Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Συναυλία στην ΥΦΑΝΕΤ, Θεσσαλονίκη 1 Μάρτη


Το γεγονός της σύλληψης του συντρόφου Β. Μποτσατζή και της δίωξης δύο ακόμη συντρόφων και μιας συντρόφισσας στην Θεσσαλονίκη, προφανώς δεν αφορά μόνο τα «στενά» πλαίσια ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και των κοινωνικών του παρυφών. Ο χαρακτήρας των αστυνομικών και διωκτικών χειρισμών του κρατικού μηχανισμού στην συγκεκριμένη υπόθεση σηματοδοτεί την πλήρη οικειοποίηση και εφαρμογή της ευρωπαϊκής κατασταλτικής εμπειρίας. Η έννοια της τρομοκρατίας έχει οριστεί πλέον σε πλήρη διαστολή για να συμπεριλάβει κάθε πρακτική αντίστασης και, ταυτόχρονα, οι αντίστοιχοι μηχανισμοί δίωξης και καταστολής επιστρατεύουν όλη την «ευρωπαϊκή σπουδή» σε αυτήν την κατεύθυνση. Η κρατική επιθετικότητα ορθολογικοποιείται και αποκτάει το «ευρωπαϊκό φλέγμα» βάσει του οποίου, το ευγενικό δημοκρατικό χαμόγελο εκφράζεται πλέον από τα ανοιχτά στόματα των φυλακών. Ο εγκλεισμός λοιπόν, χωρίς να έχει χάσει ποτέ του την «σωφρονιστική αίγλη», στην εποχή μας επιχειρεί μια ιδεολογική, νομική και ηθική ενδυνάμωση με σκοπό από τη μια να κατοχυρώσει μιά ευρεία κοινωνική συναίνεση και από την άλλη να αποκτήσει την μοναδική προοπτική κάθε αντιστασιακής πρακτικής που διαπραγματεύεται τα όρια της με την καθεστωτική πολιτική νομιμότητα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η έννοια της αλληλεγγύης στους διωκόμενους συντρόφους δεν περιορίζεται στην άμεση απελευθέρωσή τους αλλά

προχωράει στην ίδια την ρηγμάτωση της νέας εκδοχής της κατασταλτικής στρατηγικής

εναντιώνεται στην ίδια την φιλοσοφία του εγκλεισμού υπονομεύοντας έτσι κοινωνικά την βαρύτητα που θέλει να αποκτήσει ενάντια στις κοινωνικές αντιστάσεις

Αυτήν την κοινωνική και πολιτική εναντίωση στον εγκλεισμό είναι που θέλει να ενισχύσει η παρουσία, η εκδήλωση, η συναυλία μας στην Υφανέτ.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρόκειται να παρουσιάσουμε μια τριλογία με θέμα τη Μακρόνησο, βασισμένη στα ποιήματα του Τ. Πατρίκιου: «προσχέδια για τη Μακρόνησο». Στίχοι και μουσικές που θα προσπαθήσουν να μας μεταφέρουν στην ψυχική και συγκινησιακή κατάσταση του εγκλεισμού, ενός εγκλεισμού που δεν περιορίζεται σε μια ιστορική ιδιοτυπία αλλά αναγνωρίζει τον εαυτό του στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τα διάφορα απανταχού «γκουαντανάμο». Aυτός είναι και ένας τρόπος, αφενός μεν, να νιώσουμε κοντά μας, ανάμεσά μας τους έγκλειστους συντρόφους και αφετέρου, στην υλική διάσταση, να δημιουργήσουμε μια συλλογική αφορμή ώστε κάθε είδους έσοδο από συνεισφορές στην εκδήλωση να κατατεθεί για τις άμεσες υλικές ανάγκες τους.

Θεωρούμε, επιπλέον, ότι η διοργάνωση και παρουσία στην εκδήλωση αποτελεί και πράξη αλληλεγγύης σε έναν ανοιχτό αυτοοργανωμένο κοινωνικό χώρο, την Υφανέτ, έναν χώρο που, στο γεγονός ότι βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής δεν παύει να απαντά διευρύνοντας διαρκώς τις κοινωνικές της αναφορές.

Ραντεβού λοιπόν στην Υφανέτ, το Σάββατο 1 Μάρτη

Καλή αντάμωση!

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

me to kalo...

^Xalastras^ είπε...

:)

Ανώνυμος είπε...

Paidia 8a er8ete Ioannina? Mporeite?

panagios είπε...

Ηταν μια υπεροχη συναυλια...
Καντε κατι με τις χορδες σας ομως ρε παιδια!
χα χα
Στο blog μου εχω δημοσιευσει μερικες φωτογραφιες και βιντεο απο εκεινη τη βραδια

Ανώνυμος είπε...

Με τις χορδές δε μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο γιατί αποφασίσαμε να τις τυλίγουμε μόνοι μας στο σπίτι αντί να αγοράζουμε από τα μαγαζιά και να δίνουμε λεφτά στις κακές εταιρείες.

Ανώνυμος είπε...

Ο ίδιος ανώνυμος που έχει γράψει κοροϊδευτικά σχόλια σ' αυτό το thread έχει γράψει αντίστοιχα σχόλια και στα προηγούμενα με διαφορά λεπτών. Προφανώς μπήκε στο blog μόνο για να γράψει τη βλακεία του και να φύγει. Αυτός μάλλον γουστάρει τις εταιρίες.

Ανώνυμος είπε...

Όχι μόνο γουστάρει τις εταιρίες αλλά μπορεί να είναι κι ο ίδιος εταιρία.
Αλλά για αυτόν φαίνεται ότι υπάρχουν (μεταξύ των κακών) και καλές εταιρίες που φροντίζουν τα μέγιστα για να μην υπάρχει καπιταλισμός κι εμπορευματικές σχέσεις. Τον έχει πνίξει ο καλός καπιταλισμός. Είναι λιγάκι κι ο ίδιος καλός καπιταλισμός

Ανώνυμος είπε...

Για γέλια και για κλάματα, να δούμε αν θα καταφέρετε ποτέ να κουρδίσετε μια ριμάδα κιθάρα...

Ανώνυμος είπε...

Πάντως ρε "φίλε" η αγωνία σου για μια κουρδισμένη κιθάρα ξεπερνά την αγωνία σου για ένα εμπνευσμένο σχόλιο.
Αφού όμως το έχεις τόσο πολύ αγωνία, στην επόμενη συναυλία, γιατί δεν πηγαίνεις να τους βοηθήσεις να τις κουρδίσουν;
Μην έρχεσαι και τζάμπα στις συναυλίες αν δεν σου αρέσουν οι ξεκούρδιστες χορδές.

B612 είπε...

Δυστυχώς άργησα να το πληροφορηθώ.

Με τα βίντεο όμως και τις φωτογραφίες μπήκα λιγάκι στο κλίμα...

Καλή συνέχεια παιδιά.

Ανώνυμος είπε...

οι χορδές σπάσανε λόγω υφρασίας του υπογείου-που οι περισσότεροι τη νιώσαμε στα κόκκαλά μας.. αράξτε λίγο λοιπόν μες στη γκρίνια όλοι σας