία ευθύνη για τη συνεργασία του Θανάση με το Νιόνιο. Και φυσικά φταίει ο Θανάσης για την Καλομοίρα μιας και με τη συνεργασία αυτή νομιμοποιεί να μπορεί ο κάθε Νιόνιος να πετάει μέσα από μια τούρτα ένα κοριτσάκι που είναι αξιολύπητο. Φυσικά και φταίει ο Θανάσης που ο κάθε Νιόνιος μπορεί να επικαλείται την ιδιότητα του εθνικού μουσικοσυνθέτη που του επιτρέπει να γίνεται ρεζέρβα των τηλεοπτικών παραθύρων. Φυσικά και φταίει ο Θανάσης με τη συνεργασία αυτή που τα στόματα και οι κριτικές βουλώνουν ξανά απέναντι σε Νιόνιους που ξαναβρήκαν το σωστό δρόμο και πάλι. Και φυσικά φταίει ο Θανάσης που τα τραγούδια του σήμερα τα καινούρια του παιδιά δηλαδή αποκτούν ζωή μέσα από το στόμα του κάθε Νιόνιου που για δώρο γενεθλίων ζητάει να βγει από την τούρτα του ένα από τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα που γέννησε το θέαμα στις μέρες μας.
Αντιθέτως οι Ωχρά δια των ειρωνικών σχολίων σου κρίνοντα βάναυσα και κατά τη γνώμη μου αδίκως όντας απλά προασπιστές της δικής τους σαφής αλλά και πολύ δύσκολης θέσης και άποψης για την τέχνη. Όχι για την τέχνη τους αλλά για την τέχνη γενικά. Και η ιδιοτέλεια σου αποδεικνύεται περίτρανα γιατί επιλέγεις να ασκήσεις και να ειρωνευτείς τους Ωχρά μέσα από την συγκεκριμένη ανάρτηση που αφορά και τον Θανάση ενώ οι θέσεις τους έχουν αποτυπωθεί πολύ καιρό πριν σε αυτό το blog. Οι αφορμές δεν είναι άλλοθι και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να απολογηθεί κανείς από τους Ωχρά επειδή το είδωλο σου θίγεται με ένα τρόπο όχι από την ανάρτηση αυτή καθεαυτή αλλά από την ίδια του τη στάση.
Με συγχωρείς αλλά τώρα θα πάρω πιο σοβαρό ύφος γιατί δεν μπορώ να ανεχτώ την άποψη σου για την τέχνη . το ότι η πολιτική δεν γεννά αξιόλογη τέχνη παρά μόνο συμπτωματικά έιναι όντως ο πιο προβληματικός λόγος που αρθρώθηκε εδώ μέσα. Η πολιτική ταυτότητα δεν είναι διαχωρισμένη από την υπόλοιπη ανθρώπινη οντότητα και αφού η τέχνη είναι προιόν του ανθρώπου δεν μπορεί παρά να είναι και προιόν την πολιτικής του ταυτότητας.
Το να αναφέρεσαι σε βιβλιογραφίες και αποσπάσματα είναι όντως ενοχλητικό για άτομα που αναγνωρίζουν την αδυναμία τους να κάνουν το ίδιο. Αυτό είναι ικανότητα αγαπητέ. Το να είσαι σε θέση να επεξεργαστείς κείμενα άλλων και να αναφέρεσαι σε αυτά δεν μπορεί να είναι ντροπή ούτε να αποκαλούνται φθηνά. Σταλινικοί και Μαοικοί φόβοι για τα βιβλιογραφικά αποσπάσματα είναι τουλάχιστον ηλίθιοι.
θα έπρεπε να ντρέπεσαι να μιλάς για πολυτέλεια αφήνοντας υπαινιγμούς για τις βιοτικές συνθήκες των Ωχρά προσπερνώντας τις μεγαλοαστικές κακές συνήθειες των Θανάσηδων μέσα από τις εξωφρενικές αμοιβές τους σε μαγαζιά τσίρκα. Συνεργασία δεν σημαίνει ταύτιση. Σημαίνει όμως αποδοχή και η πρόταση σου δεν είναι άλλη από την σιωπηλή αποδοχή των θεαματικών πλοκαμιών της κοινωνίας που αμαυρώνεις και εσύ ο ίδιος ξεπερνώντας όλους τους ορισμούς του Ντεμπόρ για το θέαμα. Εκτός αν νομίζεις πως το να μοιράζεσαι τη σκηνή με κάποιον δεν επηρρεάζει το αποτέλεσμα καθόλου.
Ενοχλούμαι μαζί σου γιατί έχεις αποφύγει να δηλώσεις ιδιότητα πράγμα το οποίο δεν θα είχα καμία ανάγκη αν εσύ δεν έκανες όλους αυτούς τους διαχωρισμούς. Ενοχλούμαι μαζί σου που ανοίγεις μέχρι και αισθητικό ζήτημα όταν κανένα από τα αισθητικά σου κριτήρια δεν έχουν διαφανεί μέσα από τα σχόλια σου. Ενοχλούμαι όταν μιλάς για αποσύνδεση της τέχνης από την πολιτική την ώρα που ασκείς φθηνή αντιπολιτευτική πολιτική σε τηλεοπτικό παράθυρο. Ενοχλούμαι όταν κάποιοι εδώ μέσα εγκαλούν τους Ωχρά για τη χρήση του blogger την ώρα που θεωρούν ότι ο Θανάσης δεν πρέπει να απολογηθεί για τίποτα. Ενοχλούμαι γιατί το να μην σου αρέσουν οι Ωχρά αποτελεί δικαίωμα. Το να μην παραδέχεσαι το δύσκολο δρόμο που έχει επιλέξει η συγκεκριμένη μπάντα είναι σαν να επιλέγεις να κλείσεις τα μάτια σου στην ίδια την πραγματικότητα. Ειρωνικές φράσεις που μιλούν για ηρωισμούς και άλλα τέτοια έρχονται απλά να σφραγίσουν μια άνευ λόγου επιθετικότητα η οποία μου είναι θλιβερή.
Ο ένας ανώνυμος επέλεξε να κρυφτεί επικαλούμενος την αναρχική του ιδιότητα εγκαλώντας τους Ωχρά συντροφικά. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι αγαπητέ μιας και εγώ αμφισβητώ την αναρχική σου ιδιότητα ευθέως. Ο άλλος ανώνυμος χωρίς να επικαλεστεί τίποτα αναλαμβάνει ρόλο συνηγόρου του Θανάση κάνοντας και αυτός το ίδιο λάθος με όλους τους θαυμαστές του εδώ μέσα. Κανένας από τους δύο δεν μπήκε στο κόπο να ασχοληθεί με την αρχική ανάρτηση και παρόλα αυτά το καταπίνω και απαντώ σε όσα μπορώ.
Η συνέπεια και η στάση των Ωχρά καλύπτει τα όποια αισθητικά κενά και τα αισθητικά τους κομψοτεχνήματα σε συνδυασμό πάντα με τη στάση τους έκαναν το Θανάση να συμμετάσχει σε αυτό το διάλογο. Βλέπετε χωρίς να πίνω μπάφους, χωρίς να είμαι πρεζάκι και χωρίς οι μολότοφ να είναι το αγαπημένο μου αξεσουάρ συγκινούμαι με το αντιεμπορευματικό ταξίδι του ήχου στα αυτιά μου δια στόματος Ωχρά περισσότερο από τον άρτιο ήχο του Θανάση που έχω φτιάξει εγώ με τα λεφτά μου.
Και για να τιμήσω και την αρχική ανάρτηση λέω ευθαρσώς πως τα συνθήματα των συντρόφων στις συναυλίες του Θανάση δεν είναι μόνο ευθύνη των ίδιων. Και φυσικά φταίει ο Θανάσης μέσα από τις δειλές του αφιερώσεις σε αναρχικούς φυλακισμένους, και φυσικά φταίει ο Θανάσης που στο παρελθόν έχει εκφραστεί θετικά για τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο. Αν ήταν αποκλειστικά ευθύνη των συντρόφων θα γινόταν και σε άλλες συναυλίες. Σας λυπάμαι περισσότερο από το Θανάση…
Πολύ καλημέρα σας.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως έχεις χάσει τα αυγά και τα πασχάλια... Ποιός είναι ο "κάποιος 1" και ποιός ο "2"? Είναι δυνατόν να σχολιάζεις "προς κάποιους... ανώνυμους" με ειρωνικό τόνο και να μην μπαίνεις καν στον κόπο να βάλεις ένα απλό ψευδώνυμο? Η θεωρείς πως "ο κ. από την Ωχρά" είναι επώνυμη υπογραφή? Ο περισσότερος κάσμος εδώ, όπως κι εσύ, ανώνυμα σχόλια κάνει.

Αν κάποιος εδώ έχει πρόβλημα αντίληψης, τοτε αυτός είναι όποιος δεν κατάλαβε πως ο "κάποιος 1" και ο "κάποιος 2" είναι το ίδιο πρόσωπο. Ειναι ξεκάθαρο!!! Υπογράφει συνέχεια με το ίδιο ψευδώνυμο! Δεν μπορώ να φανταστώ γιατί μπερδεύτηκες...

Ίσως καλύτερα να μην χρησιμοποιείς εισαγωγικά στη λέξη καλλιτέχνης. Όταν το κάνει κανείς αυτό, πρέπει να εξηγεί τί εννοεί, ή αυτό που εννοεί να είναι τόσο προφανές που δεν χρειάζεται εξήγηση.

Στα δυο παραπάνω αποδεικνύεις μια διάθεση για ειρωνία, χωρίς όμως να είσαι εύστοχος.

"τα αισθητικά τους κομψοτεχνήματα"??? σε παρακαλώ... Το παρατραβάμε. Γίνεσαι ανώνυμος γλύφτης και μετά τολμάς να λες ποιός παίρνει το ρόλο του θαυμαστή? Έπειτα, μιλάς για την αμφισβήτιση της αναρχικής ιδιότητας κάποιου? Μα είναι δυνατόν? Μήπως είσαι μέλος σε καμιά επιτροπή που δίνει "άδειες ασκήσεως του επαγγέλματος του αναρχικού"? Είναι σκέτη βλακεία να αμφισβητείς την οποιαδήποτε ιδιότητα κάποιου (και πόσο μάλλον τα πολιτικά πιστεύω του) επειδή διάβασες τις απόψεις του πάνω σε ένα θέμα που δεν έχει καν να κάνει με την πολιτική.

Είναι τουλάχιστον γελοίο να πιστεύεις πως τον ήχο του "θανάση" (και χρησιμοποιώ τα εισαγωγικά γιατί έχει αρχίσει να με εκνευρίζει η χρήση του μικρού ονόματος καποιου λες και είναι κολλητός σας. Ποιός θανάσης?ο Βέγγος?) ή οποιουδήποτε άλλου, τον έχεις φτιάξει με τα λεφτά σου! Δηλαδή τί υποννείς? Πως σου άρεσε ένας καλλιτέχνης, τον "αγόρασες" επειδή του έκανες τη χάρη να πληρώσεις είσοδο σε μια συναυλία του, και από τότε αυτός είναι υπόλογος απέναντι σου? Πολύ αναρχική αντιμετώπιση της μουσικής!!!

Σε εσένα επαντώ λοιπόν στον ενικό, γιατί δεν νομίζω πως ακόμα και η Ωχρά θα υποστηρίξει αυτή σου την άποψη πάνω στη σχέση μουσικού και κοινού. Να "αγοράζεις" καλλιτέχνες? τι λες ρε μεγάλε... (καλά, σιγά μην εκφράσει άποψη πανω σε αυτό η Ωχρά, εδώ που τα λέμε. Θυμάστε αυτό που έλεγα πριν δεν θέλουμε να δυσαρεστούμε ο ένας τον άλλο... Γλύψτε το κοινό σας Ωχρά, όπως σας γλύφει και αυτό. Όλοι θα φτγουν ευτυχισμένοι)

Salam
Al-Rum

Ανώνυμος είπε...

Για μια ακόμη φορά προσπαθείς να ομογενοποιήσεις την Ωχρά με όσους την ακούν ή έστω "συνοδοιπορούν". Όχι. Η Ωχρά δεν έχει ζητήσει από κανέναν την ρητορική επιβεβαίωση των επιλογών της ούτε έχει ανάγκη από τα εγκώμια κανενός. Ο οποιοσδήποε άλλος ανώνυμος, όπως κι εσύ, μπορεί να εκφράσει την άποψή του έχοντας ο ίδιος την ευθύνη αυτών που γράφει. Σε αυτόν λοιπόν να απαντάς διακριτά.
Ας σημειώσω, ωστόσο, ότι άρχισες να ασχολείσαι με άλλον επιχειρώντας να χρεώσεις σε μάς στο τέλος κάθε δική του αρνητικότητα. Φοβερός...

ΥΓ. Όχι φίλε μου! Ο "κ. από την ωχρά" δεν είναι ανώνυμος. Είναι επώνυμος, ευπρόσωπος, προσβάσιμος και σαφώς σε πιό εκτεθειμένη θέση από την δική σου.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό θα έλλειπε... να ήταν ανώνυμος ο διαχειριστής του μπλογκ. Εγώ μιλάω για ψευδώνυμα. Δεν έχω καμία προθεση ούτε να αποκτήσω φυσική πρόσβαση σε εσένα, ούτε να μάθω το πραγματικό σου όνομα. Απλά να υπάρχει ένα σαφες, τουλάχιστον, ψευδώνυμο, για να ξέρουμε ποιός λέει τί. Όπως θα παρατηρήσατε, έκανα το ίδιο λάθος στο πρώτο μου σχόλιο και το διόρθωσα για να μην υπάρξει σύγχυση.

Δεν θέλω να χρεώσω κανενός την αρνητικότητα σε εσάς. Είδες πως απάντησα σε ενικό. Το τελευταίο σχόλιο ήταν "προφητικό" και, δυστυχώς, αληθές. Μέχρι τώρα, κ. απο την Ωχρά, δεν έχεις απαντήσει σε καμία από τις ερωτήσεις που σου υπέβαλλα. Πάντα το γυρίζεις κάπου αλλού. Επιλέγεις να απαξιώνεις, όπως έγραψα και πρωτύτερα, τις ερωτήσεις μου με σοφιστικό τρόπο. Δεν σκοπεύω να επιτεθώ προσωπικά στην Ωχρά, ούτε για τη μουσική, ούτε για τις επιλογές της. Αλλά νομίζω πως όταν κάποιος βάζει στην τέχνη του μανιφέστο, οφείλει τουλάχιστον να εξηγεί τις υποπεριπτώσεις -αν, το τονίζω, αν θέλει να επικοινωνήσει τις ριζοσπαστικές απόψεις του. Σε αντίθετη περίπτωση, επιλέγει να κάνει αυτό που έλεγα προηγουμένως. Να θεωρεί πως απευθύνεται σε μια ελίτ, που έχουν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν αυτόματα τί εννοεί ο ποιητής, και να περιθωριοποιείται ή να περιθωριοποιεί τους άλλους, ανάλογα με τη δυναμική του εγχειρήματος.

Το οτι έχετε στο κοινό σας ανθρώπους που νομίζουν πως "αγοράζουν τον ήχο" αυτών που ακούνε με τα λεφτά τους, εσάς πρέπει να ανησυχεί.

Το ότι δεν θέλετε να δυσαρεστείτε οποιονδήποτε δηλώνει "σύντροφος", φαίνεται, νομίζω ξεκάθαρα.

Το θέμα "προσπαθείς να ομογενοποιήσεις την Ωχρά με όσους την ακούν ή έστω "συνοδοιπορούν"", το ξεκινήσατε εσείς σε αυτό το μπλογκ, κάνοντας το ίδιο για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ασχουλούμουν καθόλου με το τί μπρεί να λέει για εσάς ένας ακροατής σας. Βάλε για μια φορά τον εαυτό σου στη θέση αυτού που κριτικάρεις. Αν ο ανώνυμος φίλος σου σε ένα χρόνο θεωρήσει πως αυτό που κάνετε με την Ωχρά δεν συμβαδίζει πλέον με αυτό που νόμιζε πως κάνατε (ο καθένας έχει την οπτική του γωνία, έτσι?), πως θα ήθελες να αντιδράσει? Να μην ασχολείται πια μαζί σου και ίσως να εκφράζει την άποψή του για τη μουσική σου συνολικά, ή να σε λέει πουλημένο στα διάφορα μπλογκ, και να σε βάζει σε στερεότυπες κατηγορίες, "Θανάσηδων" κτλ?
Πως θα αντιδρούσες τότε? Θα προσπαθούσες να γράψεις τί πιστεύεις ψύχραιμα (όπως έκανε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου) η θα εκσφενδόνιζες το λεκτικό σου οπλοστάσιο κατά βούληση? Γιατί σε έχω δει να το κάνεις για θέματα πολύ λιγότερο σοβαρά από ότι ο διασυρμός.

Ελπίζω αυτή τη φορά να μου απαντήσετε

Salam
Al-Rum

Ανώνυμος είπε...

"Σαλάμ" γράφεις:
"νομίζω πως όταν κάποιος βάζει στην τέχνη του μανιφέστο, οφείλει τουλάχιστον να εξηγεί τις υποπεριπτώσεις -αν, το τονίζω, αν θέλει να επικοινωνήσει τις ριζοσπαστικές απόψεις του. Σε αντίθετη περίπτωση, επιλέγει να κάνει αυτό που έλεγα προηγουμένως. Να θεωρεί πως απευθύνεται σε μια ελίτ, που έχουν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν αυτόματα τί εννοεί ο ποιητής, και να περιθωριοποιείται ή να περιθωριοποιεί τους άλλους, ανάλογα με τη δυναμική του εγχειρήματος"
Αν επιστρέψεις στην χυδαία σου είσοδο στον διάλογο αυτό θα καταλάβεις ότι αυτός που περιθωριοποιεί τους άλλους, αυτός που συμπεριφέρεται ως ελίτ, δεν είναι άλλος πέρα από σένα.
Στην τελική, όχι! Δεν οφείλουμε τίποτε σε σένα. Τη μπροσούρα μας και πολύ σου είναι. Οφείλουμε διασαφηνίσεις μόνο σε αυτούς που κρίνουν ή κατακρίνουν την άποψή μας με όποιον τρόπο θέλουν (και που ποτέ δεν κινδύνεψαν από τους τραμπουκισμοιύς μας!) αφού πρώτα την έχουν κατανοήσει. Έχεις κάνει τόσο μεγάλη μαλακία εξαρχής του διαλόγου που δεν μπορείς με τίποτε να παρααστήσεις ένα πρόσωπο που τάχα "ενδιαφέρεται" να καταλάβει και που εμείς απαξιώνουμε αδικώς. Κάνε μας τη χάρη!

Ανώνυμος είπε...

Τι πρωτότυπο... πάλι δεν απάντησες.

Salam
Al-Rum

Ανώνυμος είπε...

Να σε λέω "πολύ καλημέρα σας" για να συνεννοούμαστε; Πάμε λοιπόν.

Το πιο λυπηρό, ίσως, με την περίπτωσή σοy -όπως ισχύει και για τις περισσότερες απαντήσεις του κ., αλλά και συντρόφων (σας) σε αυτό και άλλα μπλογκς ή φόρουμ- είναι ότι πατώντας εσύ την εντολή 'publish' κάτω από το κείμενο που έχεις σκαρώσει, ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου ένα αυτάρεσκο και χαιρέκακο μειδίαμα το οποίο τρέφεται από το λυτρωτικό συναίσθημα "του τα'χωσα του πούστη" και, φυσικά, είσαι βέβαιος ότι αποστόμωσες του πάντες και έτσι καπαρώνεις όλο και πιο σίγουρη θέση στο πάνθεον των μεγάλων θεωρητικών πατέρων και όσων μπορούν με όπλο το λόγο και τη θεωρία να κατακεραυνώσουν οποιονδήποτε και ο,τιδήποτε, πάντα και παντού. Προφανώς. Σε μια "μάχη" εκ προοιμίου χαμένη και για τις δύο μεριές. Το δίκιο σου δεν παζαρεύεται, η θέση μου δεν σε νοιάζει. Και το ίδιο και για μένα, όπως μου καταλογίζεις. Η ματαιοδοξία μας να’ναι καλά.

Ακόμα πιο λυπηρό είναι ότι για να αντιμετωπίσεις τον αντίλογο/βρισιές/γουατέβερ, η πολιτική σου σκέψη σου επιβάλλει πρώτα να με κατατάξεις σε κάποιο μετερίζι (π.χ. θαυμαστής του Θ.Π.) ώστε να ξέρεις από που και τι θα μου ρίχνεις -συλλογιστική που όσο σουρρεάλ κι αν είναι σου επιτρέπει να χρεώσεις ακόμα και σε μένα την Καλομοίρα, τις τούρτες, τα 180 ευρώ το μπουκάλι και πάει λέγοντας. Πάω δε στοίχημα ότι αν κάτω από το αόριστο «κάποιος» έβαζα και κάνα link, η πρώτη σου κίνηση –πριν διαβάσεις ο,τιδήποτε- θα ήταν να τσεκάρεις αυτό το link, ψάχνοντας πόσες παραπάνω πληροφορίες μπορείς να αλιεύσεις για το ποιόν μου και τη θέση μου.

Ας σου απαντήσω και σε μερικά λοιπόν, γιατί από τα συμφραζόμενα δεν βγάζεις άκρη.

Ρωτάς: «αν προασπίζεσαι ή όχι συντρόφους που χωρίς να το έχουν επιτρέψει συγκεκριμένοι «καλλιτέχνες» βροντοφωνάζουν συνθήματα σε συναυλίες».

Απαντώ: ΟΧΙ, δεν το προασπίζομαι και το θεωρώ χυδαία πράξη εκ μέρους τους, όπως θεωρώ και χυδαίο εκ μέρους του Θ.Π. αν εκμεταλλεύεται ή τρέφεται από αυτό το status που έχει καθιερωθεί στις συναυλίες του. Είναι, επίσης, πεποίθησή μου ότι δεν είναι ο καλλιτέχνης που θα το επιτρέψει ή όχι, αλλά μια συνολικότερη σχέση που έχουν διαμορφώσει από κοινού εκείνος με το κοινό του –σ’αυτό νομίζω πως συμφωνούμε κιόλας. Γι αυτό και –στην περίπτωσή μας- δεν είμαι σε θέση να το κρίνω τόσο αυστηρά, καθ’ό,τι μπορεί αυτή η σχέση να έχει διαμορφωθεί από τις καλές προθέσεις και των δύο πλευρών π.χ. τη συναισθηματική (ή άλλη) συμπάθεια που μπορεί να τρέφει ο Θ.Π. εν γένει για το χώρο του αναρχισμού και τα παιδιά που βρίσκουν εκεί μια άξια ιδέα και πρόταση, αλλά και τη σύνδεση που νιώθει ο ακροατής ανάμεσα στους στίχους/μουσική/δράση του Θ.Π. και στις αξίες/αρχές για τα οποία μάχεται και τα οποία πρεσβεύει. Μπορεί επίσης, μέσω αυτής της χαλαρότητας και της ανοχής, ο Θ.Π. να θέλει να στείλει και κάποιο μήνυμα στον «κόσμο των Διονύσηδων», κίνηση που αν όντως έχει μια βάση αλήθειας, βρίσκω άστοχη και άκαιρη. Τέλος, εννοείται πως ενοχλούμαι πολύ περισσότερο από τα συνθήματα των φανατικών ακροατών –τα οποία δεν έχουν καν κοινωνική αφετηρία ή στόχο- και απλά αποτελούν εκδηλώσεις λατρείας ή απαιτήσεις σε επίπεδο παραγγελιάς. Τουλάχιστον, για τα πολιτικά συνθήματα, είμαι σε θέση να αναθεωρήσω και να εικάσω όλο το ζήτημα από άλλη οπτική, εφ’όσον όλο το θέαμα (η συναυλία εν προκειμένω) εντάσσεται (ηθελημένα ή μη, συνειδητά ή μη) σε μια συνολικότερη κοινωνική διαδικασία που το ξεπερνάει π.χ. επανάσταση, διαδήλωση, διαμαρτυρία, υποστήριξη κρατουμένων/αγωνιστών κλπ κλπ.

Έγραψες: «Δεν μπορείς να εγκαλείς στην κουβέντα αξιακά συστήματα»

Απαντώ: Δεν το έκανα ποτέ. Άλλος, ως μέντιουμ, κατέληξε με σιγουριά και σαφήνεια στο πως είναι διαμορφωμένο το δικό μου αξιακό σύστημα –το οποίο δεν έχω καταλάβει γιατί εκτείθεται ανά πάσα στιγμή και συζητιέται, ενώ κάνουμε μια συγκεκριμένη κουβέντα –έστω βρισίδι, πες το όπως θέλεις. Αλλά συγκεκριμένο.

Και γράφεις: «Και αν τον αξιακό σου σύστημα σου επιτρέπει να ακούς στίχους όπως «όσες και αν χτίσω φυλακές και αν ο κλοιός στενεύει ο νους μου είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει..» πληρώνοντας 180 ευρώ λυπάμαι αλλά μετά χαράς σου ανακοινώνω πως όντως δεν βρίσκω κοινά σημεία στα αξιακά μας συστήματα.»

Απαντώ: Είδες λοιπόν σε τι τέρατα αντιφάσεων μπορεί να σε οδηγήσει η λάθος βάση; Δεν γνωρίζεις το αξιακό μου σύστημα, δεν έχω σχεδόν την παραμικρή ιδέα εγώ για το δικό σου. Γνωρίζουμε μόνο όσα λέμε εδώ. Συγκεκριμένα –και εντελώς ακαδημαΪκά θα το αναφέρω- το αξιακό μου σύστημα (αν και δεν το ρωτάω πάντα, γιατί περίπου ξέρω ποιος είμαι και πως διαμορφώνονται οι επιλογές μου) μου επιτρέπει να ακούω τον συγκεκριμένο στίχο στο σπίτι μου, σε παρέες με φίλους όταν χαζοπαίζουμε, σε συναυλίες του Θ.Π. (που, ΝΑΙ, ένα αντίτιμο εισόδου το αναγνωρίζει το αξιακό μου σύστημα), ακόμα και στο μαγαζί που εμφανίστηκε με τον Σαββόπουλο, όπου η ταρίφα δεν ήταν 180 ευρώ –όπως έχει κατοχυρωθεί χυδαία σ’αυτή τη συζήτηση- αλλά 15 ευρώ με ποτό. Και αν θες να ξέρεις είχα καβαντζώσει και πρόσκληση. Δεν ξέρω αν θα πήγαινα στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, αν χρειαζόταν να πληρώσω. Όχι γιατί είναι άδικο να πληρώνω τόσο για ένα θέαμα, αλλά γιατί το συγκεκριμένο θέαμα δεν αξίζει για μένα τον κόπο, ώστε να δεσμεύσω και 15 ευρώ για να το δω. Ζω και χωρίς αυτό, ζω και χωρίς Θανάση, όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται. Από την άλλη, είμαι σίγουρος πως στάνταρ θα υπάρχει κάτι στο δικό σου αξιακό σύστημα το οποίο εγώ μπορεί να βρίσκω φαιδρό, ανήθικο, ψεύτικο, δεν ξέρω κι εγώ τι. Μπορεί και όχι. Αλλά γιατί είναι απαραίτητο να συγκρουστούν τα δύο αξιακά μας συστήματα προκειμένου να κάνουμε μια κουβέντα (έστω βρισίδι); Επιπλέον, δεν πιστεύεις ότι το κριτήριο είναι λίγο φτωχό και επιμεριστικό για να κρίνεις τόσο συνολικά τη σχέση των αξιακών συστημάτων δύο ανθρώπων; Πολύ άγχος διαβλέπω.

Γράφεις: «την πολυτελή ελευθερία που διεκδικούν οι διάφοροι Θανάσηδες από την τσέπη σου»

Απαντώ (ρωτώντας): Ποιοι είναι οι διάφοροι Θανάσηδες; Είναι κι άλλοι πέραν του Θ.Π.; Όμοιοι; Πότε οι Θανάσηδες διεκδίκησαν κάτι από την τσέπη μου και δεν το πήρα χαμπάρι; Ποια πολυτελή ελευθερία διεκδικούν; Αντίστοιχη εκείνη της Ωχράς (δεν παίρνω λογαριασμό, δεν δίνω λογαριασμό); Από την τσέπη μου λοιπόν έχουν γίνει κάτι οι διάφοροι Θανάσηδες; Όχι από το μόχθο τους; Ενώ π.χ. η Ωχρά έχει γίνει από το μόχθο της και μόνο και η τσέπη μου τους είναι αδιάφορη; Τότε, γιατί βγαίνει το καπέλο για οικονομική ενίσχυση; Προς τι; Συναισθηματικός εκβιασμός άραγε; Ποιος σύντροφος θα αρνηθεί να δώσει; Ποιος δεν αναγνωρίζει το δίκαιο της πράξης εκείνη τη στιγμή; Και αν δεν συνδράμει η τσέπη μου στην ενίσχυσή τους, μήπως θα μπορούσαν να μου αναφέρουν κατά πόσο κάνουν κάτι άλλο ηθικότερο προς εξασφάλιση της επιβίωσής τους –και κατ’επέκταση του καλλιτεχνικού οράματός τους (το οποίο φυσικά περνάει και από την αγορά εξοπλισμού κλπ κλπ); Κακώς λοιπόν ο Θ.Π. κερδίζει από την τέχνη του και την υπεραξία της. Ας συμφωνήσω για την κουβέντα. Εκείνος όμως που κατηγορεί με τόσο αυστηρό λόγο αυτή τη συνθήκη, ποιο μοντέλο έχει να αντιπροτείνει –τυγχάνοντας κι ο ίδιος μουσικός; Την περιθωριοποίηση; Τις (καλλιτεχνικές/ηχητικές/τεχνικές) εκπτώσεις; Ας το ακούσω επιτέλους.








Γράφεις: «δεν αναγνωρίζεις καμία ευθύνη για τη συνεργασία του Θανάση με το Νιόνιο.»

Απαντώ: Ασφαλώς και αναγνωρίζω και μάλιστα πολλές. Και –καλλιτεχνικά- βαρύτατες, Αρνούμαι όμως να συντηρώ την κνίτικη βλακεία τόσων δεκαετιών που θέλει τους καλλιτέχνες ιδεολογικά συνεπείς απέναντι στο έργο τους και εμένα (ως δέκτη) να οφείλω να δεχτώ πλήρως τον καλλιτέχνη ως προϋπόθεση για να δεχτώ το έργο του. Το έργο του, στο βαθμό που με ενδιαφέρει και έχει κάποια σχέση με τη ζωή μου, μου ανήκει. Ο καλλιτέχνης όχι. Επιπλέον, ποιος είναι ικανός να κρίνει αυτή την ιδεολογική συνέπεια; Γιατί, για μένα, αυτό είναι το πιο επικίνδυνο της υπόθεσης. Θα την κρίνει η Ωχρά; Θα την κρίνεις εσύ; Μήπως εγώ; Ο ίδιος ο Θ.Π. έγραφε παραπάνω ότι δεν μπορεί ούτε ο ίδιος να την κρίνει. Βέβαια, κι εσύ θα πεις ότι μπορεί να το κάνει για υπεκφυγή. Δεκτό. Αλλά φοβάμαι ότι μόνο αυτό θα έλεγες ούτως ή άλλως. Αλλά ακόμα και βαρύτατες να είναι οι ευθύνες του, γιατί δεν κρίνεται σκόπιμο να μείνουμε σ’αυτές –αλλά και να αντιδράσουμε ή να κρίνουμε στο μέτρο που τους αντιστοιχεί; Εδώ γίνομαι μάρτυρας συνολικής απαξίωσης προσώπων, καταστάσεων, ιδεών, αξιακών συστημάτων κλπ. Μπορεί να φταίω κι εγώ στην τροπή που παίρνει η κουβέντα (προφανώς), αλλά δεν είδα κάτι διαφορετιό στο κλίμα ερωταπαντήσεων που διαμορφώθηκε από τα 100 προηγούμενα comments.

Γράφεις: «με τη συνεργασία αυτή νομιμοποιεί να μπορεί ο κάθε Νιόνιος να πετάει μέσα από μια τούρτα ένα κοριτσάκι που είναι αξιολύπητο»

Απαντώ: ΝΑΙ, είναι αξιολύπητο. Και κάτι χειρότερο ίσως. Είναι, όμως, κάποιος νομοθέτης ο Θ.Π. και μου έχει διαφύγει; Καλλιτεχνικά, πρείμενε ο Νιόνιος τον Θ.Π. να νομιμοποιήσει αυτές τις αηδίες, τις οποίες μάλιστα μια χαρά είχε κάνει πολύ πριν γνωρίσει τον Θ.Π.; Μήπως τη μόνη νομιμοποίηση στον καραγκιόζη Σαββόπουλο τη δίνουμε όλοι εμείς (εγώ περισσότερο, εσύ ως αγωνιστής λιγότερο) που δεν αντιδρούμε καθόλου όταν για να στήσει αυτές τις γελοίες παράτες καπηλεύεται το Ηρώδειο, αλλά και τον (φορολογικό) οβολό μας (βλ.τελετή λήξης); Βάσει του αξιώματος που αναφέρεις θα έπρεπε να πιστέψουμε ότι και η ερμηνεία κομματιών του Σαββόπουλου από την Ωχρά νομιμοποιεί με τον τρόπο της τον ίδιο καλλιτέχνη. Προφανώς και δεν ισχύει. Αλλά όχι μόνο για την Ωχρά. Δηλαδής, η ερμηνεία επαναστατικών κομματιών από τον Νταλάρα σημαίνει απαραίτητα κάτι για την επανάσταση;

Γράφεις: «Φυσικά και φταίει ο Θανάσης που ο κάθε Νιόνιος μπορεί να επικαλείται την ιδιότητα του εθνικού μουσικοσυνθέτη που του επιτρέπει να γίνεται ρεζέρβα των τηλεοπτικών παραθύρων.»

Απαντώ: Φυσικά και φταίει. Όσο φταίει κι η Ωχρά που παίζει κομμάτια του. Δηλαδή ΚΑΘΟΛΟΥ. Ιγατί είναι τόσο δύσκολο να το δούμε έτσι;

Γράφεις: «με τη συνεργασία αυτή τα στόματα και οι κριτικές βουλώνουν ξανά απέναντι σε Νιόνιους που ξαναβρήκαν το σωστό δρόμο και πάλι.»

Απαντώ: Εγώ πάλι διαπίστωσα ότι έγινε το αντίθετο. Όχι μόνο δεν βούλωσαν τα στόματα, αλλά πήραν φωτιά. Με κύριο στόχο τον Θ.Π. Και ίσως καλά έκαναν. Και ποιος κατοχυρώνει ότι «βρήκαν το σωστό δρόμο και πάλι»; Μάλλον σ’αυτό φαίνεται να έχω καλύτερη ενημέρωση. Αλλά και πάλι, γιατί τόσο άγχος για την κριτική; Δεν γνωρίζεις –καλύτερα ίσως από μένα- ποια είναι η αφετηρία της και ποια τα συμφέροντά της –ειδικά αν μιλάμε για την έντυπη και τηλεοπτική; Είχες κάποια αυταπάτη ότι ο Γιαννίκος (και Alter και Lyra) θα κάνει αυστηρή καλλιτεχνική ή ιδεολογική κριτική στο καλλιτεχνικό εγχείρημα στο οποίο επενδύει δισκογραφικά; Είχες κάποια αυταπάτη για τα περιοδικά και τους γραφιάδες που πρέπει να γράψουν αυτά για τα οποία πληρώνονται; Που, παρ’όλα αυτά, δεν έγραψαν και όλοι έτσι...

Γράφεις: «Και φυσικά φταίει ο Θανάσης που τα τραγούδια του σήμερα τα καινούρια του παιδιά δηλαδή αποκτούν ζωή μέσα από το στόμα του κάθε Νιόνιου που για δώρο γενεθλίων ζητάει να βγει από την τούρτα του ένα από τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα που γέννησε το θέαμα στις μέρες μας.»

Ξαναγράφω: Για να δεις πόσο σούρεαλ είναι αυτό το σκέπτικο –όπως προσπάθησα να εξηγήσω παραπάνω- γράψε σωστά την πρόταση με όλα τα παραλειπόμενα:
«Και φυσικά φταίει ο Θανάσης που τα τραγούδια του σήμερα τα καινούρια του παιδιά δηλαδή αποκτούν ζωή μέσα από το στόμα του κάθε Νιόνιου ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΕΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ (ο Νιόνιος ως ερμηνευτής) που για δώρο γενεθλίων ΣΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΥΛΙΑ (ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ) ζητάει να βγει από την τούρτα του ένα από τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα που γέννησε το θέαμα στις μέρες μας (ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ)».

Γράφεις: «όντας απλά προασπιστές της δικής τους σαφής αλλά και πολύ δύσκολης θέσης και άποψης για την τέχνη.»

Απαντώ: Σαφούς ναι, πιο σαφούς δεν γίνεται –σε βαθμό δυσκοιλιότητας όμως και αδυναμίας αντίληψης άλλων σημάτων και ερεθισμάτων. Από που κι ως που όμως «πολύ δύσκολης»; Τι το πολύ δύσκολο κάνουν; Αφού, έτσι κι αλλιώς, απαξιώνοντας όλο το μηχανισμό της κοινωνίας του θεάματος, παραιτούνται κι από τις αξιώσεις που αυτός παρέχει, τότε προς τι η σύγκριση; Μια χαρά αυτάρσεκα ταμπουρωμένοι είναι στο μετερίζι τους, καλύπτονται μια χαρά από το πολιτικό τους μανιφέστο, δεν έχουν να δώσουν λογαριασμό σε όποιον δεν γουστάρουν, δεν έχουν να βρουν άλλους τρόπους να επικοινωνήσουν την τέχνη τους, δεν θέλουν να κουνηθούν ρούπι από το χώρο (και τους χώρους) που έχουν διαμορφώσει, δεν δοκιμάζονται σε τίποτα, δεν δέχονται να δοκιμαστούν και να δοκιμάσουν, παίζουν σε κατά συνθήκη διαμορφωμένο και προσυλητισμένο ήδη κοινό με σαφή ιδεολογικό (κοινό) στόχο, άρα που ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία; Στα φτωχά οικονομικά; Στα περιστασιακά ντου των μπάτσων και των ασφαλιτών; Σ’αυτά ναι θα συμφωνήσω, αλλά θα’πρεπε κι εσύ αντίστοιχα να έχεις ενημέρωση μήπως «καλλιτέχνες από τον κόσμο των Θανάσηδων» (συ είπας) έχουν αντίστοιχα ντράβαλα και τρεξίματα με δικαστήρια και άλλους περιορισμούς που δεν σου περνάνε καν από το μυαλό. Τα παραδοσιακά θύματα του συστήματος μπορεί να κραυγάζουν παντού το πόσο θύματα είναι, δεν σημαίνει όμως ότι έχουν και την αποκλειστικότητα.

Γράφεις: «το ότι η πολιτική δεν γεννά αξιόλογη τέχνη παρά μόνο συμπτωματικά έιναι όντως ο πιο προβληματικός λόγος που αρθρώθηκε εδώ μέσα. Η πολιτική ταυτότητα δεν είναι διαχωρισμένη από την υπόλοιπη ανθρώπινη οντότητα και αφού η τέχνη είναι προιόν του ανθρώπου δεν μπορεί παρά να είναι και προιόν την πολιτικής του ταυτότητας.»

Απαντώ: Αν και αυτό δεν το έγραψα εγώ, οφείλω να αναγνωρίσω ότι εδώ διαπράττεις μέγιστη λαθροχειρία με αποκλειστικό σκοπό να φέρεις την κουβέντα στα μέτρα σου και στο δίκιο σου. Η πολιτική δεν είναι συνδεδεμένη με την τέχνη, μόνο με τον τρόπο που φαντάζεσαι και θεμελιώνεις εσύ ή η Ωχρά. Άλλο λέει η πρόταση και άλλο απαντάς. Σε βολεύει να βλέπεις στους άλλους απολίτικο λόγο, καθότι εξαρχής μιλάς ως εργολάβος πολιτικής τοποθέτησης. Και έτσι νικάς πάλι. Μπράβο. (και τώρα χειροκρότημα από τους ομοϊδεάτες).

Γράφεις: «Το να είσαι σε θέση να επεξεργαστείς κείμενα άλλων και να αναφέρεσαι σε αυτά δεν μπορεί να είναι ντροπή ούτε να αποκαλούνται φθηνά.»

Απαντώ: Όταν συμπληρώνουν τον λόγο σου είναι πράγματι ικανότητα και ουσία. Όταν τον υποκαθιστούν εν είδει αυθεντίας ελλείψει άλλων ουσιαστικών επιχειρημάτων, είναι κάτι χειρότερο από φτηνό. Επίσης, χρεώνεται ως έλλειψη ικανότητας όταν τα αποσπάσματα από κείμενα άλλων, κατορθώνουν να αποκαλύψουν άλλα από εκείνα που εσύ ήθελες. Δεν μπορείς π.χ. να μιλάς για ιδεολογική ταύτιση καλλιτέχνη και έργου και συνέπεια έργου και ζωής και να αναφέρεις ταυτόχρονα Ρεμπώ και Ελύτη (ειδικά Ελύτη...). Ούτε καν Καβάφη αν το πας έτσι. Και είναι ακόμα πιο φτηνό να λες ότι χρησιμοποιούμε απόσπασμα του Ρεμπώ από την περίοδο που δεν ήταν δουλέμπορος ή παίζουμε κομμάτια του Σαββόπουλου από τότε που ήταν αγνός. Παπάρια αγνός ήταν πάντα, αν θες τη γνώμη μου. Βάσει όμως αυτό θα μπορούσες να ανγνωρίσεις και «πρότερο έντιμο βίο» στον Θ.Π. και να μιλήσεις για άστοχες επιλογές τώρα. Δεν τον κάνεις. Προτιμάς τη συνολική απαξίωση σε καλλιτεχνικό, ιδεολογικό, πολιτικό, ακόμα και ανθρώπινο επίπεδο.

Γράφεις: «Ενοχλούμαι όταν κάποιοι εδώ μέσα εγκαλούν τους Ωχρά για τη χρήση του blogger την ώρα που θεωρούν ότι ο Θανάσης δεν πρέπει να απολογηθεί για τίποτα.»

Απαντώ: Του μυαλού σου ροκανίδια... Ο Θ.Π. όσο του αντιστοιχούσε απολογήθηκε. Εγώ από πλευράς μου, δεν υπερασπίζομαι –ή τέλοσπάντων δεν νιώθω ότι είναι αυτή η αφετηρία μου- τον Θ.Π., αλλά μια λογική που δεν μου επιτρέπει να δέχομαι τέτοιες βλακείες ως θέσφατα και ως αξίες –για τις οποίες είσαι βέβαιος ότι αν ζούσε ο Ντεμπόρ θα σου έδινε παράσημο, κάτι δηλαδή σαν φυσικός κληρονόμος του, ντεμπορικός εκπρόσωπος στη γη.

Γράφεις: «Η συνέπεια και η στάση των Ωχρά καλύπτει τα όποια αισθητικά κενά και τα αισθητικά τους κομψοτεχνήματα»

Απαντώ: Η συνέπεια και η στάση των Ωχρά είναι αρκετή για σένα και τους Ωχρά, με συνέπεια η αισθητική να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Γι αυτό και οι ίδιοι τόσο αβίαστα μπορούν να δικαιολογήοσυν ένα σωρό εκπτώσεις στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Και καλά ίσως πράττουν σύμφωνα με τις αρχές τους και το μανιφέστο τους. Αλλά τελικά τι καλύπτει αυτή η συνέπεια; Τα κενά ή τα κομψοτεχνήματα; Έχει κι αυτό τη σημασία του. Και απέναντι σε ποιους τους δικαιώνει και με ποιους κοινωνεί το αποτέλεσμα; Στους –εξ ορισμού- λίγους ομοίους τους; Κι αυτό είναι ένας δύσκολος δρόμος λοιπόν;

Εν κατακλείδει, είναι άλλο να έχεις καθορίσει την τέχνη σου, το πεδίο δράσης της, τους στόχους σου μέσα από αυτήν, τους τρόπους επικοινωνίας, και να κοιτάς μετά πως θα κουμαντάρεις όλα αυτά μέσα από το δικό σου σύστημα αρχών, αξιώνοντας και τηνπ ροσωπική σου αξιοπρέπεια, μέσα στις καθημερινές αντιφάσεις της ζωής και τη μέγγενη του συστήματος. Και άλλο να έχεις προαποφασίσει τον τρόπο δράσης σου, το πλαίσιο και τους χώρους στα οποία θα κινηθείς, ακόμα και το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι (άρα και τις συνθήκες που κατά κοινή σύμβαση θα ισχύουν για εσένα και το κοινό σου) και μετά να κοιτάς πως μπορείς να στριμώξεις και λίγη τέχνη σ’αυτό το σύστημα αποφάσεων και αρχών, βάζοντας εξ ορισμού την τέχνη σε δεύτερη μοίρα ή τεμαχίζοντας βάναυσα ως άλλος Προκρούστης ό,τι καλλιτεχνικό υπόλοιπο περισσεύει από το στενό ιδεολογικό σου κρεβάτι.

Γράφεις: «τον άρτιο ήχο του Θανάση που έχω φτιάξει εγώ με τα λεφτά μου.»

Απαντώ: Σ’αυτό θα συμφωνήσω πλήρως με τον Άραβα που στην είπε. Είναι ίσως η πιο χυδαία θέση και νοοτροπία που έχει γραφτεί εδώ πέρα. Είσαι χειρότερος από θαυμαστής του Θ.Π. Τον θεωρείς υπάλληλό σου, όπως οι κρετίνοι που φωνάζουν συνθήματα την ώρα που η Φριντζήλα τραγουδά ένα ποντιακό νανούρισμα (κακούργημα σύμφωνα με το αξιακό σύστημα του κόσμου των θαυμαστών του Θ.Π.)

Γράφεις: «Και φυσικά φταίει ο Θανάσης μέσα από τις δειλές του αφιερώσεις σε αναρχικούς φυλακισμένους, και φυσικά φταίει ο Θανάσης που στο παρελθόν έχει εκφραστεί θετικά για τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο.»

Τον Θανάση μην τον λυπάσαι, μια χαρά είναι εκεί που είναι. «Στο βάθρο του»... Εμάς να λυπάσαι. Κυρίως γιατί μπαίνουμε στη λογική να αναπτύξουμε και επιχειρήματα απέναντι σ’αυτό τον στενοκεφαλιάς, αδιαλλαξίας και μισαλλοδοξίας που έχεις ορθώσει εσύ και οι συνοδοιπόροι της Ωχράς. Το «υβρεολόγιο» δεν αρκούσε. Ήθελες επιχειρήματα. Τα οποία όταν διατυπώθηκαν τα όνομασες πάλι «υβρεολόγιο». Γιατί μόνο σε υβρεολόγιο μπορείς και απαντάς. Ο θεωρητικός σου λόγος φαίνεται εκλεπτυσμένος και πλήρης μόνο όταν στέκεται απέναντι σε κάφρους. Στην ουσία του, είναι ανάπηρος και διάτρητος όσο δεν πάει. Κυρίως γιατί δεν απαντάει σε κανένα πραγματικό ζήτημα. Και εφευρίσκει συνέχεια χίλιες δυο αστείες προφάσεις για να μην αποκαλύψει την αναπηρία του.

Η εντυπωσιακή και επιθετική μου είσοδος, όπως βλέπετε, έχει προ πολλού δώσει τη θέση της σε πιο αναλυτικό λόγο από πλευράς μου. Η είσοδός μου και μόνο όμως είναι αρκετή ως δικαιολογία σε σας για να απαντάτε ακόμα με υπεκφυγές και όχι για την ταμπακέρα, συνεχίζοντας πια σε ένα ελιτίστικο ύφος συζήτησης «αν δεν γουστάρω (που δεν σε γουστάρω) δεν σου απαντάω».

Καλή αντάμωση στα γουναράδικα!

ΚΑΠΟΙΟΣ (ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ)

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασα να απαντήσω σ'αυτό.

Γράφεις: «Και φυσικά φταίει ο Θανάσης μέσα από τις δειλές του αφιερώσεις σε αναρχικούς φυλακισμένους, και φυσικά φταίει ο Θανάσης που στο παρελθόν έχει εκφραστεί θετικά για τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο.»

Απαντώ (ως κακός συνήγορος): Μήπως φταίει και που έχει παίξει λάηβ αμισθί προς υποστήριξη του ευρύτερου αντιεξουσιαστικου χώρου, κρατουμένων, επαναστατικών ομάδων κλπ κλπ; ξέρω ότι θα εστιάσεις στο "αμισθί", αλλά προσπάθησε να δεις το δεύτερο. Γιατί εσύ πολύ έντεχνα γράφεις και κρίνεις μόνο λόγια και τσιτάτα του Θ.Π. Και εξίσου έντεχνα αποκρύπτεις πράξεις που ίσως δείνχουν και μια άλλη στάση. Και που πιθανώς δικαίως δημιουργούν τις προσδοκίες στους συντρόφους σου. Η διαφωνία μου και πάλι είναι ότι αυτές οι προσδοκίες δεν σου δίνουν το παραμικρό δικαίωμα να κρίνεις την τελική επιλογή του άλλου που, πρώτον, δεν τις είχε πιθανώς στο μυαλό του και, δεύτερον, δεν έχει (και είναι ανήθικο να έχει) οποιαδήποτε δέσμευση σ'αυτές. Όσο κι αν έχει υποθάλψει τη δημιουργία τους -σύμφωνα με τη δική μας κοινή ερμηνεία.

Ανώνυμος είπε...

Θα σταθώ πολύ λίγο στις προσωπικές σου επιθέσεις γιατί αισθάνομαι πραγματικά ότι λίγος χρόνος έτσι και αλλιώς τους αναλογεί. Δεν απάντησα εδώ μέσα με σκοπό να θριαμβολογήσω και παρόλο που έτσι υποστηρίζεις επειδή με κανέναν τρόπο δεν αποδεικνύεται είναι και μειωμένη η ανάγκη μου να με υπερασπιστώ. Συμμετείχα εδώ μέσα ακριβώς με τους ίδιους όρους με εσένα και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να απολογηθώ που το όπλο μου εδώ μέσα είναι ο λόγος μου. Εσένα δηλαδή πιο είναι? Σε αυτή τη «διαλογική μάχη» λοιπόν οι όροι και τα όπλα είναι ισότιμα. Μην προσπαθείς να κερδίσεις λοιπόν τις εντυπώσεις αναφέροντας μονομερή πλεονεκτήματα που δεν υπάρχουν. Η θέση σου με νοιάζει στο βαθμό που μπορεί να με νοιάζει η άποψη ενός ανθρώπου που μου προκαλεί θλίψη. Δηλαδή και λίγο και πολύ.
Το επιθετικό μου ύφος και η ειρωνική αντιμετώπιση σε πολλά από αυτά που είπες είναι υφολογικός δανεισμός από το δικό σου σχολιασμό και συγνώμη αλλά είναι λίγο κουλό από μέρους σου να αποδίδεται στην πολιτική μου ταυτότητα που απλά υπονοείται και δεν κραυγάζεται. Δεν χρησιμοποίησα φλάμπουρο στο σχολιασμό μου και είναι εντελώς απαράδεκτο να προκαταβάλεις τον διάλογο αυτό με τέτοιο τρόπο. Με κατηγορείς για βιαστικούς χαρακτηρισμούς την ώρα που ταυτοχρόνως επικρίνεις μια ενδεχόμενη επίσκεψη μου σε ένα ενδεχόμενο link το οποίο θα μπορούσε να μου προσφέρει περισσότερα στοιχεία για σένα. Είσαι με τα καλά σου? Επαναενεργοποιώ λοιπόν όλη την καλή μου διάθεση και μπαίνω και πάλι στην ουσία.
Μέχρι τώρα η πρώτη φορά που πραγματικά σχολιάζεις την αρχική ανάρτηση των Ωχρά είναι σε αυτό το τελευταίο σου σχόλιο μιας και δείχνεις να αντιλαμβάνεσαι πιο ήταν το θέμα. Δεν το κρίνω και εγώ όσο αυστηρά φαντάζεσαι αλλά μόνο μέσα από τον τόσο αυστηρό λόγο μου αντιλήφθηκες επιτέλους το επίδικο της συγκεκριμένης ανάρτησης. Χαίρομαι για αυτό και μη σπεύσεις να μιλήσεις πάλι για θριάμβους. Ειλικρινά χαίρομαι.
Δεν είπα ποτέ ότι εσύ έβαλες ζήτημα αξιακού συστήματος αλλά όταν μπήκε και διαβάζοντας ξανά προσεκτικά το σχόλιο σου μπήκες στο παιχνίδι να εγκαλέσεις κόσμο και συγκεκριμένα τους Ωχρά σαν μπάντα επιστρέφοντας ερωτήσεις για ξεκάθαρα κατά την ταπεινή μου άποψη αξιακά συστήματα. Τώρα επικαλείσαι ελειπή γνώση και κοιτάς περίτεχνα πως θα μου βουλώσεις το στόμα. Ε λοιπόν είτε σου αρέσει είτε όχι τα λόγια είναι πράξη(δεν είναι δικό μου τσιτάτο αλλά δεν αναφέρω τον στοχαστή μη δημιουργηθεί και πάλι πρόβλημα για βιβλιογραφικές αναφορές και τέτοιες ανασφάλειες σου που δεν έχω καμία διάθεση να σχολιάσω) και από τα λόγια σου αυτά είμαι σε θέση να εντοπίσω τη σύγκρουση των αξιακών μας συστημάτων. Δεν είπα να μην πληρώσεις το αντίτιμο σε μια συναυλία είπα απλά να αναγνωρίσεις την αξία της απουσίας του. Η λέξη θέαμα είναι για μένα αρνητικά φορτισμένη (με βάση και τις συγγραφικές μου επιρροές που δεν τις αρνούμαι) οπότε ότι αναγνωρίζω ως θέαμα προσπαθώ να το αποφεύγω ή να το πολεμώ όπως μπορώ ή να το συνειδητοποιώ τουλάχιστον και να κρατώ τια απαραίτητες για εμένα αποστάσεις ασφαλείας. Οπότε είναι αδύνατον μαζί μου να κουβεντιάσεις το αν αξίζει ή όχι κάτι που αναγνωρίζεις ως θέαμα.
Η πολυτελή ελευθερία λοιπόν που αναζητούν είναι αυτή που προκύπτει από τα εξωφρενικά χαράτσια των 180 ευρώ (το τραπέζι ανά τέσσερα άτομα) ή τα 15 ευρώ που θεωρείς εσύ ένα ευτελές ποσό. Και εδώ λοιπόν συγκρούονται τα αξιακά μας συστήματα μιας και εγώ θυμώνω με το γεγονός ότι μόνο όσοι διαθέτουν 15 ευρώ και πάνω έχουν το δικαίωμα να συγκινηθούν από μια ζωντανή εμφάνιση του κυρίου Θανάση και του κάθε Θανάση (βλέπεις ότι μοιάζει με πολλούς?) και με τους υπόλοιπους τι γίνεται? Μου ζητάς να προσπεράσω έτσι απλά το γεγονός των κοινωνικοταξικών αποκλεισμών που προκαλούν αυτοί οι Θανάσηδες και όλοι οι όμοιοι του? Ή για σένα η τέχνη πρέπει να αποστασιοποιείται και από αυτό? Αυτή είναι η διαφορά με τους Ωχρά. Το κράνος δεν αποκλείει. Το κράνος δεν απαιτεί. Το κράνος το ελέγχεις εσύ. Το αν το χέρι σου θα ανοίξει το αν έχει να δώσει δεν αφορά κανέναν άλλο παρά μόνο εσένα. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφτείς την αστοχία σου προσπάθησε. Επιπρόσθετα δεν θεωρώ ότι η αγορά του οποιουδήποτε εξοπλισμού όταν δεν επιβάλλεται στον ακροατή είναι μεμπτή. Ούτε αυτό το καταλαβαίνεις?
Στην ερώτηση σου σχετικά με το μοντέλο που προτείνεται που κρύβει και ειρωνεία και άγνοια μαζί όσο πιο ευγενικά μπορώ σε ενημερώνω πως η μπάντα (επειδή τυγχάνει να την παρακολουθώ) είναι συνεπής και πιστή στην αντιεμπορευματική φιλοσοφία που την πραγματώνει, την στηρίζει και την προτείνει. Οπότε δεν μπορείς να μιλάς για ανυπαρξία πρότασης παρά μόνο για διαφωνία ή συμφωνία. Δεν μίλησα στιγμή για ιδεολογία, ούτε μία στιγμή δεν αναφέρεται τέτοια λέξη στο σχόλιο μου γιατί πολύ απλά δεν είμαι υπέρμαχος καμιάς ιδεολογίας, δεν είμαι ιδεολόγος οπότε μάλλον εσύ θα πρέπει να ξεπεράσεις τα κνίτικα κατάλοιπα σου.
Απαξιώνω το πρόσωπο του Θανάση μόνο και μόνο γιατί το να συνεργάζεσαι με κάποιον δηλώνει αποδοχή. Το να αποδέχεσαι μοιραζόμενος και τη σκηνή αλλά και τραγούδια με ανθρώπους σαν το Νιονιο σε χαρακτηρίζει αυτόματα. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω καθόλου το συλλογισμό που λέει ότι ο Σαββόπουλος είναι εκείνο και το άλλο αλλά ο Θανάσης δεν έχει καμία ευθύνη. Το να αρνηθείς είναι όπλο, το να μη γουστάρεις τα τραγούδια σου να βγουν από το στόμα ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να είναι μέλος κριτικής επιτροπής σε ριάλιτι, το να αντιδράσεις στο πρόσωπο αυτό και μάλιστα από θέση ισχύος είναι επιλογές. Και υπήρχαν και για το Θανάση. Όλοι κρινόμαστε για τις επιλογές μας αυτός γιατί όχι?
Δεν έχω καμία εμμονή με την κριτική, ούτε με πάει πουθενά το να κριτικάρω τους τραγουδιστές για τις επιλογές τους. Είναι θέματα που έχω λύσει, είναι θέματα που για μένα έχουν ενταχθεί όχί με αδιάλλακτη μορφή στα πλαίσια των προσωπικών μου αναγνώσεων για τις οποίες δεν απολογούμαι σε κανέναν. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι με έναν τρόπο με καλείς όλη την ώρα να χαλαρώσω την κριτική μου για τον Θανάση την ώρα που εσύ αδιάλλακτα εμμονικά και κατά τη γνώμη μου άτοπα ασκείς πάρα πολύ αυστηρή κριτική στους Ωχρά. Δύο μέτρα και δύο σταθμά δηλαδή προσπαθώντας λοιπόν να επιβάλλεις τους μονομερούς σου όρους στην κουβέντα αυτή. Στο σουρεαλισμό λοιπόν απαντώ με σουρεαλισμό. Και κάτι τελευταία για το Θανάση. Δεν είπα ότι ευθύνεται με τον τρόπο που το βάζεις εσύ για την Καλομοίρα και την τούρτα. Είπα ότι ανάμεσα στο να πετάξει γιαούρτι σε αυτή την επιλογή την αποδέχεται και πορεύεται με αυτή στο όνομα της ποιότητας, στο όνομα της συνεργασίας της χρονιάς και στα διαφημιστικά τερτίπια της σύγχρονης καπιταλιστικής Ελληνικής πίστας.
Όσο για τους Ωχρά και το δρόμο τους όπως φαίνεται από το καναπέ σου σε διαβεβαιώνω δεν είναι καθόλου εύκολος. Δεν είναι εύκολο να κουβαλάς μόνος σου τα ηχεία στη συναυλία σου. Δεν είναι εύκολο να αρνείσαι να αντιμετωπίσεις την τέχνη σου σαν δουλειά. Δεν είναι εύκολο να ψάχνεις μόνο σου να βρεις το χώρο που θα τραγουδήσεις. Δεν είναι εύκολο να χρεώνεσαι εσύ όλο το κόστος του μουσικού ταξιδιού. Δεν είναι εύκολο να μην έχεις καμαρίνι και ο κόσμος να έρχεται εκεί που εσύ είσαι ανοχύρωτος να σου κάνει την κριτική του. Δεν είναι εύκολο να δηλώνεις αυτά που δηλώνεις με τα λόγια σου και να κρίνεσαι πιο αυστηρά από τον οποιονδήποτε σε ενδεχόμενα ολισθήματα της ανθρώπινης φύσης σου. Δεν είναι εύκολο να προσπαθείς να μην αποκλείσεις κανέναν από τις συναυλίες σου. Και να τα καταφέρνεις κιόλας. Στους Ωχρά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η απόλυτη ελευθερία του να βρεθείς ή να μη βρεθείς στο χώρο που παίζουν. Και μου είναι αδιανόητο πως στο φτωχό σου μυαλό συγκρίνονται οι δυσκολίες αυτές με τις δυσκολίες του Θανάση και του κάθε Θανάση. Δεν υπάρχει πεδίο σύγκρουσης αλλά ούτε και αντιπαλότητας. Είναι ένας ξεκάθαρος δρόμος εδώ και ένας ξεκάθαρος δρόμος εκεί. Δεν με νοιάζει ποιον και γιατί θα επιλέξεις αγωνιώ για να καταλάβεις και εσύ και όλοι τη βασική διαφορά τους .
Όσο για το αισθητικό ξαναλέω δεν θα μπω στη διαδικασία να το συζητήσω μαζί σου γιατί δεν αντιλαμβάνεσαι την αισθητική με τον ίδιο τρόπο που την αντιλαμβάνομαι εγώ. Σπεύδεις με κακομαθημένα υφολογικά τερτίπια να μου χρεώσεις τη μη προσοχή μου στο αισθητικό μέρος κάνοντας το μπάτσο της αισθητικής προσπαθώντας να επιβάλλεις αισθητικά κριτήρια που όπως σου είπα και πριν δεν διαφαίνονται από πουθενά. Μπορώ να κλάψω με τραγούδια των Ωχρά και αυτό είναι δικαίωμά μου που δεν εμπίπτει στα πλαίσια της κριτικής σου για τα αισθητικά μου κριτήρια. Η τέχνη συναντιέται με την πολιτική παντού. Ακόμα και στην ανυπαρξία της. Το ότι ορίζεις την πολιτική μέσα από μια φτωχή ιδεολογική σκοπιά είναι καθαρά δικό σου πρόβλημα. Δεν έχω αρθρώσει λέξη για τα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου, ούτε για του Ελύτη τα ποιήματα. Συγκινούμαι με πολλά τραγούδια του Θανάση, με πολλά ποιήματα του Ελύτη ακόμα και του Σαββόπουλου. Οι όροι τις αναπαραγωγής τους είναι το δικό μου θέμα. Και αυτούς θα με συγχωρέσεις αλλά θα τους επιλέξω εγώ συνοδευόμενους από το δικαίωμα να αντιδράσω σε θαμπές, στείρες, μονόπλευρες, περιορισμένες γνωστικά, ασυνάρτητες και ιδεολογικά φανατισμένες στάσεις κάποιων ενοχικών οπαδών των διάφορων Θανάσηδων σαν και εσένα.όσο για τα live αυτά χωρίς αντίτιμο τι περιμένεισ να κάνω? να πω μπράβο στην εφευρετική διασκέδαση των ενοχών του? ε έλεος...!!!
Πολύ καλημέρα σας….

ps όσο για σένα Salam
Al-Rum ελπίζω να πήρες τις απαντήσεις που γύρευες τουλάχιστον από εμένα και αν είπες και μια κουβέντα παραπάνω δεν πειράζει...

Ανώνυμος είπε...

"προσωπικές σου επιθέσεις"; έλα τώρα, υπερβολές... μαθημένα τα βουνά στα χιόνια...

Είναι προφανές πως είναι μάταιο να σου εξηγήσω για άλλη μια φορά ότι απαντάς σε λέξεις και όχι σε νόηματα. Οι περισσότερες προτάσεις σου δείχνουν ότι θα μπορούσες να γράψεις το σχόλιό σου ακόμα και χωρίς να έχεις διαβάσει το δικό μου σχόλιο. Επιπλέον, δεν εννόησες ότι με το προηγούμενο σχόλιό σου ουσιαστικά απαντούσες στον Salam, νομίζοντας ότι απαντάς σε δύο διαφορετικούς "κάποιους" (πόσο σουρρεάλ όμως!) και τώρα το υφάκι είναι "σε συγχωρώ Σαλάμ αν είπες και κάτιτις παρπάνω, σύντροφοι είμαστε βρε" (αφού πρώτα μπήκες στη θέση να αμφισβητείς την αναρχική "ιδιότητα" κάποιου, ω εσύ τιμητή!...). Ελέγχεται πλέον και η ικανότητα ανάγνωσης.

Ας κάνω -για τελευταία φορά ίσως- τον κόπο να επαναπροσδιορίσω σε απλά ελληνικά την ουσία. Λες λοιπόν πως "η μπάντα είναι συνεπής και πιστή στην αντιεμπορευματική φιλοσοφία που την πραγματώνει, την στηρίζει και την προτείνει".

Κι εδώ είναι το μεγάλο ζήτημα, καθ'ότι όταν αντιμάχεσαι ως καλλιτέχνης και αγωνιστής το σύστημα που προτείνει ο κόσμος των Θανάσηδων, είναι απαραίτητο και σκόπιμο η δική σου αντιπρόταση να είναι πλήρης και συνεπής τουλάχιστον ιδεολογικά -αλλά και πρακτικά, όπως ζήτησε ο ίδιος ο Θ.Π. από την Ωχρά στα σχόλιά του.

Και το μεγάλο ζήτημα είναι αν αυτή η πίστη και η συνέπεια στην αντιεμπορευματική φιλοσοφία προκύπτει από επιλογή ή από ανάγκη. Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι αυτό που κάνει και προτείνει η Ωχρά, δεν μπορεί να το κάνει έξω από το πλαίσιο αυτό -για την ακρίβεια, είναι το μόνο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να λειτουργήσει και να έχει μια κάποια τύχη. Αυτό για μένα σημαίνει αυτοπεριορισμός άρα ασφάλεια άρα ευκολία. Ο Θ.Π., ο Δ.Σ. και κάποιοι άλλοι, όσα μα όσα κι αν έχεις και έχω να τους σύρεις, δοκιμάστηκαν και μπορούν και αξιώνονται τις αμοιβές και τους χώρους κλπ κλπ. Μπορεί να είναι ένα άρρωστο σύστημα αυτό και ασφαλώς να συζητήσουμε τις προεκτάσεις του πριν το καταδικάσουμε συλλήβδην. ΑΥτό δεν σημαίνει όμως ότι όλοι πετυχαίνουν σε αυτό το σύστημα και μπορούν να έχουν αντίστοιχες αξιώσεις. Δεν είναι αυτό το σύστημα που τους εξασφαλίζει την ανάδειξη και την καταξίωση, αλλά η προσωπική τους πορεία. Αλλιώς, αυτό θα ίσχυε για όλους όσοι το προσπάθησαν. Η διαφορά με την Ωχρά είναι ότι επιλέγει εξαρχής να παίξει σε ένα γήπεδο όπου δεν χρειάζεται να δοκιμαστεί, δεν χρειάζεται να δείξει συνέπεια (αρκεί η περιχαράκωση πίσω από λέξεις και ιδεολογήματα και η αυτοπεριθωριοποίηση πίσω από άθλιες συνθήκες παράστασης, οι οποίες στο φινάλε δεν τους απασχολούν και ιδιαίτερα), δεν χρειάζεται καν να κοπιάσει. Δεν προσπάθησε ποτέ να επικοινωνήσει την τέχνη της πέρα από το στενό ιδεολογικό της πλαίσιο και τους εν αυτώ αδελφούς. ΆΡα δεν γνωρίζουμε και ποια θα ήταν η τύχη αυτού του καλλιτεχνικού μοντέλου έξω από τις διάφορες αγκυλώσεις και βεβαιότητες. Με αυτή την έννοια, λοιπόν, πιστώνεται ότι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα έρχεται για εκείνους και τους ακροατές τους σε δεύτερη μοίρα -θέση που υποστήριξες κι εσύ στο προηγούμενο σχόλιό σου, αλλά όταν εκφράστηκε κι από μένα, αποφάσισες να ανασκευάσεις και να με εγκαλέσεις (ο σουρρεαλισμός καλά κρατεί).

Λες επίσης πως "το να συνεργάζεσαι με κάποιον δηλώνει αποδοχή." Όμορφα. Για τη χρήση και τη συμφωνία με τον blogger.com ακόμα δεν έχει πει κανείς τίποτα. Έτσι, ως παράδειγμα. Εννοείται πως μπορώ να εγκαλέσω την Ωχρά και σένα, με χίλιαδυο άλλα παραδείγματα, άλλα ήδη η απάντηση σ'αυτό που έθεσα αγνοείται και αποφεύγεται. Και απλά την έθεσα για να φανεί το απύθμενο της αυθαιρεσίας αυτής της θέσης. "Συνεργασία σημαίνει αποδοχή". Μάλιστα. Άλλο σταλινικό δόγμα έχουμε στην ατζέντα;

Και φυσικά η πλήρης σύγχυση νοημάτων και καταστάσεων βρίσκει απόλυτη έκφραση στην εξής πρότασή σου:
"ανάμεσα στο να πετάξει γιαούρτι σε αυτή την επιλογή την αποδέχεται και πορεύεται με αυτή στο όνομα της ποιότητας, στο όνομα της συνεργασίας της χρονιάς και στα διαφημιστικά τερτίπια της σύγχρονης καπιταλιστικής Ελληνικής πίστας."
από την οποία προκύπτουν διάφορα τραγελαφικά:
- Επειδή ο δικός σου τρόπος είναι το γιαούρτι και στην κοινωνία που φαντάζεσαι ως ελεύθερη, σου φαίνεται φυσικό όποιοι διαφωνούν απλά γιαουρτώνονται, δεν σημαίνει ότι οφείλει ο κάθε Θ.Π. να το έχει υπ'όψη του όταν κάνει τις επιλογές του.
- Αποδέχεται ποια επιλογή ακριβώς; Την Καλομοίρα; Είδες εσύ πουθενά στο πρόγραμμά του την Καλομοίρα; Και ότι πορεύεται με αυτή την επιλογή στο όνομα της ποιότητας; Και ποιας ποιότητας εν τέλει; Γενικά της ποιότητας; Ή μήπως της δικής του ποιότητας, του δικού του καλλιτεχνικού μεγέθους, των όποιων τέλοσπάντων δικών του κατακτήσεων;
- Ποια είναι ακριβώς τα διαφημστικά τερτίπια της σύγχρονης καπιταλιστικής Ελληνικής πίστας; Από τη στιγμή που δεν είσαι σε θέση να ανγωνρίσεις έστω και μικρές διαφοροποιήσεις στις διάφορες "πίστες" και "θανάσηδες" και σου αρκεί η εγγραφή της λέξης "καπιταλιστικής" για να δικαιωθεί το αφελές αντιεμπρευματικό σου φληνάφημα, τότε είσαι αλλού γι αλλού και μόνο σοβαρά δεν μπορεί να τα εκλάβει κανείς όσα πιστεύεις για αυτή την "πίστα". Χώρια που με βάσει τόσο άκυρα αξιώματα, μόνο την Ωχρά θα μπορούσες να βλέπεις ζωντανά. Τι στάση όμως ε; Τι κέρδος!...

Όσο για τις δυσκολίες που ανέφερες ότι αντιμετωπίζει η Ωχρά, γελάω ακόμα. Κουβαλάνε μόνοι τους ηχεία; Τι λες βρε παιδί μου, μεγάλο ζήτημα... Ειδικά κι αυτό με τα καμαρίνια, είναι ένα θέμα. Ή "να προσπαθείς να μην αποκλείσεις κανέναν από τις συναυλίες σου". Ναι, θέλει πολλή προσπάθεια όλο αυτό. Ηρωικές στιγμές. Θα δάκρυζα από συγκίνηση και συμπόνοια, αλλά επειδή έχω περάσει από αυτά και χειρότερα και εγώ και πολλοί αλλοι, σου λέω ότι οι δυσκολίες που αναφέρεις ακούγονται σαν τα ζόρια των Βορείων Προαστίων.

"Η απόλυτη ελευθερία του να βρεθείς ή να μη βρεθείς στο χώρο που παίζουν."

Η απόλυτη ανελευθερία τελικά. Και γι αυτούς και για το κοινό. Εκκλησία.

"Όσο για το αισθητικό ξαναλέω δεν θα μπω στη διαδικασία να το συζητήσω μαζί σου γιατί δεν αντιλαμβάνεσαι την αισθητική με τον ίδιο τρόπο που την αντιλαμβάνομαι εγώ."

Το ελεύθερο πνεύμα, η διαλεκτική σου και η ανεκτικότητά σου δίνουν ρέστα. Έμπαινε Γιούτσο!

"Σπεύδεις με κακομαθημένα υφολογικά τερτίπια να μου χρεώσεις τη μη προσοχή μου στο αισθητικό μέρος"

λεπτομέρεια: εσύ το έκανες από μόνος σου, αλλά όταν θες να διαφωνήσεις βρε μπαγάσα κανείς δεν σε πιάνει.

"κάνοντας το μπάτσο της αισθητικής"

Α ναι; Πότε έγινε αυτό; Εγώ μίλησα για κομψοτεχνήματα ή για αισθητικά κενά;

"Το ότι ορίζεις την πολιτική μέσα από μια φτωχή ιδεολογική σκοπιά είναι καθαρά δικό σου πρόβλημα."

Επειδή δεν έχεις ιδέα για την ιδεολογική μου σκοπιά και την ενδεχόμενη ένδειά της, απλά εστίασε στο γεγονός ότι ακόμα και να την γνώριζες θα ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και δύσκολη διαδικασία το ν'ασκήσεις και κριτική πάνω της. Εδώ δεν έχεις κάνει ακόμα ξεκάθαρο εσύ ο ίδιος πως ορίζεις την πολιτική, αλλά και τη σύνδεσή της με την τέχνη -πέρα από αγκυλωμένα μανιφέστα του κώλου, που βρίσκουν απόλυτη δικαίωση μόνο σε ένα αξιακό σύστημα που δεν επιτρέπει διαρροες και -το χειρότερο- εισροες. Δηλαδή όταν η Ωχρά μαζεύεται με την παρέα της και αναταλάσσουν φιλοφρονήσεις και άλλες συνθηματικές ανοησίες. Και είμαι σίγουρος ότι εκείνη την ώρα ο καπιταλισμός τρέμει και υποφέρει.

"εφευρετική διασκέδαση των ενοχών του"

Αυτό το τελευταίο ήταν και το καλύτερο.

Με κούρασες όμως και έχασα και τον οίστρο μου. Σταρχίδια σου και καλά θα κάνεις βέβαια. Ακου ωστόσο τις μαλακίες που σου παρέχει δωρεάν η Ωχρά και γούσταρε όσο θες. Κι αν είναι "μαλακίες" δεν πειράζει, εφ'όσον είναι "δωρεάν". Πάντα το ίδιο παραμύθι. Για το κοκό ούτε λέξη παιδιά. Ποτέ. Ούτε πράξη φυσικά. Φτιάξτε κι άλλα μανιφέστα για να δικαιολογείται η φτωχή πράξη. Όσο πιο φτωχή, τόσο πιο πολλά λόγια και πλαίσια. Και όπως έλεγε και ένας πεφωτισμένος κληρικός "όποιος δεν καταλαβαίνει τα πράγματα, δεν μπορεί να βγάλει νόημα από τα λόγια"...

Ο ΚΑΠΟΙΟΣ

Unknown είπε...

Επειδή μου αρέσουν και οι 2 καλλιτέχνες, και έχει γίνει ένας αναίτιος ντόρος(για εμπορικούς λόγους)

Δεν θα τσιμπήσω να σχολιάσω το γεγονός αυτό ο καθένας έχεις τις ιδέες του και τις απόψεις του.
Ζούμε σε καιρούς καπιταλιστικούς και το σύστημα το ίδιο μας καθορίζει απο πριν ποια στάση ζωής θα ακολουθήσουμε(καλώς η κακώς)

Όσοι αντιστέκονται στο σύστημα πραγματικά την κάνουν με διάφορους τρόπους(άλλοι πάνε σε μοναστήρια, άλλοι φτιάχονται με πρέζες, άλλοι αυτοκτονούν σαν τον Νικόλα Άσιμο κλπ)

Ο θανάσης παπακωνσταντίνου για μένα είναι ένας αρκετά καλός συνθέτης και ο δίσκος του ΣΑΜΑΝΟΣ ήταν απο τους καλύτερους που είχε βγάλει διότι έδεσε με τον Σαββόπουλο πολύ καλά, τώρα δεν μπορώ να τον κρίνω τον ΝΙΟΝΙΟ για τις πολιτικές προτιμήσεις του(είναι φανατικός οπαδός του Γιώργου Παπανδρέου απο ότι ξέρω) και εγώ είμαι φανατικός του Ολυμπιακού αλλά εντάξει ο καθένας έχει και τις αδυναμίες του.

Για φανταστείτε μάγκες να ήταν ΚΝΙΤΗΣ ή Χρυσαυγίτης;

Ανώνυμος είπε...

και έρχομαι και εγω....

απλά ένας νέος αναγνώστης της blogoσφαιράς (τώρα, γιατι το σφαίρα μου κάνει σαν κάτι που πετάει ευθεία και εξοστρακίζεται και ΟΧΙ σαν τρισδιάστατος κύκλος, δεν ξέρω) που φροντίζει να διαβάζει πχ αυτό το blog, να παίρνει αυτά που θέλει και μπορεί, χωρίς να σχολιάζει. Το τελευταίο κατ'επιλογην! Αν πάντως σχολίαζα, θα ΣΧΟΛΙΑΖΑ και δεν θα αντικαταστούσα μια ΣΥΖΗΤΗΣΗ με ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ μπροστα απο μια οθόνη....

και η απο πανω, μερικως κεφαλαιοποιημένη φράση (αχ, πόσες λέξεις φέρνουν στο μυαλό άλλα πράγματα), δεν στοχεύει κανέναν και σας στοχεύει όλους - όποιος νιώθει στοχευμένος, ένιωσε! χέστηκα!

Όσον αφορά το θέμα αυτό καθ'αυτό;; Συγνώμη για την γλώσσα αλλά ρε μαλάκες, συζητατε τόσα πολλά, αυστηρα πολιτικά/ιδεολογικά αλλά και υποκειμενικά (που και που) θέματα πληκτρολογώντας ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣΕΤΕ?? Άλλο πράγμα η τοποθέτηση - κίνητρο για σκέψη, άλλο οι διθύραμβοι (αχ, να μαι και γω με τις μαλακίες μου - γαμω το ιντερνέτ) πέρι καλλιτεχνων, είτε λέγονται σύφιλη είτε αρχικά λέξεων (ΘΠ,ΔΣ και ΘΟΥ-ΒΟΥ!!!!).Σε καφενείο αυτες τις συζητησεις - έχοντας το καφενείο σε απίστευτη εκτίμηση ως τόπο όπου δημιουργούνται συνειδησεις.. οι ήδη μορφοποιημένες θα βρούνε περισσότερα, μπορεί, σε πλατείες, δρόμους,συνελευσεις,εφημερίδες κτλ κτλ

Η δική (..δίκη) μου κατακλείδα;;
Χαρα στο κουράγιο σου φίλε Κ. για τις ΤΟΣΕΣ διαδικτυακες απαντησεις πάνω στο ΙΔΙΟ θέμα..

(ο ενικος γιατι ανεξαρτητως ποιους εκφραζεις, ΕΣΥ τα εγραφες :)... το "φίλε", εντελως "φιλικα")

Φ.

υ.γ
ας μου πεις καποιος συγχαρητηρια...το πρωτο μου διαδικτυακο σχόλιο είναι αυτο! σε forum, blog και κάθε άλλο ψυχρό επικοινωνιακό μέσο, παρά την μεγάλη μου ηλικία (μεγάλη - λέμε τωρα....).. ΕΞΑΙΡΩ το Γράμμα (you know, mail, post-office, blah blah blah) απο το συνολο των ψυχρων επικοινωνιακων μεσων...μου εχει λειψει ο γραφικος χαρακτηρας φίλων...

Ανώνυμος είπε...

Από μένα καλώς ήρθες λοιπόν φίλε, και στο βαθμό που σε ενδιαφέρουν...τα συγχαρητήριά μου!
Αν και δεν συχνάζω σε καφενεία, έχω κάνει στα τραπεζάκια τους ωραίες συζητήσεις. Όπως και σε συνελεύσεις, πλατείες, αυλές, στα σκαλάκια της εξώπορτας, στα πεζοδρόμια. Προστέθηκε ωστόσο άλλο ένα μέσο. Το διαδίκτυο. Μπορεί να το ξεχειλώνουμε, να το υπερεκτιμάμε ή να το υποτιμάμε...Το μέτρο θα βρεθεί.
Το θέμα ωστόσο είναι αλλού. Περίπου εκεί: στο κίνητρο που σε έκανε να γράψεις αυτό το σχόλιο.

Kaya είπε...

Έχω ακούσει μουσική που με έχει συγκινήσει περισσότερο απο τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Και δε θα έμπαινα στη διαδικασία να γράψω γι' αυτο αλλά επειδή διάβασα όλο το ιστορικό ήθελα να σας πω οτι το δυνατο σας χαρτι δεν ειναι η πολιτική σας στάση. Το δυνατό σας χαρτί είναι η μουσική. Η τέχνη.
Εκει, πλησιάσατε πολύ περισσότερο όταν ασχολήθηκε μαζί σας ο Παπακωσταντίνου (θλιβερο δεν ειναι;), που ήταν και ο μοναδικός που μίλησε επώνυμα μέσα στο ίδιο σας το blog.
Και δεν είχα καμια διαθεση να τον υποστηρίξω αλλά όπως φαινεται μάλλον θα το κάνω μια και έχω ακούσει τη μουσική σας πριν 20 περίπου χρόνια και την ξανακούω τώρα και βλέπω οτι το χαρακτηριστικό της απουσίας του παραμικρού ίχνους έμπνευσης είναι σταθερά εκει. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα συγκροτήματα. Τώρα αν εσείς θέλετε να κοτσάρετε και μια οκά αναρχία απο πάνω μηπως και κάτι αλλάξει... δικαίωμά σας. Ποιός ξέρει όλο και κάποιος θα πειστεί. Εσεις τότε θα τους μαζέψετε και θα τους ονομάσετε "λίγους και καλούς".
Και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Kaya