Συναυλία στην ΥΦΑΝΕΤ, Θεσσαλονίκη 1 Μάρτη

Το γεγονός της σύλληψης του συντρόφου Β. Μποτσατζή και της δίωξης δύο ακόμη συντρόφων και μιας συντρόφισσας στην Θεσσαλονίκη, προφανώς δεν αφορά μόνο τα «στενά» πλαίσια ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και των κοινωνικών του παρυφών. Ο χαρακτήρας των αστυνομικών και διωκτικών χειρισμών του κρατικού μηχανισμού στην συγκεκριμένη υπόθεση σηματοδοτεί την πλήρη οικειοποίηση και εφαρμογή της ευρωπαϊκής κατασταλτικής εμπειρίας. Η έννοια της τρομοκρατίας έχει οριστεί πλέον σε πλήρη διαστολή για να συμπεριλάβει κάθε πρακτική αντίστασης και, ταυτόχρονα, οι αντίστοιχοι μηχανισμοί δίωξης και καταστολής επιστρατεύουν όλη την «ευρωπαϊκή σπουδή» σε αυτήν την κατεύθυνση. Η κρατική επιθετικότητα ορθολογικοποιείται και αποκτάει το «ευρωπαϊκό φλέγμα» βάσει του οποίου, το ευγενικό δημοκρατικό χαμόγελο εκφράζεται πλέον από τα ανοιχτά στόματα των φυλακών. Ο εγκλεισμός λοιπόν, χωρίς να έχει χάσει ποτέ του την «σωφρονιστική αίγλη», στην εποχή μας επιχειρεί μια ιδεολογική, νομική και ηθική ενδυνάμωση με σκοπό από τη μια να κατοχυρώσει μιά ευρεία κοινωνική συναίνεση και από την άλλη να αποκτήσει την μοναδική προοπτική κάθε αντιστασιακής πρακτικής που διαπραγματεύεται τα όρια της με την καθεστωτική πολιτική νομιμότητα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η έννοια της αλληλεγγύης στους διωκόμενους συντρόφους δεν περιορίζεται στην άμεση απελευθέρωσή τους αλλά

προχωράει στην ίδια την ρηγμάτωση της νέας εκδοχής της κατασταλτικής στρατηγικής

εναντιώνεται στην ίδια την φιλοσοφία του εγκλεισμού υπονομεύοντας έτσι κοινωνικά την βαρύτητα που θέλει να αποκτήσει ενάντια στις κοινωνικές αντιστάσεις

Αυτήν την κοινωνική και πολιτική εναντίωση στον εγκλεισμό είναι που θέλει να ενισχύσει η παρουσία, η εκδήλωση, η συναυλία μας στην Υφανέτ.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρόκειται να παρουσιάσουμε μια τριλογία με θέμα τη Μακρόνησο, βασισμένη στα ποιήματα του Τ. Πατρίκιου: «προσχέδια για τη Μακρόνησο». Στίχοι και μουσικές που θα προσπαθήσουν να μας μεταφέρουν στην ψυχική και συγκινησιακή κατάσταση του εγκλεισμού, ενός εγκλεισμού που δεν περιορίζεται σε μια ιστορική ιδιοτυπία αλλά αναγνωρίζει τον εαυτό του στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τα διάφορα απανταχού «γκουαντανάμο». Aυτός είναι και ένας τρόπος, αφενός μεν, να νιώσουμε κοντά μας, ανάμεσά μας τους έγκλειστους συντρόφους και αφετέρου, στην υλική διάσταση, να δημιουργήσουμε μια συλλογική αφορμή ώστε κάθε είδους έσοδο από συνεισφορές στην εκδήλωση να κατατεθεί για τις άμεσες υλικές ανάγκες τους.

Θεωρούμε, επιπλέον, ότι η διοργάνωση και παρουσία στην εκδήλωση αποτελεί και πράξη αλληλεγγύης σε έναν ανοιχτό αυτοοργανωμένο κοινωνικό χώρο, την Υφανέτ, έναν χώρο που, στο γεγονός ότι βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής δεν παύει να απαντά διευρύνοντας διαρκώς τις κοινωνικές της αναφορές.

Ραντεβού λοιπόν στην Υφανέτ, το Σάββατο 1 Μάρτη

Καλή αντάμωση!