Download: modus vivendi

Οι στίχοι του τραγουδιού που "ανεβάσαμε" είναι του Αλέξη Ασλάνογλου, του αξιοπρεπούς αυτού ανθρώπου που μέχρι το τέλος της ζωής του καιγόταν από την ποίηση χωρίς ποτέ να την συσχετίσει με τίποτε πέραν της "ακατάλυτης ουσίας των πραγμάτων". Ούτε χρήματα, ούτε δημόσιες σχέσεις, ούτε αναγνώριση. Έφυγε από την γενέτειρά του Θεσσαλονίκη, έζησε και πέθανε σε μια γειτονιά στους Άγ. Ανάργυρους πάμφτωχος, αιρετικός, ομοφυλόφιλος, μόνος...
Το modus vivendi, ωστόσο, έγινε τραγούδι με αφορμή τον τραγικό θάνατο ενός νεαρού συντρόφου, του Βαγγέλη από τη Ν. Φιλαδέλφεια, το καλοκαίρι του 2002.

MODUS VIVENDI

Ν' αφήνεσαι στης θάλασσας το ρεύμα, να λιμνάζεις
κει που πρόσκαιρα αγάπησες, ν' αναλώνεσαι
διαγνώνοντας χωρίς σκοπό περιπτώσεις αθεράπευτες

Να προσμένεις τάχα μιαν άνοιξη
με τη νωχέλεια ηλιόλουστης μέρας, μέρας που έξαφνα ναυάγησε
μες στις κατάφωτες παραθαλάσσιες πόλεις

Να' σαι κατάμονος κι όμως κρυμμένος, κρυμμένος μέσα σε χίλιες καρδιές
να περάσεις στο αίμα αυτών που σ΄αγκάλιασαν, σ’ αγκαλιάσαν πρόσκαιρα

Να πληθαίνεις

http://www.disobey.net/wxra/modus.wma

ΥΓ1.
Το έργο της ηχογράφησης αποτελεί πτυχιακή εργασία συντρόφου και ως εκ τούτου αξιολογείται τα δέοντα. Για μας πρόκειται για σαφώς αξιόλογη προσπάθεια.
Για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει το τραγούδι κάνει αριστερό κλικ πάνω στο link και για να το κατεβάσει επιλέγει από το μενού "αρχείο" την "αποθήκευση πολυμέσων ως". Εάν με το πάτημα στο link σας βγάζει μενού σελίδας διαδικτύου επιλέγετε από το "αρχείο" το "save page as" και κατεβάζετε το τραγούδι...
Καλή ακρόαση!

ΥΓ2.
Υπενθυμίζουμε την απαίτησή μας να μην αναπαραχθεί αυτό το τραγούδι, όπως και όλα τα άλλα, από οποιοδήποτε μέσο παράγει ή αναπαράγει εμπορευματικούς όρους στην επικοινωνία.

Τερατοκτόνοι

Όταν περπατάς στον δρόμο ή ξύνεις το κεφάλι σου
όταν είναι εσύ αλλά δεν είσαι εσύ. Γιατί είσαι αυτος που περπατάει
όπως ο τάδε στο βίντεο κλιπ ή είσαι ο δείνα που ξύνει το κεφάλι του
(καθώς διαλέγει μια μάρκα μπύρας)

Όταν μένεις μόνος πάνω στη λεκάνη
και είσαι τότε αληθινός αν ζεις τον εαυτό σου να χέζει
(δηλαδή αν ενώ χέζεις δεν φαντάζεσαι ότι περπατάς)
δηλαδή καμία γιγαντοαφίσα δεν έχει πασάρει ακόμη
τρόπους χεσίματος (εικόνες τρόπου αφόδευσης)

Κι όταν μετά που θα έχεις ψηφίσει με αφέλεια την παροχή σιγουριάς
ενός κόμματος αστικού ("τα πάντα θα μείνουν όπως έχουν και θα έχουν
ακόμα πιο πολλά μέσα να μείνουν") ή επανασ(τα)τικού(επανα-στατικού)
("τα πάντα θα αλλάξουν για να μείνουν όπως θα έχουν και θα γίνουν
πολλά για να μην έχουν μέσα να ξαναλλάξουν")

Θα κάνεις έρωτα με τη σιγουριά που σου παρέχει το στυλ που τόσες
φορές έχεις δει σε ταινίες του κάθε χόλυγουντ και θα νοιώθεις πάλι
ότι είσαι μισό μέτρο παραδίπλα και βλέπεις τον εαυτό σου να ζει
αυτό που κάνει δια μέσου ενός ανύπαρκτου παρόντα Άλλου

Ε, αυτή τη φορά χέσε ( όπως τότε στη λεκάνη) αυτό τον Άλλον
και το πρωί που θα σε λοξοκοιτάξει το αφεντικό σου κάνε κατάληψη
στο χώρο δουλειάς, ζήτα κάτι που δεν μπορούν να σου δώσουν (ζήτα το
εσύ, ο Άλλος ξέρεις ότι είναι ανίκανος να ζητήσει οτιδήποτε) και τότε
πάρτο μόνος σου ή μάλλον φτιάχτο μαζί με τους υπόλοιπους, και αμέσως
κάτι ακόμη

Να ξέρεις πάντως ότι το αφεντικό σου θα έρθει
με συνοδεία έναν άλλο κι έναν μπάτσο για να σταματήσει αυτήν την
δημιουργία. Ένας συνδικαλιστής θα πει ότι δεν πρέπει να
δημιουργούμε τη ζωή μας όλοι μαζί από μόνοι μας
αφού μπορούμε να ζητήσουμε λεφτά και 1 ώρα δωρεάν κινητογράφο.
Ένας δικαστής θα πει ότιείναι άδικο να στεναχωρούμε το αφεντικό μας.
Ο Πατέρας κι η Μητέρα, ότι έιναι άσχημο να μην εχουμε τρόπους
(να μην έχουμε τον τρόπο να αντέχουμε την ασχήμια)

Κι ένα τέρας που μοιάζει με γιγάντιο καυλωμένο πέος και έχει
δυο κονκάρδες γι αρχίδια που γράφουν "MASS" η μία, "MEDIA" η άλλη,
θα πει διατάζοντας: "μην κοιτάτε ο ένας τον άλλο, μην μιλάτε ο ένας στον άλλο,
μην υπάρχετε ο ένας για τον άλλο. Να κοιτάτε ο καθένας ξεχωριστά εμένα.
Εγώ θα σας δώσω έναν άλλο".

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΤΕΡΑΤΟΚΤΟΝΟΣ


Αντρέας, Οκτώβρης 1989

Για τη γονιμότητα των δημόσιων χώρων

Εκατοντάδες άτομα πέρασαν από τον Πευκώνα τις μέρες του Θερσίτη, συμμετείχαν στις 3 συζητήσεις και στην συναυλία του Σαββάτου. Συνολικά θετική αποτίμηση και μια επιβεβαίωση ότι άξιζε τον κόπο να ζωντανέψει το πληγωμένο τοπίο ως ένας γόνιμος δημόσιος χώρος, ως μια πολύ διαφορετική εκδοχή από αυτήν της πραγματικότητας των εργολάβων κάθε είδους...