Ανέβαινε
μ' ένα βαρύ δισάκι στον ώμο -
απ' τη μια τα χρόνια, απ' την άλλη οι πίκρες του.
Ανέβαινε και τραγούδαγε.
- Τί τραγουδάς, φορτωμένος τόσο, τον ρώτησαν.
- Γι' αυτό τραγουδώ, τους απάντησε.
και συνέχισε, βήμα το βήμα, στροφή τη στροφή.,
λαφρωμένος απ' την απάντηση. Ήξερε εκείνος:
όσο ανέβαζε το τραγούδι του,
το τραγούδι του τον ανέβαζε.
Πέτρος Ανταίος, το φως ωριμάζοντας.
μ' ένα βαρύ δισάκι στον ώμο -
απ' τη μια τα χρόνια, απ' την άλλη οι πίκρες του.
Ανέβαινε και τραγούδαγε.
- Τί τραγουδάς, φορτωμένος τόσο, τον ρώτησαν.
- Γι' αυτό τραγουδώ, τους απάντησε.
και συνέχισε, βήμα το βήμα, στροφή τη στροφή.,
λαφρωμένος απ' την απάντηση. Ήξερε εκείνος:
όσο ανέβαζε το τραγούδι του,
το τραγούδι του τον ανέβαζε.
Πέτρος Ανταίος, το φως ωριμάζοντας.
αυτή, αν υπάρχει κάποια σχετική εκφράσιμη σχέση, είναι η σχέση της ωχράς σπειροχαίτης με το ίδιο το τραγούδι της, και σ' αυτή τη φάση, στους δρόμους που έχει ανοίξει, στην "απαγορευτική" για πολλούς "μοναδικότητα", πλάνητας στον σύμπαν του "συνόλου" της, στο χάος και τη συγκρότησή της, στο σκότος του κενού αλλά και στο αστραποβόλο φως, πάντα σοφός γέροντας και απορημένο βρέφος, ταυτόχρονα, σε μια αδημονούσα πραγματικότητα, μια ωχρά σπειροχαίτη πεζή και κοινότυπη, όσο ποιητική, γήινη κι αέρινη, πάντα όμως δραματική, μην πεις πως δεν το έχεις νιώσει...
Κ.
Κ.
8 σχόλια:
Πάντα ποιητική, πάντα αέρινη, πάντα ειλικρινής, το μόνο που μένει είναι να αντέξει... Θα αντέξει?
Όταν μάλιστα το έργο κάποιου έχει τον ίδιο "ανεβαστικό" αντίκτυπο και στους δέκτες του πιστεύω πως ο καλλιτέχνης είτε αυτός είναι μουσικός,είτε συγγραφέας είτε οτιδήποτε ολοκληρώνεται και ανεβαίνει διπλά. Μην πεις πως δεν το επιδιώκεις.
Φυσικά. Οι άνθρωποι δεν τελειώνουν εκεί που τελειώνει το δέρμα τους.
Η Ωχρά κουβαλάει ένα παρελθόν δεκαεφτά και βάλε παραπάνω χρόνων, άντεξε, αντέχει και θα αντέξει, γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα εγχειρήματα επίμονης, επίπονης και αμείωτης έντασης, διάρκειας και ανταπόκρισης. Εμείς που στις συναυλίες στεκόμαστε απέναντί της, είμαστε ουσιαστικά πλάι της και μόνο, καμιά φορά και μέσα της ακόμη ή, πιο σωστά, εκείνη μέσα σε εμάς. Η αντοχή των υλικών της εξαρτάται πια από την ίδια την "κατασκευή".
Α, και κάτι ακόμη. Πιστεύω ότι δεν το επιδιώκει με τους όρους που το θέτεις. Ίσως να παρεξηγώ τους όρους, αλλά αν ήταν έτσι, ούτε συ ούτε κι εγώ θα συναντιόμασταν σήμερα εδώ ή μεθαύριο σε κάποιο live. Γιατί και εκείνη(-οι) θα ήταν αλλού (γι' αλλού, που λέμε λαϊκά).
Ανωνυμε,
αν κατάλαβα καλά ως όρους εξέλαβες την αναγνώριση ή καλύτερα την "πέραση".Η πέραση δεν ισχύει όμως μόνο με την έννοια του πιασάρικου. Πέραση έχει και κάτι,στην προκειμένη περίπτωση αυτό το κάτι είναι ένα τραγούδι,όταν τα συναισθήματα αυτού που θα το ακούσει ταυτιστούν με αυτα του δημιουργού.Σαφώς και μόνη επιδίωξη δεν είναι αυτή. Όταν κάποιος δημιουργεί κάτι το κάνει πρώτα απ'όλα για τον ίδιο, για να ανέβει αυτός,όπως αναφέρει και το αρχικό κείμενο.Όλοι όμως οι δημιουργοί επιδιώκουν αυτήν την "πέραση" όχι αναγκαία για προσωπική ικανοποίηση του ψώνιου που λέμε λαικά αλλά γιατί θα έχουν καταφέρει να περάσουν τα πιστεύω και τα αισθήματα τους στο ευρύ κοινό ή θα έχουν βρει ένα κοινό με το οποίο θα μοιράζονται κοινές απόψεις.Είναι το καθήκον του δημιουργού που λέει και ο Σαχτούρης.Αλλιώς αν ο στόχος ήταν μόνο προσωπικός θα τραγουδούσαν μόνο στο μπάνιο. :)
Η ερώτηση δεν είχε επιθετικό χαρακτήρα φίλοι μου. Δεν την απευθύνω σε κανέναν. Απλά την διατυπώνω για να θυμόμαστε πάντα ως άνθρωποι ότι οι αντοχές μπορεί να εξαντληθούν και κάτω από όρους που εμείς οι ίδιοι θέτουμε. Τίποτα δεν προδιαγράφεται ακόμα και όταν εμείς φροντίζουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για αυτό. Εύχομαι και ελπίζω σε μια "αιώνια αντοχή" όπως εσείς.
Αν ο δημιουργός έχει ένα καθήκον
είναι η συνέπεια απέναντι σε αυτο που κάνει,η συμφωνία μορφής και περιεχομένου, το "είμαι συνεπής απ΄έναντι σε αυτό που λέω και του δίνω σάρκα κάθε στιγμή με τις επιλογές μου", η ειλικρίνεια. Αν αυτό υπάρχει δεν μπορεί να μην βγαίνει και στο ίδιο το έργο,
να μην μοιράζεται στους αποδέκτες του.Και απέναντι σε αυτό η ωχρα είναι συνεπής...
οσο περισσοτερο ισχυ αποκτα ενας καλλιτεχνης τοσο πιο αδυναμος γινεται
Δημοσίευση σχολίου